Μένω ανένταχτος!!

Αλήθεια σε τι εποχή ζούμε; Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας και αυτά με την σειρά τους σε τι κόσμο θα φέρουν τα δικά τους. Τελικά μήπως έχουμε καταντήσει απλά αρνάκια του συστήματος; Απλά φυτά ανίκανα να αντιδράσουν σε οτιδήποτε τους προκαλεί αηδία;

Σε έναν πόλεμο που διεξάγεται μίλια μακριά ισχύει το "δυο πιθαμές μακριά από τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι". Απέναντι στην πείνα των χωρών ισχύει το "αφού εγώ τρώω τι με νοιάζει τι γίνεται αλλού". Ακόμα και εδώ κοντά μας, στην ίδια μας την ζωή, στις παράλογες απαιτήσεις του αφεντικού μας ισχυεί το "έλα μωρέ αφού έχω την δουλειά μου ας κάνω τον μαλάκα". Όλοι έχουμε καταντήσει "περφόμανσιστες". Η δική μας απόδοση να είναι καλά και όλοι οι άλλοι να πανε να...Αλήθεια γιατί στο διάολο υπάρχουμε; Αφού δεν υπάρχει τίποτα. Αφού δεν υπάρχουν ιδανικά, αξίες. Αφού έτσι όπως πάει το πράγμα για το άνθρωπο, θα γεννιέται, θα δουλεύει και θα πεθαίνει. Αφού όλα έχουν χαθεί.Ακόμα και οι ιδεολογίες έχουν εξαφανιστεί. Ακόμα και αυτός ο πολιτικός καυγάς, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, την αριστερά, την δεξιά. Οι φοιτητές ακολοθούν την παράταξη που θα τους προσφέρει ένα ποτό στον χορό. Μια γκόμενα για να γαμήσουν. Οι αναρχικοί φροντίζουν κάθε τόσο να κάνουν αισθητή την παρουσιά τους με αστεία επεισόδια έξω από την Θεολογική, το Πολυτεχνείο και οπουδήποτε άλλο προσφέρει ασυλία . Οι φασίστες και οι Ελληνάρες φωνάζουν να φύγουν οι ξένοι, ανύπαρκτοι, γραφικοί ζώντας στη δική τους λήθη. Ζούμε στην γενιά της γκλαμουριάς, της πόζας και των τρέντυ. Μόδα είναι σήμερα αυτοί που έχουν να δείξουν πολλά. Το κάμπριο αμαξάκι τους, το σένιο παντελόνι τους, το φιρμάτο μπλουζάκι τους. Το ίδιο και οι γυναίκες. Οι ξανθιές να περάσουν πρώτες στο μαγαζί και να κάτσουν μπροστά για να φαίνονται. Και ας τις χρησιμοποιούν εκείνη την στιγμή δεν τις νοιάζει, δεν το καταλάβαινουν. Φοβόμαστε πλέον να επικοινωνίσουμε. Γιατί αυτοί που προσπαθούν είναι ανώμαλοι, αυτοί που δεν προσπαθούν δεν είναι άντρες. Αντίθετα οι γυναίκες που προσπαθούν είναι πουτάνες ή άλλες είναι απαιτητικές. Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα βρείτε το κείμενο μου πεσιμιστικό. "Μηδενιστικό" για να χρησιμοποιήσω έναν αδόκιμο όρο. Και ομολογώ ότι στις σκέψεις αυτές με οδήγησε ένα τραγούδι του Ξυλούρη. Το "τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει". Λίγα μόλις χρόνια πριν υπήρχαν άνθρωποι που πάλευαν. Υπήρχαν άνθρωποι που διεκδικούσαν την ελευθερία, το καλύτερο για τους προκατόχους τους. Και εμείς απλά τα κάναμε σκατά...

Ιδεολογικά; Λυπάμαι αλλά θα μείνω ανένταχτος!!!
This is the end
Beautiful friend
This is the end
My only friend, the end