Δεν έχω παράπονο…Το τελευταίο διάστημα η πόλη μου έχει αποκτήσει άλλον…αέρα. Τα πάντα έχουν αλλάξει. Η μυρωδιά της θάλασσας θυμίζει πλέον άρωμα του Τζόρτζιο Αρμάνι, φτιαγμένο από φρεσκοκομμένα Έντελβαις, ενώ σε κάθε γειτονιά, το μονότονο χρώμα των πολυκατοικιών του 60’, έχει δώσει την θέση του σε πολύχρωμους λοφίσκους από νάιλον σακούλες, στοιβαγμένες σε κάτι πράσινα αντικείμενα που αχνοφαίνονται ώστε να μας θυμίζουν ότι κάποτε ήταν…κάδοι.
Τηλεοπτικές διαφημίσεις του στυλ…«είναι κεφάτη γυρίζει απ’ του Βερόπουλου», θεωρούνται πλέον ξεπερασμένες. Γιατί εσύ, τίμιε βιοπαλεστή, ιδιοκτήτη σούπερ μάρκετ, να ξοδέψεις έναν σκασμό λεφτά, για να διαφημίσεις την επιχείρηση σου, την στιγμή που ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης (ο Τζον Λένον ζει!) σου επιτρέπει την δωρεάν διαφήμιση σε όλους τους δρόμους της πόλης;
Εξάλλου, ας μην είμαστε και αχάριστοι! Αυτή τη στιγμή η πόλη επιτελεί απίστευτο έργο στην ζωική τροφική αλυσίδα. Διότι, τα σκουπίδια θρέφουν τα ποντίκια, τα ποντίκια θρέφουν τις γάτες, οι γάτες τους σκύλους, οι σκύλοι χέζουν και έτσι έχουμε την απαραίτητη κοπριά για τα μποστάνια μας. Επιπλέον αυτή η μυρωδιά, της χαλασμένης ντομάτας σε συνδυασμό με το μουχλιασμένο τυρί δεκαπέντε ημερών, όπως και να το κάνεις σου φέρνει υπνηλία και ως γνωστόν ο ύπνος θρέφει τα μωρά (Τα μοσχάρια θρέφονται με ήλιο, οπότε τελευταία πρέπει να είναι χορτάτα και δεν μας απασχολούν).
Σταματήστε λοιπόν την γκρίνια…Κάθε σακούλα που βγαίνει στο δρόμο αυτή τη στιγμή, δίνει ζωή σε εκατοντάδες όντα αυτής της πόλης.
Και μην ακούω χαζά, ότι αυτή η κατάσταση βλάπτει την υγεία μας. Τρίχες! Ανοησίες των οικολόγων (πράσινων, κίτρινων και μπλε), που αδυνατούν να προσαρμοστούν με τη νέα τάξη πραγμάτων και εναρμονιστούν στις επιταγές της νέας εποχής.
Κάποια πράγματα εξάλλου, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα. Για παράδειγμα αν πεις σε έναν δυσκοίλιο συμπατριώτη μας, πρέπει να σταματήσεις να χέζεις για δύο βδομάδες, μέσα σε αυτό το διάστημα, να είστε σίγουροι ότι θα λύσει το χρόνιο πρόβλημά του. Έτσι και με το ζήτημα των σκουπιδιών…Που να καταλάβει ο έρμος ο Έλληνας, ότι καλοκαίρι έρχεται και η ζέστη φέρνει μπόχα;
Την καλύτερη δουλειά πάντως, την έκανε ένας φίλος μου. Μόλις την περασμένη Δευτέρα άνοιξε επιχείρηση με απεντομώσεις. Έτσι όπως έχει πάει το πράγμα, ο ίδιος και ο συνέταιρος του θα πρέπει να θυμίζουν τελευταία τους…Ghostbusters. Θα γίνουν και σλόγκαν: «Κάτω οι αυτοκτονίες, ζήτω οι μυοκτονίες».
Επίσης το έργο που επιτελούν, θα δώσει τίτλους σε Χολιγουντιανές παραγωγές, όπως…«Τα ποντίκια πεθαίνουν τραγουδώντας», «Terminator 3: Ο «εντομοκτόνος», «Αραχνοφοβία τέλος», «Ο Ρατατούις δεν υπάρχει πια, χτύπησε σε παγίδα» κ.α. Εντάξει, εντάξει χαλαρώνω! Τι φταίει ο μαθουσάλας Τζον Λένον, αν εμείς δεν μπορούμε να αντέξουμε την μπόχα. Με τον Γκιουλέκα δηλαδή τι θα άλλαζε; Θα περπατούσαμε στο δρόμο και θα πλέκαμε στεφάνι από τουλίπες;
Ας μην είμαστε εντελώς αφοριστικοί σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη μας. Διότι, υπάρχουν και σκουπίδια, πραγματικά…διαμάντια. Ανεκτίμητης αξίας, που βρωμάνε και ζέχνουν. Και ξέρετε, αυτά τα σκουπίδια, δεν τα πετάς. Θέλεις δεν θέλεις μπαίνουν στο σπίτι σου. Δεν πρόκειται για σκουπίδια που τα πιάνεις, αλλά για σκουπίδια που τα βλέπεις, μπροστά σου. Είναι σκουπίδια που ούτε η Κερατέα δεν μπορεί να σταματήσει την αλματώδη άνοδό τους, γι’ αυτό και εμείς πληρώνουμε τα…«Κερατεάτικα». Ελάτε τώρα, δεν είναι δύσκολο. Δεν γίνεται να μην καταλάβατε ότι αναφέρομαι στο υπέρ-σκουπίδι. Στο σκουπίδι που είναι ανυπέρ-βλητο γιατί αποτελείται μόνο από…βλίτα. Και πιστέψτε με, γι’ αυτό το σκουπίδι, δεν μπορεί να κάνει τίποτα ούτε ο φίλος μου.
Μιλώ φυσικά για το ένα και μοναδικό τηλέ-σκουπίδι της δεκαετίας (για να μην πω χιλιετιρίδας) με τίτλο…”Real housewifes of Athens”. Για όσους δεν έχει τύχει να την δείτε, η εκπομπή-μαλακία, απαρτίζεται από έξι απλές γυναίκες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, έξι απλές γυναίκες που οι στερήσεις και η απλότητα του χαρακτήρα τους, τις οδήγησε στην ανέχεια. Για έξι απλές γυναίκες που δεν γεννήθηκαν με λούσα, που δεν γεύτηκαν την χαρά της ζωής. Πρόκειται για τις κατατρεγμένες από τον Θεό, Αννίτα Ναθαναήλ, Φώφη Μαστροκώστα, Χριστίνα Παππά, Ιωάννα Σουλιώτη, Τζο Τόγκου και Ορθούλα Παπαδάκου, οι οποίες μας σπαράζουν κάθε βδομάδα την καρδιά, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της…Μαίρης Παναγιωταράς. Της εργαζόμενης μητέρας, της καλής νοικοκυράς.
Σ’ αυτή την εκπομπή λοιπόν, η οικονομική κρίση, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Το πρόβλημα της ανεργίας, γίνεται ανέκδοτο. Και εδώ που τα λέμε, ποιος θα ασχοληθεί με το ΔΝΤ και την οικονομική υποβάθμιση της οικονομίας, όταν η Αν-Ορθούλα Παπάροβα δεν μπορεί να κάνει Σκούμπα – Ντάιβινγκ; Το γράφω τώρα και ανατριχιάζω. Ποιο πρόβλημα είναι αυτό που μπορεί να επισκιάσει, την πραγματική απόγνωση της Ιωάννας Σουλιώτη σχετικά με το αυτοκίνητο που θα αγοράσει;
Διότι αν δεν το έχεις καταλάβει φίλε τηλεθεατή, η σωστή νοικοκυρά -σύμφωνα πάντα με την εκπομπή-κουράδα-, μένει στο Κολωνάκι, και την ώρα που σφουγγαρίζει με το καλο-λιμαρισμένο νύχι, σκέφτεται…«Δεν πετάγομαι να πάρω ένα BMW 320;» Πόσες φορές δεν σας έχει τύχει αυτό το πράγμα; Αυτό το αίσθημα μικρών επιθυμιών τις οποίες μπορείς να υλοποιήσεις ανά πάσα στιγμή.
Λοιπόν για να τελειώνουμε με τα αστεία…Η εκπομπή αυτή αποτελεί ΠΡΟΚΛΗΣΗ και καλά θα κάνετε να την σταματήσετε χθες, για να μην σας πάρουν με τις πέτρες. Όσο κι αν προσπαθήστε να μας πείσετε, ότι το πρότυπο της ελληνίδας νοικοκυράς είναι πέντε χαζονεόπλουτες-γκόμενες, φίλες του «τίποτα» και του «μηδέν», κάνετε λάθος. Στην εποχή που όλοι κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και παλεύουν να τα φέρουν βόλτα, εσείς προβάλλετε τον πεοθηλασμό και την ματαιοδοξία.
Και θλίβομαι πραγματικά, όχι γιατί τέτοιου είδους εκπομπές μας κάνουν να πιστεύουμε ότι τα νούμερα που συμμετέχουν σ’ αυτές είναι μεγαλύτερα από αυτά της AGB, αλλά γιατί κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η δική μας Real πραγματικότητα, είναι εικονική. Θλίβομαι μα την αλήθεια, γιατί υπάρχουν κάποιοι, που τη μια στιγμή βομβαρδίζουν την συνείδησή μας (βλ. Ειδήσεις) και την άλλη στιγμή, την υποτιμούν…
ΜΑΖΕΨΤΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ!!! (Κάθε είδους…)
No comments:
Post a Comment