Τα «άκρα» που κατέκτησα

Άκρα δεξιά ή άκρα αριστερά; Κάτω άκρα ή άνω άκρα; Άκρα μυστικότητα ή άκρα διαχυτικότητα; Όχι σήμερα δεν θα μιλήσω ούτε για πολιτικό ιδεαλισμό, ούτε για ανατομία, ούτε για ψυχολογία. Θα μιλήσω για τα δικά μου άκρα. Αυτά που όσο και να πλαγιάσεις, όσο και να απλώσεις τα ακροδάχτυλα, δύσκολα τα φτάνεις. Αυτά που σου καταλογίζουν οι άλλοι, χωρίς να «βλέπουν» τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτά είναι τα άκρα που κατέκτησα.
Αυτά τα άκρα που σε έκαναν να τα βάλεις όλα στην «άκρη» και να «αφοσιωθείς». Αυτά που σε έκαναν να μετράς, τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα για να αντικρίσεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Αυτά, που σε έκαναν να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα γιατί ήθελες, αλλά δεν είχες. Αυτά που σε έκαναν να καρτεράς, να διεκδικείς και τελικά να τα παίρνεις όλα με το στανιό. Αυτά που κατέκτησες και θα έπρεπε να αισθάνεσαι υπόλογος γι’ αυτό. Αυτά, που όταν έβγαινες δεν ζούσες την στιγμή, αλλά είχες το μυαλό σου «αλλού». Και αυτό κακό ήταν, δεν υπέγραψες κανένα συμβόλαιο. Αυτά που έκανες και κανείς δεν κατάλαβε γιατί τα κάνεις. Αυτά για τα οποία έκανες υπομονή προκειμένου να κατακτήσεις μια «κορυφή». Αυτά, για τα οποία μιλούσες και σε ενοχλούσαν, αλλά δεν περίμενες απαντήσεις, ούτε καν ένα χάδι. Αυτά για τα οποία μίλησες, αλλά σου γύρισαν την πλάτη με ένα ξερό «καληνύχτα». Αυτά για τα οποία περίμενες να ακούσεις τον ήχο του κινητού σου και εκείνο σε κοιτούσε με περιφρόνηση σαν να σου έλεγε «κλείσε τα μάτια σου και μην περιμένεις άλλο». Αυτά που πήρες τις μετρητοίς χωρίς να έχεις μάθει ή συνηθίσει να σου αφήνουν κάτι στη μέση, έτσι χωρίς να το ισιώσεις. Αυτά για τα οποία πλήγωσες, πληγώθηκες, μάλωσες, θύμωσες μα πάντα είχες μια θέση ανέγγιχτη. Αυτά για τα οποία γέλασες (καμιά φορά με ανούσια αστεία), αυτά για τα οποία ντράπηκες να πάρεις πρωτοβουλία, φοβήθηκες να προτείνεις, «κλείδωσες» επιθυμίες. Αυτά για τα οποία είσαι «ξεροκέφαλος» και καμιά φορά δεν δέχεσαι κουβέντα. Αυτά για τα οποία ξεστόμισες άσχημα πράγματα χωρίς στην πραγματικότητα να τα εννοείς, αυτά για τα οποία ξενύχτησες κάτω από μια πόρτα. Αυτά για τα οποία έκλαψες, πληγώθηκες, φέρθηκες άσχημα. Αυτά για τα οποία κράτησες ψηλά τον εγωισμό σου και αυτά για τα οποία τον «ποδοπάτησες» με στόχο ένα καλύτερο αύριο. Αυτά για τα οποία αισθανόσουν ευτυχισμένος απλά και μόνο με μία αγκαλιά. Αυτά για τα οποία καθόσουν σε ένα μπαρ ένα βράδυ και κάποιος σου είπε «άντε γαμήσου». Αυτά για τα οποία έτρεξες ανά πάσα ώρα και στιγμή, που δεν δίστασες να ακυρώσεις, που δεν θυσίασες μια καλή έξοδο για ένα καλό ποτό, για μια παρέα. Αυτά για τα οποία θα ήθελες να είσαι, αλλά δεν είσαι. Αυτά για τα οποία είπες θα αλλάξεις και παρέμεινες ίδιος. Αυτά για τα οποία έχεις «αρχές». Αυτά για τα οποία σου καταλογίζουν, χωρίς να μπορούν να δουν βαθιά μέσα σου. Αυτά για τα οποία γεννήθηκες, αλλά δεν ήθελες να έχεις γεννηθεί. Αυτά για τα οποία άντεξες, παρά το γεγονός ότι το «βάρος» σου λύγισε τα πόδια. Αυτά για τα οποία «έθαψες» βαθιά μέσα σου, με ένα φτυάρι και λίγο χώμα. Αυτά που σου άφησαν σημάδια, γιατί θεωρείς ότι η αγάπη είναι το παν. Αυτά τα οποία «χτύπησες», αλλά και σε «χτύπησαν».

Αυτά είναι τα δικά μου άκρα, από τότε που με γνώρισα, με γνώρισες, με γνώρισε, με γνώρισαν, με έχουν γνωρίσει, θα με γνωρίσουν…