Ζει άραγε το Πολυτεχνείο;

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο», η φωνή της Μαρίας Δαμανάκη ακούγεται πλέον σαν χαλασμένο ραδιόφωνο στα αυτιά μας. Ασχέτως αν σ’ αυτό βοήθησε και η ίδια, με τις πολιτικές πεποιθήσεις που εκφράζει και που άλλαξαν μέσα στο χρόνο. Η μεταστροφή αυτή την έκανε –κατά την ταπεινή μου άποψη- από αγωνίστρια σε απλή γλάστρα στα τηλεοπτικά παράθυρα των ειδήσεων. Το θέμα όμως δεν είναι η Δαμανάκη. Μήπως άλλωστε είναι η πρώτη που αλλαξοπίστησε από τότε;

Μήπως και άλλοι «αγωνιζόμενοι φοιτητές» τότε – πολιτικοί σήμερα δεν τρώνε πλέον με χρυσά κουτάλια, ενώ τότε είχαν μόνο ένα όραμα, την ελευθερία από την συμμορία του Παπαδόπουλου, του Πατακού, του Μακαρέζου, του Ιωαννίδη. Τι ντροπή Θεέ μου; Η χώρα αυτή είχε πάντα το προνόμιο της «κωλοτούμπας», του ότι δηλώσεις είσαι. Τη μια μέρα είσαι ιδεολόγος και αγωνιστής, την άλλη αναζητάς την «καρέκλα», την κουτάλα για να φας από τον σούπα, την κότα που θα σου κάνει τα χρυσά αυγά. Έπειτα από όλα αυτά, πως περιμένουμε άραγε από τις επόμενες γενιές να κατανοήσουν την σημασία της επετείου του Πολυτεχνείου–η οποία δεν γιορτάζεται με ανάρτηση της σημαίας στα μπαλκόνια και στρατιωτική παρέλαση- να καταλάβουν το μήνυμα που έστειλαν όλοι αυτοί που πέθαναν για χάρη μας; Πως είναι δυνατόν να δώσουμε στα νέα παιδιά σήμερα να καταλάβουν, ότι το χαμόγελο μπροστά σε ένα τανκς που σε σημαδεύει, ότι ο η πτώση του φασισμού και της «οπλοκρατίας», του φόβου και της απαγόρευση κυκλοφορίας, είναι πολύ πιο σημαντικά, από τη μια μέρα που δεν θα πάνε στο σχολείο. Πώς να τους δώσεις να καταλάβουν όλα αυτά από την στιγμή που υπάρχουν οικογένειες Ελλήνων σήμερα που δεν αναγνωρίζουν το Πολυτεχνείο. Ίσως τώρα είναι αργά. Τα περισσότερα παιδιά σήμερα, δεν θα πάνε στη γιορτή του σχολείου τους, θα πάνε για καφέ. Στη συνέχεια θα επιστρέψουν και θα ασχοληθούν με τον «Κώστα» που βρίσκεται απομονωμένος στο δωμάτιο της επικοινωνίας και θάβει τους υπόλοιπους που βρίσκονται στο κωλόσπιτο του Big Brother ο οποίος αν είχε επίθετο θα λεγόταν Παπαδόπουλος. Τι διαφορά όμως ε; Τότε ο ένας ήταν για όλους, τώρα όλοι είναι για την πάρτι τους;
Την ίδια στιγμή στο προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου, εκεί στις οδούς Στουρνάρα και Τοσίτσα οι «νέοι» ιδεολόγοι -αναρχικοί γαρ- θα εκμαυλίζουν για μια ακόμη φορά την μνήμη αυτών που χάθηκαν, απέναντι σε οπλισμένους με πλαστικές σφαίρες, γκλοπ και δακρυγόνα «μπάτσους» που θα παραβιάζουν για μια ακόμη φορά το άσυλο του Πολυτεχνείου…Καληνύχτα μας…