Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη, αποφάσισα, τώρα που ξέρω ότι προετοιμάζεσαι για την σκληρή εργασία σου στο τέλος του μηνός, να σου γράψω ένα γράμμα με τις δικές μου αιτήσεις. Μπορεί σε λίγες μέρες να κλείνω τα 32 μου χρόνια, μέσα μου όμως αισθάνομαι ακόμη παιδί και αφού είναι έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα και εγώ να ζητήσω κάποια πράγματα.
Εκτός και αν ισχύει αυτό που λένε. Πως…«δεν υπάρχεις». Ας είναι, εμείς οι άνθρωποι ξέρεις καλά, ότι μας αρέσει να πιστεύουμε σε πράγματα που «δεν υπάρχουν».
Μόνο που σήμερα Άγιε Βασίλη αποφάσισα να σου βάλω δύσκολα. Να ζητήσω «δώρα» από αυτά που δεν μπαίνουν στο σακί. Από αυτά που δεν σέρνονται με τάρανδους. Που δεν χρειάζεται να τα μοιράσεις μπαίνοντας σαν…κλέφτης από τις καμινάδες. Εξάλλου σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, κλέφτες υπάρχουν πολλοί και μπαίνουν πλέον με κάθε τρόπο στα σπίτια μας. Από τα παράθυρα, από τις πόρτες, από την τηλεόραση, από την απέναντι…τράπεζα. Και ξέρεις ε, οι κλέφτες αυτοί δεν πιάνονται. Διότι στις συνειδήσεις των περισσοτέρων, πρόκειται για έντιμους ανθρώπους. Για ανθρώπους που ήρθαν στη γη με το κάλυμμα της δικαιοσύνης και του συνθήματος «ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ».
Όχι, όχι, δεν αναφέρομαι σε σένα. Εσύ μπορεί να μην υπάρχεις, αλλά χαρίζεις χαμόγελο και αισιοδοξία. Αυτοί υπάρχουν, χαμογελούν και χαρίζουν μιζέρια. Γι’ αυτό τα φετινά Χριστούγεννα -Άγιε Βασίλη- στην Ελλάδα, δεν θα είναι σαν τα προηγούμενα. Υπάρχει κάτι διαφορετικό στην ατμόσφαιρα. Το κλίμα είναι βαρύ. Και αν πιστέψουμε ότι μας λένε, αυτά που θα έρθουν θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Πιο δυσβάσταχτα για τον κοσμάκη.
Και φαντάσου ότι ΚΥΡΙΩΣ για τους νέους ανθρώπους ήδη τα πράγματα φαντάζουν «μαύρα και άραχλα».
Τώρα που θα έρθεις προς τα μέρη μας, κάνε και ένα γκάλοπ. Ρώτα απλά έναν νέο, να σου πει τι δουλειά κάνει. 7/10 θα σου απαντήσει άνεργος. Ρώτα τον μετά πως σκέφτεται το μέλλον του σ’ αυτή τη χώρα. 8/10 θα σου πει ότι δεν υπάρχει μέλλον. Και μετά αν θέλεις ρώτα την άποψη του για την οικογένεια. 10/10 θα πάρεις την απάντηση…«εδώ δεν μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου, θα κάνω και οικογένεια;». Έτσι μας κάνανε Billy. Να φοβόμαστε για το αύριο που ξημερώνει και που τελικά δεν θα είναι καλύτερο…
Μόνο στο δικό μας το συνάφι Άγιε, τον τελευταίο καιρό ακούς μόνο για απολύσεις εργαζομένων, για συρρίκνωση προσωπικού, για λουκέτα σε εφημερίδες κοκ. Μαύρα όλα.
Τρομοκρατία παντού. «Το σκάσε και κολύμπα» έγινε μέρος της ζωής κάθε ανθρώπου γιατί διαφορετικά «αύριο θα μαζεύεις ρίζες για να φας». Τελευταία μοιάζουμε με τους Εβραίους που ενώ ήξεραν ότι βαδίζουν προς τον θάνατο, ήλπιζαν απλά και μόνο σε ένα καπρίτσιο της τύχης ώστε να μείνουν ζωντανοί. Και όταν αυτό δεν συνέβαινε, οι «ειδικοί» τους κορόιδευαν μέχρι τέλους λέγοντάς, ότι τους πάνε για ντουζ και ξεψείριασμα. Σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε και εμείς Βασίλη. Μας βάζουν δάχτυλο μέχρι το έντερο και εμείς νομίζουμε πως είναι κλύσμα για να γλιτώσουμε από το φούσκωμα.
Αυτό κι αν βοήθησε μέχρι σήμερα. Ξέρεις πόσο εύκολα σου περιγράφουν πλέον ένα έγκλημα και το «φτιασιδώνουν» με ωραίες λεξούλες έτσι ώστε να φαίνεται «βόλτα στην λιακάδα»; Βάζεις ένα «υπάρχουν λεφτά» ένα «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», ένα «Βατοπέδι», μία «Siemens», ένα «ΔΝΤ» και μια «χρεοκοπία» και έφτιαξες μια ωραία ιστοριούλα. Έτσι λοιπόν μας έφτασαν στο σημείο αυτό. Στο σημείο μηδέν για την ακρίβεια. Και το χειρότερο; Κανείς δεν αντιδρά. Και πώς να αντιδράσει; Αφού από τους μεγαλύτερους μάθαμε, πως για να επιβιώσεις οπουδήποτε, πρέπει να πατήσεις επί πτωμάτων. Να λες δηλαδή…«από την στιγμή που είμαι βολεμένος, γιατί να τρέξω για τον άλλο;». Δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που βλέπουν ότι αυτό που «χτυπάει» σήμερα τον διπλανό, αύριο θα «χτυπήσει» εσένα.
Για αυτά λοιπόν και άλλα πολλά φέτος θέλω τα εξής δώρα:
1.Να δώσεις ξανά όραμα στον κόσμο
2.Να μας δώσεις πίσω την πίστη στις ικανότητές μας και να χαρίσεις αισιοδοξία για το μέλλον μας.
3.Να διορθώσεις το πολιτικό σύστημα και να στείλεις στο διάολο –γιατί μπορείς να το κάνεις- όλους τους πολιτικούς αυτούς του τόπου
4.Να κατεβάσεις ξανά τον κόσμο στους δρόμους. Όλες οι διεκδικήσεις εκεί κερδίζονται. Να μάθει ξανά ο πολίτης να μάχεται όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους δίπλα.
5.Να ρίξεις ένα σκαμπίλι στην γενιά των γονιών μας, που δεν έκαναν τίποτα απολύτως για να αποτρέψουν αυτά που ήρθαν.
6.Να βάλεις «Χ» σε όλους αυτούς που κονόμησαν, που «πήραν» χωρίς να αξίζουν
7.Να δώσεις στον κόσμο δουλειά και εργασιακά δικαιώματα. Γι’ αυτά χύθηκε αίμα και τώρα τα βλέπουμε να χάνονται με τόση ευκολία.
8.Να δημιουργήσεις την αξιοκρατία και να καταργήσεις το «ρουσφέτι»
9.Να βάλεις νου σ’ αυτούς που τρέχουν ακόμη πίσω από τα κόμματα. Που πιστεύουν ακόμη σ’ αυτούς που υποθήκευσαν τα όνειρα μας.
10.Να δημιουργήσεις ένα μέλλον, όπου δεν θα ντρεπόμαστε να «αυξήσουμε» τα μέλη της οικογένειάς μας. Βλέπεις, χωρίς παιδιά και εσύ άνεργος θα μείνεις.
Είδες που σου είπα; Σου έβαλα δύσκολα, το ξέρω. Είπαμε όμως! Εμάς τους ανθρώπους, μας αρέσει να πιστεύουμε σε πράγματα που «δεν υπάρχουν». Και δυστυχώς στα παραπάνω δεν αρκεί μόνο να πιστέψουμε, αλλά και να διεκδικήσουμε.
Καλό ταξίδι…Άγιε
