Πως θα μπορέσουμε να φωνάξουμε και πάλι "Spartans tonight we dine in hell" ή το ιστορικό "Come a get them" το οποίος ξεστόμισε ο Λεονάιντας στις Hotgates; Πως θα μπορέσουν να αντέξουν όλοι αυτοί οι "εθνικόφρονες" που γέμισαν το "Καραϊσκάκη" με σταυρούς του Αγίου Στεφάνου, με πανό του τύπου "Εν τούτω νίκα" σε μια απίστευτη προσπάθεια να βγάλουμε όλο μας το κόμπλεξ σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι;
Μήπως οι ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στο παιχνίδι με την Τουρκία, δεν ήταν αυτοί που σήκωναν το...γαμημένο, τρία χρόνια πριν στην Πορτογαλία; Μήπως αυτοί δεν ήταν που ανάγκασαν τον Ζιντάν Ζινεντίν να βάλει στον κ...ο Μπενταντίν; Μήπως ο Χαριστέας δεν πέτυχε το γκολ του τελικού, μήπως ο Δέλλας δεν ήταν ο Κολοσσός που πέτυχε το γκολ της νίκης επί της Τσεχίας; Αυτοί δεν μας ανάγκασαν να ζήσουμε τις πιο όμορφες ποδοσφαιρικά στιγμές που δύσκολα κατά την γνώμη μου θα ξαναζήσουμε;
Καθαρά ποδοσφαιρικά, ναι το παιχνίδι χάθηκε από τους παίκτες και τον προπονητή, από την κακιά βραδιά των περισσοτέρων. Του Ρεχάγκελ, του Νικοπολίδη, του Σεϊταρίδη, του Μπασινά, του Καραγκούνη, του Χαριστέα. Ήταν όμως ΕΝΑ παιχνίδι και τίποτα παραπάνω...
Τώρα βέβαια, θα μου πείτε εδώ δεν διστάσαμε να σκοτώσουμε τον Σωκράτη, να φυλακίσουμε τον Κολοκοτρώνη, να δολοφονήσουμε τον Παναγούλη, να πιστεύουμε πλέον ότι στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς, τον Νικοπολίδη και τον Χαριστέα θα διστάσουμε να στείλουμε στο πυρ το εξώτερον; Ναι, διότι αυτό που μας καίει είναι η νίκη. Διότι οι προγόνοι, μας καλόμαθαν, πολεμώντας πάντα λιγότεροι απέναντι στους περισσότερους, διότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Χαρήκαμε για την ταινία των "300", ξεχνώντας πως οι Αμερικάνοι έπαιξαν τελικά το παιχνίδι τους; Χαρήκαμε γιατί σ' αυτή την ταινία οι Έλληνες ήταν άτρωτοι αλλά γήινοι άνθρωποι, σε αντίθεση με τον αντίπαλο που αποτελούνταν από τερατόμορφα όντα τα οποία είχαν για ηγέτη μια αδερφή. Φουσκώσαμε από Εθνική υπερηφάνεια γιατί δώσαμε σημασία στο γεγονός ότι οι Σπαρτιάτες ήταν άντρακλες αλλά δεν μας ένιαξε που οι Αθηναίοι ήταν αδερφές και εραστές μικρών παιδιών. Λεπτομέρειες μωρέ ποιος νοιάζεται; Θα θέλα να δω όλους αυτούς που χειροκροτούσαν μετά το τέλος της ταινίας σαν τρελοί γιατί το έργο έλεγε την αλήθεια που θέλαμε να ακούσουμε, πως θα αντιμετώπιζαν μια ανάλογη ταινία, που θα αναφέρονταν στην Ελλάδα στη μετά Θερμοπυλών εποχή; Στους Πελοποννησιακούς πολέμους... Ή πως θα αντιδρούσαν σε μια ταινία που θα αναφέρονταν στον εμφύλιο; Όχι δεν τρέφω αυταπάτες δεν θα πάρω ποτέ απάντηση...
Όπως δεν θα πάρω απάντηση -για να επιστρέψω και στο παιχνίδι με την Τουρκία- για το πως αισθάνονται σήμερα οι Έλληνες, που οι "300" φίλαθλοι πλάκωσαν στο ξύλο τον έναν. Όπως δεν θα πάρω απάντηση, το γιατί ένας από τους..."300" βουλευτές του Ελληνικού κράτους, ο κ. Γεράσιμος Γιακουμάτος έκανε λόγω για έναν Γερμανό, ο οποίος έβαλε στο παιχνίδι τα ΚΑΠΗ, θυμωμένος γιατί δεν έχει μάθει να χάνει. Κ. Γιακουμάτε, σεις δεν ήσασταν που τρέχατε πίσω από αυτά τα...ΚΑΠΗ να βγείτε φωτογραφία όταν κέρδισαν το EURO; Σεις δεν ήσασταν ένας από τους 300 που φροντίσατε να διαχειριστείτε την ήττα για δικό σας όφελος, μιας και είχαμε μπροστά μας τους Ολυμπιακούς αγώνες; Κ. Γιακουμάτο και σεις κ. πολιτικοί κάθε κόμματος δεν ήσασταν αυτοί που μας διδάξατε την ήττα στα Ίμια; Σεις δεν είστε που παραδώσατε τον Οτσαλάν στους Τούρκους; Τώρα γιατί τσατίζεστε;Και σεις φίλαθλοι της Εθνικής Ελλάδας που δεν έχετε ιδέα από ποδόσφαιρο και σ' αυτό το παιχνίδι το πληγώσατε θανάσιμα, είχατε ως σημαία σας την Επανάσταση του 1821, τότε που αποτινάξαμε την τυραννία, κρεμώντας εθνικιστικά και φασιστικά σύμβολα που υποδηλώνουν σκλαβιά και θυμίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτή την Ελλάδα ονειρεύεστε; Την μεγάλη Ελλάδα; Σεις που όταν ακούτε τον Εθνικό ύμνο ανατριχιάζετε από συγκίνηση, γιατί δεν σεβαστήκατε και τον ύμνο του αντιπάλου;
Ξέρω και οι Τούρκοι τα ίδια θα κάνουν στη ρεβάνς. Αλλά κι αυτοί έχουν «300» μαλάκες που τους πυροβολούν στο μυαλό με εθνικές ιδέες και τον Κεμάλ να κοιτάει προς την Δύση. Αλλά για μια στιγμή…Εμείς δεν διδάξαμε τον πολιτισμό;
Επειδή στην Ελλάδα ξεχνάμε και ξεχνάμε γρήγορα…Εμένα επιτρέψτε μου. Δεν θέλω να ξεχάσω…Η ήττα με πλήγωσε μεν, αλλά με πλήγωσε τόσο όσο όταν έχασε και ο Ηρακλής, από τον Εργοτέλη. Και…Ελληνάρες συγχωρήστε με όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ με τίποτα να συνδυάσω την χθεσινή ήττα με αυτή του Εσκί Σεχίρ.
Είμαι τόσο Έλληνας όσο θέλω να είμαι!!!
