Wednesday, October 26, 2005

Ο Πόλεμος που πληρώνει....

Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την εκπομπή "Εξάντας" της περασμένης Τρίτης με τον τίτλο "Πόλεμος ΑΕ" απλά...έχασαν.
O Γιώργος Αυγερόπουλος γνωστός για τις ικανότητες του προσπάθησε να αναλύσει (σε παγκόσμια αποκλειστηκότητα) τις εταιρείες (οι οποίες κατά βάση είναι αμερικανικές) που προμηθεύουν επί χρήμασι στρατιώτες στις αποσταθεροποιημένες περιοχές. Επειδή πρόκειται για καταπληκτική δουλειά το blog θα είναι αρκετά μεγάλο σήμερα, αλλά αξίζει να το διαβάσετε. Και επιπλέον...προσπαθήστε να δείτε την συνέχεια του ντοκιμαντέρ την ερχόμενη Τρίτη. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή...


Η ιδιωτικοποιήση του πολέμου στον 21ο αιώνα...

Οι μισθοφόροι δεν είχαν επίσημες σχέσεις με κυβερνήσεις και ιδιωτικές εταιρίες. Ήταν soldiers of fortune (στρατιώτες της τύχης) που δούλευαν για οποιονδήποτε, χωρίς κανονισμούς. Στον 21ο αιώνα το παιχνίδι γίνεται πλέον κάτω από κάποιους κρατικούς κανόνες. Π.χ. αν κάποια εταιρία παροχής υπηρεσιών πολέμου θέλει να δουλέψει για κάποια άλλη κυβέρνηση εκτός της Αμερικανικής, πρέπει να πάρει πρώτα άδεια από το State Department". Μπάρι Γέομαν

Η ιδιωτικοποίηση...

Η δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στο Ιράκ είναι αυτή των μισθοφόρων-υπαλλήλων των εταιρειών παροχής πολεμικών υπηρεσιών. Σύμφωνα με τις μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις οι "ιδιωτικοί υπάλληλοι" που εμπλέκονται άμεσα με τις πολεμικές επιχειρήσεις είναι 6 με 8 χιλιάδες. Αν προσθέσουμε και όσους ασχολούνται με τις βοηθητικές υπηρεσίες (οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι ένοπλοι), οι "υπάλληλοι" αυτοί ξεπερνούν τις 40.000. Χωρίς μάλιστα να καταμετρώνται οι ένοπλοι Ιρακινοί που εργάζονται στις εταιρείες αυτές.

Από τους μισθοφόρους στους "ιδιωτικούς υπαλλήλους ασφαλείας"

Παλιά, υπήρχαν απλώς οι μισθοφόροι… "Άνθρωποι" χωρίς πατρίδα, επαγγελματίες πολεμιστές και τυχοδιώκτες που πολεμούσαν για το χρήμα. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. O σύγχρονος, πρόθυμος να δολοφονήσει για τα χρήματα, τυχοδιώκτης, οργανώθηκε σε ένα σύστημα που λειτουργεί παράπλευρα με τον τακτικό στρατό. Απέκτησε περισσότερη πειθαρχία και οργάνωση. Και δεν ονομάζεται πια έτσι… Λέγεται "ιδιωτικός υπάλληλος ασφαλείας".
Eργοδότης του δεν είναι πλέον κάποιος σκοτεινός τύπος που δρα μυστικά, αλλά μια ευπρόσωπη, πολυεθνική εταιρία παροχής πολεμικών υπηρεσιών, που συνάπτει επίσημα συμβόλαια με το κράτος, δημοσιεύει ισολογισμούς, διαφημίζει τη δραστηριότητα και τα προϊόντα της, δημοσιεύει αγγελίες αναζήτησης "υπαλλήλων", διατηρεί ιστοσελίδες, εκδίδει εταιρικά περιοδικά και δηλώνει ιδιαιτέρως υπερήφανη για την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει.....

Η ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα στις πολεμικές συρράξεις με τη μορφή της παροχής "υπαλλήλων" έτοιμων να δολοφονήσουν και να δολοφονηθούν, άρχισε να επισημοποιείται στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε, με αφορμή τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, ο πρώτος Πρόεδρος Μπους, με προτροπή του Υπουργού Αμύνης Ντικ Τσένυ, προσέλαβε τη, γνωστή πλέον Χαλιμπάρτον, προκειμένου να αναλαμβάνει υπηρεσίες υποστήριξης του τακτικού στρατού. Η υποστήριξη αυτή περιλάμβανε από κατασκευές στρατιωτικών εγκαταστάσεων, έως κάθε είδους βοηθητική υπηρεσία. Μόλις έληξε η θητεία του, ο πρώην Υπουργός Αμύνης Ντικ Τσένυ, ανέλαβε τη θέση του προέδρου της Χαλιμπάρτον…

Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες εταιρίες, μικρές και μεγάλες που συνάπτουν τέτοιου είδους συμβόλαια τόσο με την Αμερικανική, όσο και με άλλες κυβερνήσεις. Οι εταιρίες πολέμου εργάζονται σε δεκάδες χώρες του πλανήτη, ενώ η φύση των υπηρεσιών τους ποικίλει κατά περίσταση. Για παράδειγμα, η εταιρία SAIC που στο κατεχόμενο Ιράκ οργανώνει το σύστημα φυλάκισης και σοφρωνισμού, στην Ελλάδα ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην πρώτη περίπτωση κατηγορήθηκε για τα βασανιστήρια στο Abu Ghraib, στη δεύτερη τιμήθηκε με βραβείο για την προσφορά της.

Ο κλάδος του "ιδιωτικών εταιρειών πολέμου" σήμερα, εμφανίζει κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και οι εταιρείες αυτές δεν περιορίζονται πλέον σε βοηθητικές προς τον στρατό υπηρεσίες, αλλά έχουν διευρυμένες αρμοδιότητες: Παίρνουν μέρος στις μάχες, τις ανακρίσεις και τα βασανιστήρια, συντηρούν και χειρίζονται τελευταίας τεχνολογίας οπλικά συστήματα τα οποία ο τακτικός στρατός αδυνατεί να χειριστεί, αναλαμβάνουν την εκπαίδευση εθνικών στρατών και αστυνομιών, την ένοπλη φύλαξη ανθρώπων, εμπορευμάτων και εγκαταστάσεων, διοικούν φυλακές, παρέχουν στο στρατό μάγειρες, οδηγούς, καθαριστές και κάθε είδους υπηρεσία που σχετίζεται με τον πόλεμο. Επίσης, αναλαμβάνουν να παρέχουν ένοπλη προστασία σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε περιοχές επικίνδυνες, ενώ σε κάποιες περιοχές του πλανήτη (όπως στη Βοσνία) προσλαμβάνονται μέσω συμβολαίου και ως συνεργάτες του ΟΗΕ. Σε μια προσπάθεια μάλιστα να προβληθούν ως "θεματοφύλακες" της ασφάλειας ενάντια στον κίνδυνο της τρομοκρατίας, δημιούργησαν και σωματείο-φορέα, το οποίο ονόμασαν "Διεθνή Οργανισμό Ειρηνευτικών Αποστολών" (IPOA).

Τα τρία είδη εταιρειών πολέμου

Ανάλογα με τη δράση τους, οι εταιρίες μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες, αν και συχνά μια εταιρεία παρέχει ταυτόχρονα και τα τρία είδη υπηρεσιών:

-Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι εταιρίες που παρέχουν κυρίως βοηθητικές υπηρεσίες, όπως οδηγούς φορτηγών εφοδιοπομπών, εργάτες για την κατασκευή στρατιωτικών βάσεων και οδικών δικτύων, μάγειρες για τα εστιατόρια του στρατού, γιατρούς κλπ.

-Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι εταιρίες που αναλαμβάνουν την προστασία επιχειρήσεων, κτιρίων, αεροδρομίων, εγκαταστάσεων ενέργειας καθώς και υψηλών προσώπων σε εμπόλεμες ζώνες.

-Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν οι ιδιωτικές εταιρίες που προσφέρουν καθαρά στρατιωτικές υπηρεσίες, όπως στρατιωτική τεχνογνωσία και εκπαίδευση σε εθνικούς στρατούς ή αποστολή ιδιωτικού στρατού εκεί που ο τακτικός στρατός δεν μπορεί να αναλάβει δράση, τουλάχιστον επίσημα.

Γιατί οι ιδιωτικές εταιρείες πολέμου...συμφέρουν

Το ότι ο ιδιωτικός τομέας σήμερα αναλαμβάνει και "πολεμική δράση", έχει τη βάση του προφανώς στην πολιτική του ακραίου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού που τα τελευταία χρόνια ακολουθεί η Αμερική. Μια πολιτική που ευαγγελίζεται την ιδιωτικοποίηση όλων των τομέων της δημόσιας ζωής. Ταυτόχρονα, η γεωπολιτική στρατηγική των ΗΠΑ που χαρακτηρίζεται από τις διαρκείς στρατιωτικές επεμβάσεις και τα πολλαπλά πολεμικά μέτωπα, απαιτεί ολοένα και περισσότερους στρατιώτες. Από το τέλος όμως του Ψυχρού Πολέμου το 1989, μέχρι τις μέρες μας, ο αριθμός των Αμερικανών στρατιωτών έχει μειωθεί κατά το ένα τρίτο. Και δεν επαρκεί για τις σύγχρονες ανάγκες της αμερικανικής πολεμικής μηχανής.

Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι που οδηγούν στην ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση της δράσης των εταιρειών παροχής πολεμικών υπηρεσιών:

-Όπου η δράση του τακτικού στρατού και των ιδιωτικών στρατών που ανήκουν σε εταιρείες είναι παράλληλη (όπως συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ), οι ιδιώτες-στρατιώτες βοηθούν στην εμφάνιση μικρότερου αριθμού απωλειών του τακτικού στρατού, φροντίζοντας έτσι το γόητρο των ΗΠΑ.Όπως λέει σε συνέντευξή του στον Εξάντα ο Αμερικανός δημοσιογράφος Μπάρι Γέομαν, ειδικός σε θέματα ιδιωτικών στρατιωτικών εταιριών "αν άρχιζαν να γυρίζουν πίσω μέσα σε σακούλες πτωμάτων Αμερικανοί στρατιώτες, θα δημιουργούνταν τεράστιος δημόσιος ντόρος. Ενώ αν συμβεί το ίδιο με θύματα ιδιώτες, δεν ακούγεται και τόσο στις ειδήσεις. Δεν είναι όπως με τους 19χρονους στρατιώτες με τα κόκκινα μάγουλα… Πρόκειται πιο πολύ για έμπειρους ενήλικες που δεν προκαλούν την ίδια συμπόνια".

-Όπου, πάλι, η δράση του στρατού κρίνεται ασύμφορη για λόγους πολιτικούς, οι ιδιωτικές πολεμικές εταιρείες αποτελούν μια πολύ καλή λύση. Έτσι, αποφεύγεται και εδώ το πολιτικό κόστος που πάντα συνοδεύει τα θύματα στρατιώτες, ενώ στη συνείδηση της διεθνούς κοινής γνώμης και στο διπλωματικό χάρτη δεν καταγράφεται μια "εισβολή σε ξένη χώρα"… αλλά μια απλή επιχειρηματική δραστηριότητα. Στη Λατινική Αμερική για παράδειγμα ιδιωτικές εταιρίες σαν την DynCorp στελεχώνουν το πρόγραμμα Plan Colombia. Ένα πρόγραμμα που ενώ επισήμως αφορά στην καταστροφή των φυτειών της κόκας, στα πλαίσια του, μισθοφόροι εταιριών έχουν συχνά βρεθεί σε ένοπλες συρράξεις με αντάρτες και αγρότες που αντιστέκονται.

-Αν σκεφτεί κανείς το ότι η Αμερικανική κυβέρνηση μπορεί να επιτρέψει σε μια εταιρεία να δραστηριοποιηθεί στην Κολομβία ή αλλού με μεγάλη ευκολία, ενώ είναι ιδιαιτέρως πιο δύσκολο το Κογκρέσο να αποφασίσει την αποστολή Αμερικανικού στρατού στη χώρα αυτή, αντιλαμβάνεται εύκολα και μια ακόμη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί η δράση των εταιρειών αυτών.

-Επίσης, το ότι μια σειρά από προβλήματα καταστρατήγησης της διεθνούς νομιμότητας μπορούν να ξεπεραστούν μέσω της χρήσης των εταιρειών του είδους, αποτελεί και αυτό έναν παράγοντα… που αυξάνει τις δουλειές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και αυτό των Βαλκανίων της δεκαετίας του '90. Ενώ τότε, επισήμως, η Αμερικανική κυβέρνηση είχε κηρύξει εμπάργκο στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης (Σέρβους και Κροάτες), έδωσε στην εταιρεία MPRI την άδεια να εκπαιδεύσει το στρατό της Κροατίας…

-Αλλά και η ουσιαστική ανυπαρξία νομικού πλαισίου κάτω από το οποίο μπορούν οι μισθοφόροι-υπάλληλοι των εταιρειών αυτών να προσαχθούν στη δικαιοσύνη για οποιοδήποτε έγκλημα πραγματοποιήσουν στην χώρα που δραστηριοποιούνται, θεωρείται και αυτή ένα προσόν…

Ο Μπάρι Γέομαν...(ο δημοσιογράφος-ερευνητής, ειδικευμένος σε θέματα της βιομηχανίας του πολέμου)

"Με τις εταιρείες στο προσκήνιο φοβάμαι ότι η εξωτερική μας πολιτική δεν θα αποφασίζεται με βάση ανώτερες αρχές -όπως δικαιώματα κλπ.- αλλά με βάση το κέρδος. Αυτό με τρομάζει και είναι ηθικά διεστραμμένο. Το Πεντάγωνο δεν είναι και το πιο υπεύθυνο όργανο της κυβέρνησης. Λειτουργεί έτσι κι αλλιώς κάτω από μεγάλη μυστικότητα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τώρα προσλαμβάνουν και εταιρίες, που λειτουργούν πιο μυστικά ακόμη κι από το Πεντάγωνο. Κι αυτό είναι πολύ πιο τρομακτικό..."

-Πότε άρχισε η επίσημη δράση των Ιδιωτικών Στρατιωτικών Εταιριών με τη μορφή που λειτουργούν σήμερα;
Η ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα υπήρξε έντονη κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου στο Ιράκ. Όταν τελείωσε αυτός ο πόλεμος και πήρε την προεδρεία ο Μπιλ Κλίντον, συνέχισε να βασίζεται στις ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρίες, ειδικά στα Βαλκάνια και στην Λατινική Αμερική.

-Πως δέχεται η Αμερικανική κοινωνία αυτές τις εταιρίες;
Νομίζω ότι οι Αμερικανοί δεν ξέρουν και πολλά για αυτές τις εταιρίες. Έχουν υπάρξει λίγα άρθρα, κάποια σε πολύ έγκυρα μέσα, αλλά είναι δύσκολο να το παρουσιάσεις αυτό στην τηλεόραση. Οι εταιρίες δεν σου επιτρέπουν και πολλή πρόσβαση ειδικά από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Τους αρέσει να λειτουργούν κρυφά, έχουν πολύ κλειστή σχέση με τα μέσα, δεν μιλούν στον Τύπο, δεν δημοσιεύουν τις δραστηριότητές τους. Έτσι εκτός από πολύ λίγους ερευνητές-δημοσιογράφους που έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά, δεν έχει υπάρξει πολλή προσοχή από τα μέσα. Η στρατηγική αυτών τον εταιριών είναι να κρατούν χαμηλό προφίλ. Οι ιστοσελίδες τους είναι πολύ κωδικοποιημένες και έχουν πολλούς ευφημισμούς. Λένε ότι προσφέρουνε ασφάλεια σε χώρες και όχι ότι πρέπει να πολεμήσουνε εκεί με όπλα. Χρησιμοποιούν στη γλώσσα τους τις λέξεις ασφάλεια, ή λογιστική υποστήριξη. Ειδικά όσον αφορά τις Αμερικανικές εταιρίες, από τις ιστοσελίδες τους το μόνο που καταλαβαίνεις είναι ότι κάνουν κάτι σαν στρατηγική ανάλυση.

-Με ποιο τρόπο συνάπτουν συμβόλαια με το Αμερικανικό Κράτος;
Γενικά πρέπει να πείσουν τους αρχηγούς του Πεντάγωνου και του State Department και τελικά και το Κονγκρέσσο που εξουσιοδοτεί τα λεφτά, ότι πρέπει να τους προσλάβουν. Ο τρόπος που το κάνουν αυτό είναι πολύπλοκος και έχει να κάνει με τα στρατιωτικά τους διαπιστευτήρια. Μπορεί να είναι έμπειροι ταλαντούχοι στρατιώτες και μπορεί πραγματικά να αγαπούν την Αμερική, αλλά ο λόγος για τον οποίο δρουν στα παρασκήνια είναι γιατί θέλουν τη δουλειά. Έχει να κάνει με το κέρδος. Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με έναν επιχειρηματία της βιομηχανίας καπνού ή τυχερών παιχνιδιών, αυτοί οι τύποι κουνούν την σημαία, χάριν στο στρατιωτικό παρελθόν τους και παρουσιάζονται ως πατριώτες. Αυτό τους κερδίζει συμβόλαια, αυτό σπρώχνει την Αμερικανική πολιτική προς την ιδιωτικοποίηση αλλά έχει και κάποια παράξενες παρενέργειες όσον αφορά την Αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Ένας από τους λόγους που αυτές οι εταιρίες λένε ότι υπάρχουν είναι ότι εξοικονομούν λεφτά στο κράτος. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό σε καμία περίπτωση. Αφενός επειδή το Πεντάγωνο δεν είναι υποχρεωμένο να αποκαλύπτει αυτά τα συμβόλαια πλήρως και αφετέρου επειδή η επίβλεψη σε αυτές οι εταιρίες είναι παρά πολύ λειψή, δεν ξέρουμε πόσα ξοδεύουμε. Ακούμε ιστορίες για τρελές υπερχρεώσεις αλλά δεν έχουμε καθόλου πραγματικά στοιχεία για να ξέρουμε αν εξοικονομούμε λεφτά ή όχι και είμαι καχύποπτος για αυτό...

-Πως βλέπετε την πορεία αυτών των εταιριών στο μέλλον;
Οι εκτιμήσεις αυτή τη στιγμή είναι ότι υπάρχουν 20.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι ασφαλείας στο Ιράκ και περίπου 150.000 στρατιώτες. Επομένως η αναλογία είναι ένας εργολάβος για κάθε 7 στρατιώτες. Αυτό είναι 10 φορές παραπάνω απ' ότι συνέβαινε στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Αυτό δηλαδή υποδηλώνει μια αυξανόμενη τάση: να αντικαθίστανται οι στρατιώτες με εργολάβους, υπάλληλους εταιριών ασφαλείας, για όλο και πιο σημαντικές λειτουργίες.
Κάτι που φαίνεται να συμβαίνει και που νομίζω ότι θα συνεχιστεί στο μέλλον είναι ο μη διαχωρισμός μεταξύ του ρόλου ενός στρατιώτη και το ρόλο ενός εργολάβου. 10 χρόνια πριν δεν είχαμε πολέμους όπου εργολάβοι να αναμειγνύονται σε μάχες. Τώρα έχουμε. Η διαφορά μεταξύ της παροχής προστασίας, της συντήρησης όπλων και του να είσαι στρατιώτης μάλλον θα είναι και πιο αδιευκρίνιστη μέχρι το σημείο που ουσιαστικά προσλαμβάνουμε εταιρικούς στρατιώτες να πολεμούν τους πολέμους μας. Θα αντικαταστήσουν τους Αμερικανούς στρατιώτες; Ποιος ξέρει… Αλλά πιστεύω ότι όλο και περισσότερο θα πολεμούν δίπλα δίπλα στο πεδίο της μάχης χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις τον έναν από τον άλλον.

-Πόσα κερδίζει ένας υπάλληλος μιας τέτοιας εταιρίας;
Ακούμε συχνά ότι αυτοί οι τύποι κερδίζουν χρήματα της τάξης των 6ψήφιων ποσών. Συχνά κερδίζουν 20.000 με 30.000 το μήνα. Κι ένας στρατιώτης βγάζει αυτά τα λεφτά σε ένα χρόνο. Έτσι είναι φυσικό ότι όταν οι στρατιώτες βγαίνουν στη σύνταξη και μπορούν να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα, θα πάνε αμέσως. Και ένας από τους φόβους του στρατού είναι ότι τα μεγαλύτερα "ταλέντα" τους θα φύγουν γιατί οι οικονομικές ευκαιρίες σε αυτές τις εταιρίες είναι πολύ πιο επικερδείς.

-Τι ανησυχίες μπορεί να γεννήσει η εξάπλωση αυτών των εταιριών;
Με τις εταιρείες στο προσκήνιο φοβάμαι ότι η εξωτερική μας πολιτική δεν θα αποφασίζεται με βάση ανώτερες αρχές -όπως δικαιώματα κλπ.- αλλά με βάση το κέρδος. Αυτό με τρομάζει και είναι ηθικά διεστραμμένο. Επίσης φοβάμαι ότι αυτές οι εταιρίες θα μας απομακρύνουν από τον απολογισμό ευθύνης. Το Πεντάγωνο δεν είναι και το πιο υπεύθυνο όργανο της κυβέρνησης. Λειτουργεί έτσι κι αλλιώς κάτω από μεγάλη μυστικότητα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τώρα προσλαμβάνουν και εταιρίες, που λειτουργούν πιο μυστικά ακόμη κι από το Πεντάγωνο. Κι αυτό είναι πολύ πιο τρομακτικό...

Για τον εμφύλιο στην Γιουγκοσλαβία

"Ο Πρόεδρος της Κροατίας τότε, ο Τούτσμαν, ήταν νεοναζί. Και ήταν δικός μας νεοναζί… Ήταν ο δικτάτορας που προτιμούσαν οι Αμερικανοί. Και επειδή ήταν παράνομο να σπάσουμε το εμπάργκο δώσαμε στην MRPI την άδεια να εκπαιδεύσει το στρατό της Κροατίας"…

Υπάρχει μια εταιρία, η MPRI στη Βόρεια Βιρτζίνια, η οποία είναι στελεχωμένη με πολυπαρασημοφορεμένους στρατηγούς. Ένας από τους ιδρυτές της MRPI είναι το πρώην αφεντικό του Κόλιν Πάουελ. Κι έτσι έχουν πολύ αξιοπιστία ανάμεσα στο Πεντάγωνο, το State Department και το Κονγκρέσσο επειδή είναι πρώην στρατηγοί και θεωρούνται πατριώτες και ξέρουν το συμφέρον της πατρίδας. Και για το συμφέρον της πατρίδας πρέπει να προσληφθούν...

Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στα Βαλκάνια τη δεκαετία του '90 υπό τον Πρόεδρο Κλίντον υπήρχε εμπάργκο στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης. Δεν θα βοηθούσαμε ούτε τη Σερβία ούτε την Κροατία - και οι δυο αυτές χώρες είχαν καταπατήσει ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Πρόεδρος της Κροατίας τότε ο Τούτσμαν ήταν νεοναζί. Και ήταν δικός μας νεοναζί… Ήταν ο δικτάτορας που προτιμούσαν οι Αμερικανοί. Και επειδή ήταν παράνομο να σπάσουμε το εμπάργκο δώσαμε στην MRPI την άδεια να εκπαιδεύσει το στρατό της Κροατίας.

Η MRPI λέει ότι το μόνο που έκαναν ήταν να μιλήσουν στην Κροατία για το πώς να είναι πιο δημοκρατικοί, πώς να διευθύνουν τον στρατό τους σε ένα μη-στρατιωτικό κράτος και πώς να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά με κάποιο τρόπο, αμέσως αφού αναμίχθηκε η MRPI η ποιότητα της μάχης που διεξήγαγε ο Κροατικός στρατός βελτιώθηκε δραματικά. Μάχονταν όπως ο το ΝΑΤΟϊκός στρατός κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν πριν την εκπαίδευση από την MRPI. Και υπήρχε μια πολύ γνωστή μάχη, αυτή στην Κριτζίνα που οδήγησε σε μαζική σφαγή των Σέρβων κατά χιλιάδες νεκροί και 150.000 άστεγοι - μια μάχη που έγινε με τέτοια στρατιωτική ακρίβεια ώστε πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι ήταν αποτέλεσμα της στρατηγικής εκπαίδευσης από την MRPI.

Και ο τοπικός τύπος της Κροατίας αναφέρθηκε σε δηλώσεις κάποιων στρατιωτών της Κροατίας οι οποίοι ευχαριστούσαν την MRPI για την στρατηγική και στρατιωτική εκπαίδευση που τους είχαν παράσχει. Μέχρι σήμερα η MRPI επιμένει ότι το μόνο που έκαναν ήταν να τους κάνουν εκπαίδευση για το πώς να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα…

Μια άλλη εταιρία είναι η DynCorp. H DynCorp είχε ως αποστολή να οργανώσει τη στρατιωτική αστυνομία στην Βοσνία. Και ήταν κάποιοι τύποι που δούλευαν μαζί, ήταν κυρίως άνδρες που αρκετοί από αυτούς αναμίχθηκαν σε μια ιστορία σωματεμπορίας και πορνείας με κορίτσια 12 και 13 χρονών, τις οποίες αγόρασαν ως "σκλάβες του σεξ". Και αυτό είναι τεκμηριωμένο. Και ήταν τόσο γνωστό που αρκετοί πληροφοριοδότες τους κατέδωσαν για τα αίσχη που διέπρατταν κατά των νέων κοριτσιών. Όταν οι δύο πληροφοριοδότες κατέθεσαν τις ιστορίες τους στην DynCorp, απολύθηκαν.

Και επειδή το σύστημα δικαιοσύνης για τους εργολάβους/υπαλλήλους αυτών των εταιριών είναι αμφίβολο λόγω της ασάφειας για τους κανονισμούς, οι ένοχοι εργολάβοι στάλθηκαν πίσω στο σπίτι τους χωρίς να αντιμετωπίσουν την στρατιωτική δικαιοσύνη γιατί δεν ήταν στρατιώτες αλλά είχαν εξαιρεθεί και από την τοπική δικαιοσύνη στα Βαλκάνια. Κι έτσι η DynCorp , της οποίας οι δουλειές κατά το 97% γίνονται με την Αμερικανική Κυβέρνηση, δεν ήταν υπόλογη για το ότι αρκετοί υπάλληλοί της, αντί να βοηθούσαν όπως έλεγαν στην μετάβαση της περιοχής στη δημοκρατία, μπροστά στα μάτια τους αγόραζαν και πουλούσαν Ανατολικοευρωπαίες στην πρώιμη εφηβεία τους.

Για τα βασανιστήρια στο Άμπου Γκράιμπ


Κάποιοι άνθρωποι, των οποίων τη γνώμη σέβομαι, έχουν υπαινιχθεί ότι εταιρίες προσλαμβάνουν ανθρώπους που έχουν αισχρά παρελθόντα καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να κάνουν πράγματα, όπως βασανισμούς. Βλέποντας τα βασανιστήρια στις φυλακές του Abu Ghraib, οι υπαινιγμοί αυτοί αποκτούν τελικά υπόσταση. Οι φυλακές αυτές διευθύνονταν από έναν συνδυασμό στρατιωτών και εργολάβων-υπαλλήλων εταιριών, ενώ κάποιοι από τους εργολάβους είχαν πάρει μέρος στα βασανιστήρια. Και ενώ οι στρατιώτες έχουν βρεθεί υπόλογοι σε ένα βαθμό, οι εργολάβοι δεν είχαν καμία σχεδόν ευθύνη για τις πράξεις τους.

Ξέρουμε από την περίπτωση Λίντυ Ίνγλαντ (της στρατιωτίνας που συμμετείχε στα βασανιστήρια) ότι οι στρατιώτες σε κάποιο βαθμό έχουν υπαχθεί στη δικαιοσύνη. Ενώ οι εργολάβοι όχι. Ο μηχανισμός της δικαιοσύνης είναι πολύ πιο αργός όσον αφορά αυτούς. Έτσι μαθαίνουμε ότι υπάρχουν βασανιστήρια στο Ιράκ, καθώς επίσης και ότι αυτοί οι "τύποι" από τη Ν. Αφρική και την Χιλή και τη Σερβία δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν βασανιστήρια. Αυτό αποτελεί μια επικίνδυνη μίξη στοιχείων που μπορεί να μην έχει φανεί ακόμα σ' όλη την έκτασή της, αλλά η δυνατότητα υπάρχει.

Ακούσαμε πολλά για το Abu Ghraib κι όλα αυτά που συνέβησαν αφού είχε στηθεί. Αυτό που δεν ακούμε πολύ συχνά είναι ότι το σύστημα είχε στηθεί από μία εταιρία που λέγεται SAIC η οποία υπέγραψε συμβόλαιο με την Αμερικανική κυβέρνηση να στείλει συμβούλους που θα βοηθήσουν να επαναδομήσουν το σύστημα φυλακών στο Ιράκ. Μερικοί από τους ανθρώπους που έστειλαν εκεί είναι Αμερικανοί των οποίων οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καλά τεκμηριωμένες.

Ο Γκάρυ Ντελάντ είναι ένα παράδειγμα - ήταν διευθυντής φυλακών στην Γιούτα όπου οι φυλακισμένοι ήταν θύματα σκληρής κακοποίησης. Ένα παράδειγμα είναι για έναν ψυχολογικά άρρωστο φυλακισμένο ο οποίος συλλήφθηκε για ένα μη βίαιο αδίκημα. Κρατήθηκε γυμνός και μόνος στο κελί του για 56 μέρες, χωρίς φως, χωρίς καμία απασχόληση, χωρίς παράθυρα, χωρίς κρεβάτι, χωρίς τουαλέτα, ενώ δεν είχε καν πρόσβαση σε δικαστική ακρόαση.

Υπήρχαν τέσσερις σύμβουλοι σαν τον Γκάρυ Ντελάντ που εστάλησαν για να βοηθήσουν την οργάνωση φυλακών όπως το Abu Ghraib. Και οι οποίοι δεν έχουν ενοχοποιηθεί όσον αφορά αυτό το σκάνδαλο. Δεν ξέρουμε αν ο Άσκροφτ (ο Γενικός Εισαγγελέας που πρότεινε αυτούς τους τέσσερις συμβούλους) ήταν αναμιγμένος με τους συγκεκριμένους ανθρώπους ή αν το Υπουργείο Δικαιοσύνης έκανε συμβόλαιο με την SAIC η οποία μετά έδωσε τη δουλειά σε αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά αν εγώ ήμουν ο Γενικός Εισαγγελέας και είχαμε αυτό το συμβόλαιο και μάθαινα ποιόν στέλνουν να χτίσουν το σύστημα φυλακών στο Ιράκ θα τρόμαζα... Ενώ ο Άσκροφτ δεν φαίνεται να θορυβήθηκε για αυτό...και όταν ήρθαμε σε επαφή με το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δεν ήθελαν να μας μιλήσουν καθόλου.

Πέραν αυτού, η Αμερικανική Κυβέρνηση υπέγραψε συμβόλαιο με δύο εταιρίες που λέγονται CACI και TITAN για να παράσχουν υπηρεσίες διερμηνέα στο Abu Ghraib. Όταν ο στρατός των ΗΠΑ διερεύνησε τα βασανιστήρια στο Abu Ghraib ενοχοποίησαν συγκεκριμένους υπαλλήλους της CACI και TITAN που υποτίθεται ότι θα ήταν μόνο διερμηνείς. Αλλά όπως φαίνεται, και σύμφωνα με την έκθεση του στρατού, αυτό που έκαναν ήταν να διαπράττουν και να επιβλέπουν τα βασανιστήρια που συνέβαιναν.

Και η CACI και TITAN λένε ότι οι άνθρωποί τους απλά μετέφραζαν... Και επειδή το σύστημα δικαιοσύνης αργεί πολύ να φτάσει στην αλήθεια, μπορεί να πάρει και χρόνια μέχρι να μάθουμε τι πραγματικά συνέβαινε.

Για την Erinys International και το βρώμικο παρελθόν των Νοτιοαφρικανών μισθοφόρων

"Υπάλληλος της Erinys International ήταν ένας Francois Strydom, από μια ομάδα επονομαζόμενης "Crowbar". Ήταν κι αυτός από τις ειδικές δυνάμεις της Νοτίου Αφρικής που ήταν διάσημες για το ότι δεν αισθάνονταν τίποτα, ότι ήταν απλά μηχανές θανάτου".

Η Erinys International είναι μια Βρετανική εταιρία που σαν πολλές άλλες έχουν βασιστεί σε πρώην στρατιωτικούς από πρώην δικτατορικά καθεστώτα για τη στρατολόγηση του προσωπικού τους προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε αποστολές ασφαλείας στο Ιράκ. Γενικά δεν είναι υποχρεωμένοι να αποκαλύψουν το παρελθόν των ανθρώπων που προσλαμβάνουν και αυτά τα στοιχεία ποτέ δεν αποκαλύπτονται, εκτός αν κάποιος πεθάνει ή τραυματιστεί. Και συνέβη να αναμιχθεί η Erinys International σε κάποιο τέτοιο περιστατικό...

Υπήρχε ένας βομβαρδισμός στη Βαγδάτη κι ένας από αυτούς που τραυματίστηκαν ήταν ο ΝοτιοΑφρικανός Deon Gows. Ο Gows ανήκε στις τάξεις των ειδικών δυνάμεων υπό το καθεστώς του Απαρτχάιντ. Μία από τις πιο βάναυσες αποστολές που συμμετείχε είχε ως στόχο την δολοφονία αντιστασιακών σε χώρες που συνορεύουν με την Νότιο Αφρική. Και όταν η επιτροπή - που συστάθηκε μετά το τέλος του Απαρτχάιντ - άκουγε τις ομολογίες, οι ιστορίες που ακουστήκανε για τα εγκλήματα του Deon Gows ήταν ιδιαίτερα βάναυσες. Είχαν να κάνουν μέχρι και με τον εμπρησμό παιδιών, τα οποία είχαν θεωρηθεί μέρος του κινήματος κατά του Απαρτχάιντ ή που είχαν σκεφτεί να εκπαιδευτούν για αυτό το σκοπό. Ήταν μια γιαγιά που έπρεπε να καταθέσει στην επιτροπή, αφού έπρεπε να αναγνωρίσει το πτώμα του εγγονού της στον οποίο είχαν βάλει φωτιά σε κάποια από τις περιπέτειες του Deon Gows και είπε ότι όταν πήγε στο νεκροτομείο έβλεπε μόνο κοκάλα και στάχτες του εγγονού της και οχτώ άλλων νέων, οι οποίοι έπεσαν θύματα επίθεσης του Deon Gows και των ανθρώπων του.

Κάποιος άλλος, υπάλληλος και αυτός της Erinys International, που είχε σκοτωθεί στον ίδιο βομβαρδισμό στο Ιράκ ήταν ένας Francois Strydom, από μια ομάδα επονομαζόμενης ως Crowbar. Ήταν κι αυτοί από τις ειδικές δυνάμεις της Νοτίου Αφρικής οι οποίοι ήταν διάσημοι για το ότι δεν αισθάνονταν τίποτα, ότι ήταν απλά μηχανές θανάτου.

Μια άλλη εταιρία που στρατολογεί υπαλλήλους της από τη Νότιο Αφρική είναι η Hart Group. Υπάρχει γι' αυτήν μια παρόμοια περίπτωση, όπου ένας υπάλληλος της, ο Gray Brandfield, σκοτώθηκε σε κάποια μάχη στο Ιράκ. ¨Ήταν και αυτός μέλος μιας ειδικής αποστολής στη Νότιο Αφρική με στόχο τη δολοφονία μελών του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου. Και υπάρχει μια ιστορία που τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή: Ο ίδιος ο Brandfield στο παρελθόν είχε περικυκλώσει τον αρχηγό του Κογκρέσου και τον πυροβόλησε 19 φορές στο σώμα - μια ψυχρή δολοφονία. Αν δεν είχε πεθάνει ο Brandfield, δεν θα μαθαίναμε ποτέ για το βάναυσο παρελθόν του.

Για τον Τιμ Σπάισερ

-Μιλήστε μας για το παρελθόν του ιδρυτή της Aegis Defence Services, Tim Spicer.
Ο Tim Spicer είναι ένας πολύ "ενδιαφέρων" χαρακτήρας. Ήταν ιδρυτής μιας από τις παλιές εταιρίες μισθοφόρων, της Sadline International. Επρόκειτο για μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρία για τις "βρώμικες δουλειές". Ειδικευόταν στο να καταστέλει λαϊκές εξεγέρσεις. Και μια από τις πιο διάσημες δουλειές για την οποία είχε υπογράψει συμβόλαιο ήταν η καταστολή μια λαϊκής κινητοποίησης στο Μπουγκεσβίλ, ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού που το κατείχε η Παπούα Νέα Γουινέα. Εκεί υπήρξε ένταση μεταξύ των ντόπιων και της κεντρικής κυβέρνησης, που βρισκόταν μίλια μακριά, για τον έλεγχο ενός μεταλλωρυχείου που κατάστρεφε το νησί. Η Παπούα αποφάσισε ότι χρειάζονταν βοήθεια από μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρία για να καταστείλει αυτό το κίνημα. Έτσι φώναξαν τον Tim Spicer και την εταιρία του και ανέπτυξαν ένα πλάνο ώστε να διαλύσουν την αντίσταση. Θα ήταν μια βίαιη ματωμένη υπόθεση αν είχε συμβεί, αλλά δεν συνέβη. Και ο Tim Spicer συνελήφθη για λίγο καιρό και τελικά τον έστειλαν στο σπίτι του…
Αυτό ήταν ένα από τα περιστατικά που ο Tim Spicer είχε αναμιχθεί. Μια άλλη περίπτωση, που έχουν επισημάνει και οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ήταν όταν ο Tim Spicer ήταν μέλος του Βρετανικού Στρατού. Τότε είχε υποστηρίξει δύο στρατιώτες που είχαν σκοτώσει έναν άοπλο πολίτη στην Β. Ιρλανδία, έναν καθολικό, που ο Tim Spicer ισχυρίστηκε ότι έτρεχε να ξεφύγει και έπρεπε να τον σκοτώσουν. Άλλες εκθέσεις όμως λέγανε ότι αυτοί τον είχαν ήδη πιάσει και ότι δεν είχε όπλα, παρόλα αυτά ο Tim Spicer τους υποστήριξε. Τελικά θεωρήθηκαν ένοχοι για φόνο και φυλακίστηκαν.

-Πως εμπλέκεται αυτός ο άνθρωπος με το συντονισμό των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιριών στο Ιράκ;
Ο Tim Spicer έφτιαξε σήμερα μια εταιρία που λέγεται Aegis Defence Services . Και η Aegis προς έκπληξη πολλών ανθρώπων κέρδισε ένα συμβόλαιο της τάξης του 1/3 του εκατομμυρίου με την κυβέρνηση για να επιβλέπει την ασφάλεια στο Ιράκ. Να επιβλέπει δηλαδή όλες τις εταιρίες που παρέχουν ασφάλεια εκεί. Αυτό που ήταν παράξενο ήταν ότι η Aegis δεν είχε κανένα σχετικό παρελθόν. Πολλοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί η Aegis είχε προσληφθεί και όχι για παράδειγμα η DynCorp που ήταν μια καθιερωμένη εταιρία και είχε δουλέψει για την κυβέρνηση των ΗΠΑ επί χρόνια. Το Πεντάγωνο έχει αυτούς που προτιμά. Και συνήθως έχει προτίμηση στη DynCorp. Παρόλο που κι αυτοί είχαν αναμιχθεί σε κάποιες παραβιάσεις, τουλάχιστον, είχαν παρελθόν στη δουλειά.
Κάποια μέλη του Κογκρέσου είχαν τις αντιρρήσεις τους αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το συμβόλαιο ισχύει. Κάτι που προκαλεί έκπληξη είναι ότι όταν η Washington Post ήρθε σε επαφή με το Πεντάγωνο ρωτώντας για το σκοτεινό παρελθόν του Tim Spicer, ισχυρίστηκαν ότι δεν ήξεραν τίποτα για αυτό. Και είπαν ότι δεν είναι δουλειά τους να ψάξουν το παρελθόν του. Το παρελθόν είναι παρελθόν και αποφάσισαν ότι αυτός ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για τη δουλειά.

Ποιοι είναι υπάλληλοι και πως στρατολογούνται;

Ποιοι όμως είναι οι υπάλληλοι αυτών των εταιριών που σήμερα φτάνουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ανά τον κόσμο και ποια είναι τα κίνητρά τους;
Το κίνητρό τους, φυσικά, δε διαφέρει από το κίνητρο των "πρώιμων" μισθοφόρων. Είναι ένα και μόνο, το κέρδος. Πόσο μάλλον όταν ο μισθός ενός ένοπλου υπαλλήλου στο Ιράκ είναι τουλάχιστον τρεις φορές υψηλότερος από το μισθό ενός Αμερικανού πεζοναύτη. Γεγονός που συχνά δημιουργεί διαμάχες μεταξύ τους. Πρόσφατα, μάλιστα, έκαναν την εμφάνισή τους στον αμερικανικό τύπο καταγγελίες μισθοφόρων-υπαλλήλων εταιρειών ότι οι συμπατριώτες τους του τακτικού στρατού τους κακομεταχειρίζονται. Και δεν τους βοηθούν γιατί ζηλεύουν τους υψηλούς μισθούς τους...

Η ταυτότητα των υπαλλήλων-μισθοφόρων ποικίλει. Συνήθως πρόκειται για πρώην υψηλόβαθμους στρατιωτικούς και αστυνομικούς που έχουν ήδη την αναγκαία κατάρτιση… Πολλοί μάλιστα "υπάλληλοι" προέρχονται από τις τάξεις των παλιών μισθοφόρων. Και για τις εταιρίες αυτοί είναι οι καλύτεροι, οι πιο έμπειροι και οι πιο καλοπληρωμένοι… Προφανώς ένα βιογραφικό που περιλαμβάνει από δολοφονίες και βασανισμούς, μέχρι και καταδίκες από δικαστήρια για εγκλήματα του είδους… μπορεί να οδηγήσει σε άμεση πρόσληψη. Σύμφωνα με τον Μπάρι Γέομαν, "Η Νότια Αφρική, κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ, ήταν γεμάτη με ειδικές δυνάμεις στρατιωτών και αστυνομικών που διέπραταν απαίσιες βάναυσες πράξεις φόνων και ακρωτηριασμών. Έβαζαν φωτιά σε ανθρώπους, σκότωναν παιδιά, έκαιγαν κτίρια, υπέτασσαν τους διαφωνούντες με μια βιαιότητα πολύ αποτελεσματική που προκάλεσε την κατακραυγή του κόσμου. Έπειτα, το Απαρτχάιντ έπαψε να υπάρχει και αυτοί οι τύποι έμειναν άνεργοι. Έτσι, το 2004 που υπάρχει ένας πόλεμος και χρειάζονται αυτούς τους ιδιωτικούς στρατιώτες, πού τους ψάχνουν οι εταιρείες; Στη Νότια Αφρική, στην Χιλή, στην Αργεντινή, στα Βαλκάνια, σε όλα αυτά τα μέρη όπου αυτοί οι τύποι δεν έχουν πια τι να κάνουν".

Τα πεδία στρατολόγησης των ιδιωτικών εταιριών πολέμου είναι συχνά συνδεδεμένα με τις σφαίρες επιρροής των χωρών στις οποίες αυτές οι εταιρίες ανήκουν. Έτσι σε Αμερικανικές εταιρίες βρίσκουμε συχνότερα υπαλλήλους από χώρες της Νοτίου Αμερικής ή των Βαλκανίων. Ενώ οι Αγγλικές εταιρείες προτιμούν να στρατολογούν κυρίως από τη Νότιο Αφρική και το Νεπάλ όπου ζουν για παράδειγμα και οι γνωστοί συνεργάτες τους από τον πόλεμο στα Φόκλαντ, οι Γκούρκας.

Μισθοφόροι και συνεργάτες

Υπάρχει επίσης και μια κατηγορία εργαζομένων στις εταιρείες πολέμου οι οποίοι με δυσκολία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν "μισθοφόροι", ενώ με μεγαλύτερη ευκολία θα χαρακτηρίζονταν "συνεργάτες του στρατού κατοχής". Οι ιδιώτες οδηγοί φορτηγών στο σημερινό Ιράκ, για παράδειγμα, εργάζονται συνήθως για κάποια από τις εταιρείες πολέμου. Και μεταφέρουν από όπλα μέχρι νερό και καύσιμα για το στρατό. Είναι οπλισμένοι "για την προστασία τους", δεν παίρνουν όμως επισήμως μέρος στις συγκρούσεις. Υπάρχουν επίσης οι υπάλληλοι που εργάζονται στις τηλεπικοινωνίες, στα Μέσα "Ενημέρωσης", αλλά και οι μάγειρες, οι καθαριστές κλπ, οι οποίοι, επισήμως, δεν είναι καν ένοπλοι. Πολλοί από αυτούς στρατολογούνται μέσω αγγελιών στον Τύπο και ρισκάρουν τη ζωή τους στην εμπόλεμη ζώνη για ένα πολύ υψηλό μεροκάματο. Ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν για καιρό να προσληφθούν από κάποια από τις εταιρείες που έχουν παρουσία στην εμπόλεμη ζώνη χωρίς να τα καταφέρνουν. Μια ματιά στις ιστοσελίδες που οι επίδοξοι υπάλληλοι βάζουν αγγελία προσφέροντας εργασία είναι διαφωτιστική (www.portaliraq.com).

Αλλά και μια ματιά στις ιστοσελίδες http://www.tribute2contractorsiniraq.com και http://www.americancontractorsiniraq.com/ όσων εργάζονται στην εμπόλεμη ζώνη σαν υπάλληλοι εταιρειών είναι επίσης χρήσιμη για όποιον προσπαθήσει να αντιληφθεί το κοινωνικό αυτό φαινόμενο σε όλη του τη διάσταση. Συγκινητικές ιστορίες, ποιήματα για την πατρίδα, ύμνοι στη δημοκρατία που χτίζεται στην άλλη άκρη του κόσμου και με τη δική τους γενναία συμβολή, αυτοκόλλητα, καπελάκια και σημαίες (που φυσικά πωλούνται), τραγούδια που αναφέρονται στον ηρωισμό τους…

Εργολαβίες και Θυγατρικές εταιρείες

Η πρωτόγνωρη αυτή για την ανθρωπότητα νέα περίοδος στην ιστορία του πολέμου, χαρακτηρίζεται από μια σχετική "αναρχία" σε επίπεδο πολιτικό, οικονομικό, και κοινωνικό.

Σε επίπεδο οικονομικό δεν έχει ακόμη "κατασταλάξει η αγορά". Υπάρχουν εταιρείες πολέμου που είναι θυγατρικές εταιρειών που παράγουν οπλικά συστήματα, υπάρχουν και εταιρείες πολέμου που ανήκουν σε πολυεθνικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στις κατασκευές ή τις τηλεπικοινωνίες.

Μια ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι και αυτή των υπεργολάβων. Για παράδειγμα, η θυγατρική της Χάλιμπάρτον, η αμερικανική εταιρεία KBR, έχει υπογράψει με την Αμερικανική κυβέρνηση συμβόλαιο για την παροχή μιας σειράς υπηρεσιών υποστήριξης των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ. Μια από αυτές τις υπηρεσίες είναι και η σίτιση των στρατιωτών.
Η KBR με τη σειρά της, έχει προσλάβει ως υπεργολάβο της για αυτή τη δουλειά, τη Σαουδαραβική εταιρεία Golf Catering Company (GCC). Η GCC πάλι, αναζητώντας προσωπικό για τη δουλειά αυτή απευθύνθηκε μέχρι και σε τουριστικά γραφεία της Ινδίας τα οποία "στρατολόγησαν" φτωχούς ανθρώπους από την Ινδία και τους μετέφεραν στο Ιράκ.

Αντίστοιχα μισθοφόροι από τη Χιλή μεταφέρονται στο Ιράκ έχοντας υπογράψει συμβόλαιο με εταιρεία που έχει έδρα της την Ουρουγουάη. Μέσα σε αυτό το (μη) πλαίσιο, προφανώς, κανείς δεν μπορεί να ελέγξει οικονομικά τις εταιρείες αυτές, ενώ κάθε συζήτηση για "νομικές ευθύνες" σε όποιο έγκλημα διαπράξουν μόνο ως χαριτολόγημα μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Το νομικό πλαίσιο της ατιμωρισίας

"Πολλοί Βορειοαμερικάνοι στρατιώτες που γνωρίσαμε στο Ιράκ, έχουν επηρεαστεί πολύ από την απόπειρά στους δίδυμους πύργους. Οι Αμερικανοί στο Ιράκ έχουν σκοπό να σκοτώσουν. Σας το λέω σκληρά, αυτός είναι ο σκοπός τους. Πήγαν εκεί με σκοπό να σκοτώσουν…". Άγγελο Γονζάλες Σεσπέδες και Βίκτωρ Γκόμεζ, Χιλιανοί μισθοφόροι της Blackwater, μιλώντας στον Εξάντα.

Η συνθήκη της Γενεύης απαγορεύει ρητά την ύπαρξη μισθοφόρων στα πεδία των μαχών. Δεν αναφέρεται όμως στις ιδιωτικές εταιρείες που παρέχουν πολεμικές υπηρεσίες. Και οι υπάλληλοι τους αφού δεν ανήκουν στον στρατό, τυπικά δεν οφείλουν να ακολουθούν τις διεθνείς συνθήκες, όπως ο στρατός κάθε χώρας οφείλει.

Επί της ουσίας οι μισθοφόροι-υπάλληλοι εταιρειών πολέμου βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας, γεγονός βέβαια που δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αφού και τα μέλη του τακτικού αμερικανικού ή αγγλικού στρατού σπανίως εγκαλούνται από οποιαδήποτε Αρχή για τις βαναυσότητες που διαπράττουν. Για αυτούς όμως υπάρχει, έστω και θεωρητικά, ένα νομικό πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο λογοδοτούν στη στρατιωτική δικαιοσύνη. Για το σκάνδαλο των φυλακών Αμπού Γκράιμπ για παράδειγμα, έστω και για τα μάτια του κόσμου, κάποιοι από τους στρατιώτες που συμμετείχαν σε αυτά καταδικάστηκαν. Όμως, οι βασανιστές-ιδιωτικοί υπάλληλοι των εταιρειών CACI και TITAN παραμένουν ακόμη στο απυρόβλητο. Και για να υπάρξει έστω και μια μικρή ελπίδα να καταδικαστούν κάποτε, έπρεπε όχι μόνο να βρεθούν τα ονόματά τους, αλλά και να κατατεθεί μήνυση σε δικαστήριο της Αμερικής, ενώ οι βασανισμένοι ήταν Ιρακινοί…

Οι εταιρείες παροχής μισθοφόρων δεν ελέγχονται για την ποιότητα των υπαλλήλων τους, έτσι συχνά άνθρωποι που έχουν καταδικαστεί ακόμη και για εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίες και κάθε είδους βιαιότητες προσλαμβάνονται από τις εταιρείες αυτές. Η περίπτωση των όσων συνέβησαν με την εμπλοκή των εταιρειών στα Βαλκάνια όπου υπάλληλοι της DynCorp, που αμείβονταν μάλιστα από τον ΟΗΕ, ενέχονται σε σκάνδαλο εκπόρνευσης και διακίνησης ανήλικων κοριτσιών (βλέπε σχετικά η Dyn Corp στα Βαλκάνια) και παρ' όλα αυτά έμειναν ατιμώρητοι, είναι χαρακτηριστική.

Δεν εξαντλείται όμως το θέμα μόνο στα "στραβοπατήματα" κάποιων υπαλλήλων, αφού ιδιωτικές εταιρείες παροχής πολεμικών υπηρεσιών χρησιμοποιούνται και από κυβερνήσεις κρατών για να ξεπεραστούν απ' το πλάι προβλήματα καταπάτησης διεθνών νόμων και αποφάσεων. Και εδώ τα όσα συνέβησαν με την εταιρεία MPRI στα Βαλκάνια είναι χαρακτηριστικά, αφού η εταιρεία πήρε άδεια από την Αμερικανική κυβέρνηση να εκπαιδεύσει τον Κροατικό στρατό τη στιγμή που, επισήμως, οι ΗΠΑ είχαν κηρύξει εμπάργκο τόσο στους Κροάτες, όσο και τους Σέρβους..

Η κατάσταση είναι τόσο ανεξέλεγκτη ώστε υπάρχει δυσκολία (ή απλά δεν υπάρχει η θέληση) να προσαχθούν στη δικαιοσύνη ακόμη και Αμερικανοί ιδιοκτήτες εταιρειών που κλέβουν το Αμερικανικό δημόσιο. Η περίπτωση της εταιρείας Custer Battles (βλέπε σχετικά μια Αμερικανική ιστορία απάτης) που μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ ανέλαβε να επαναφέρει το αεροδρόμιο της Βαγδάτης σε κατάσταση λειτουργίας, είναι χαρακτηριστική. Η εταιρεία έβαψε με τα χρώματά της τα μηχανήματα που εγκατέλειψαν οι Ιρακινοί υποχωρώντας, και τα πούλησε ξανά στον Αμερικανικό στρατό ως καινούργια.

Αλλά και η περίπτωση της απαγωγής των Ινδών "υπαλλήλων" που, ενώ τους είχαν πει ότι θα δουλέψουν στο Κουβέιτ, απήχθησαν από τους υπεύθυνους της εταιρείας που τους προσέλαβε και μεταφέρθηκαν δια της βίας στο Ιράκ όπου και υποχρεώθηκαν κάτω από την απειλή των όπλων (του τακτικού στρατού αυτή τη φορά) να δουλεύουν επί έξι μήνες ως σκλάβοι, είναι, επίσης, χαρακτηριστική.

Προφανώς, θέμα καταπάτησης της νομιμότητας προκύπτει και όταν σε μια χώρα σαν τη Χιλή (που αρνήθηκε να υποστηρίξει την επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ) υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί παραιτούνται κατά δεκάδες από τον τακτικό στρατό και τρέχουν να δουλέψουν ως μισθοφόροι-υπάλληλοι εταιρειών στο πλάι των Αμερικανών στο Ιράκ γιατί εκεί θα έχουν τον τριπλό ή τετραπλό μισθό.

Όσο βέβαια θα θεωρείται λογικό για λίγες σταγόνες πετρελαίου να δολοφονούνται άνθρωποι… η κατάσταση θα παραμένει παράλογη. Και οι μισθοφόροι-υπάλληλοι των εταιρειών, καθώς και οι ιδιοκτήτες τους, θα θεωρούν "λογικό" για λίγα δολάρια παραπάνω να συνεχίσουν να πωλούν όπλα ακόμη και στον εχθρό τους, την Ιρακινή αντίσταση (βλέπε σχετικά το κείμενο της Χιλής για τις εξαγωγές μισθοφόρων).

Μια Βαβέλ δολοφόνων και βασανιστών

"Πιστεύω ότι ο αραβικός λαός θα θριαμβεύσει, γιατί ξέρει να το κάνει. Σε όλη του την ιστορία δέχτηκε πολλούς εισβολείς, αλλά τους κατατρόπωσε…", Βίκτωρ Γκόμεζ, Χιλιανός μισθοφόρος της εταιρείας Blackwater στο Ιράκ, μιλώντας στον Εξάντα.

Στο εμπόλεμο Ιράκ σήμερα, στο στρατόπεδο των νικητών, συνυπάρχουν Αμερικανοί και Άγγλοι στρατιώτες του τακτικού στρατού, δίπλα στους στρατιώτες των υπολοίπων δέκα και πλέον χωρών που συμμετέχουν επίσημα "στον άξονα του καλού". Δίπλα τους βρίσκονται και οι ιδιώτες συνάδελφοί τους, υπάλληλοι εταιρειών πολέμου, από δεκάδες άλλα μέρη του πλανήτη.

Φυσικά Αμερικανοί και Άγγλοι πρώην μέλη της CIA, του FBI και των SAS που άφησαν τη θέση τους στο δημόσιο για το υψηλότερο μεροκάματο που προσέφερε ο ιδιωτικός τομέας. Αλλά και πρώην ανθρωποφύλακες-βασανιστές σε φυλακές της Αμερικής που κλήθηκαν να αναμορφώσουν το σωφρονιστικό του Ιράκ. Μαζί τους και πρώην υψηλόβαθμοι Άγγλοι στρατιωτικοί, κατηγορούμενοι στη χώρα τους για δολοφονίες ανηλίκων. Αλλά και απλοί τυχοδιώκτες από τις παραπάνω χώρες, χωρίς σπουδαία στρατιωτική εμπειρία πέρα από την απλή εκπαίδευσή τους στον τακτικό στρατό.

Στην "παρέα των απελευθερωτών" όμως, συμμετέχουν και πρώην Σέρβοι οπλαρχηγοί, σύμμαχοι εδώ με τους πρώην κομάντος του UCK, που εργάζονται κι αυτοί ως "υπάλληλοι" στις εταιρείες πολέμου των Αμερικανών και των Άγγλων. Αλλά και Γκούρκας από το Νεπάλ που διακρίθηκαν για τη βιαιότητά τους όταν πολέμησαν στο πλάι των Εγγλέζων στα Φόκλαντ. Ενώ, Χιλιανοί πρώην βασανιστές της χούντας του Πινοσέτ και Αργεντινοί συνάδελφοί τους, παλεύουν κι αυτοί επ' αμοιβή "για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας" στο Ιράκ, μαζί με Νοτιοαφρικανούς που έκαιγαν ανθρώπους ζωντανούς την εποχή του απαρτχάιντ και Φιλιππινέζους πρώην βασανιστές…

Όλοι τους ένοπλοι και με το υψηλό ιδανικό των αμερικανικών δολαρίων κατά νου. Αν κανείς προσθέσει σε όλες τις παραπάνω εθνικότητες και τους Κούρδους που εργάζονται και αυτοί ως ένοπλοι φρουροί των πετρελαιοπηγών και τους Ιρακινούς σιίτες και σουνίτες, που εργάζονται σε ιδιωτικές εταιρείες πολέμου που δραστηριοποιούνται στην πατρίδα τους, ίσως καταφέρει να αποκτήσει μια μικρή εικόνα της κατάστασης που επικρατεί "στο στρατόπεδο των νικητών".

Σύμφωνα με τις μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις, όσοι ιδιώτες εμπλέκονται άμεσα με τις πολεμικές επιχειρήσεις είναι 6 με 8 χιλιάδες. Αν προσθέσουμε και όσους ασχολούνται με τις βοηθητικές υπηρεσίες (χωρίς κανείς να διευκρινίζει αν πρόκειται για ένοπλους ή μη…), οι υπάλληλοι των εταιρειών πολέμου, επισήμως, ξεπερνούν στο Ιράκ τις 40.000, χωρίς να καταμετρώνται οι Ιρακινοί.

Ποιος δίνει διαταγές σε ποιόν και σε ποια γλώσσα, αποτελεί ένα μυστήριο. Θεωρητικά οι στρατιωτικοί διατάζουν τους ιδιώτες των εταιρειών πολέμου. Οι οποίοι όμως έχουν και τους δικούς τους προϊσταμένους. Επίσης, εταιρείες ενόπλων έχουν προσληφθεί όχι ευθέως από το στρατό ή το Αμερικανικό Υπουργείο Αμύνης, αλλά από άλλες ιδιωτικές εταιρείες που δρουν στην περιοχή και χρειάζονται "φύλαξη". Ποιος διατάζει τους τελευταίους, η εταιρεία που τους προσέλαβε ή ο στρατός, είναι κι αυτό ένα μυστήριο. Αν σκεφτεί κανείς ότι σήμερα υπάρχει στο Ιράκ και Ιρακινή κυβέρνηση με κάποιες αρμοδιότητες, το αλαλούμ της "διεύθυνσης των επιχειρήσεων" μεγεθύνεται.

Πέραν του ρατσισμού που μεταφέρουν ως σημαία τους όλοι οι παραπάνω οπλισμένοι "υπεράνθρωποι", υπάρχει και ένα θέμα σοβαρότερο που τους χωρίζει: Το θέμα των μισθών. Ένας Κούρδος παίρνει περίπου το ένα δέκατο του μισθού του Χιλιανού συναδέλφου του, που με τη σειρά του παίρνει το ένα δέκατο του μισθού του Αμερικανού. Οι Αμερικανοί κοροϊδεύουν τους Χιλιανούς, τους φωνάζουν "πιγκουίνους" και τους στέλνουν να ελέγξουν για βόμβες πριν από τα εκπαιδευμένα σκυλιά τους, τα ΑΚ9, των οποίων τη ζωή θεωρούν πολυτιμότερη. Οι Φιλιππινέζοι δέρνουν αλύπητα τους Ινδούς που βρίσκονται εκεί ως σκλάβοι, παρά τη θέλησή τους… Υπάλληλοι ιδιωτικών εταιρειών πολέμου βλέπουν συναδέλφους τους να πωλούν όπλα στην Ιρακινή αντίσταση.

Και οι συνάδελφοί-συμπολεμιστές τους, τους κλείνουν στη φυλακή και τους απειλούν ότι θα αφήσουν εκεί τα κόκαλά τους. Αμερικανοί πάλι, ιδιοκτήτες εταιρειών πολέμου, στρέφουν τα όπλα εναντίων άλλων Αμερικανών ιδιοκτητών εταιρειών πολέμου όταν αυτοί αρνούνται να συνεργαστούν μαζί τους με σκοπό να κλέψουν τον εργοδότη τους, το Αμερικανικό κράτος. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη των εταιρειών πολέμου, οι εκπαιδευτές των υπολοίπων, κρέμονται καμένα στη γέφυρα της Φαλούτζα, και οι υπεύθυνοι της εταιρείας για την οποία εργάζονταν απαντούν στους γονείς τους στην Αμερική "κάντε μας μήνυση", όταν αυτοί ρωτούν πως πέθαναν τα παιδιά τους.

Η δια της βίας "εγκαθίδρυση της δημοκρατίας" στο Ιράκ δεν δείχνει, τουλάχιστον για την ώρα, εύκολη υπόθεση. Αν και φαίνεται αρκετά κερδοφόρα.

*Αναλυτικά στοιχεία και αποδείξεις για όλα όσα αναφέρονται παραπάνω θα βρείτε διαβάζοντας τα υπόλοιπα κείμενα της ιστοσελίδας του Εξάντα για το θέμα.
*Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://icasualties.org/oif/default.aspx (Iraq Coalition Casualties Count) μπορείτε να ενημερωθείτε (στην αγγλική) με στατιστικές και αναλύσεις για τον αριθμό των νεκρών στρατιωτών της Συμμαχίας. Από εκεί, πατώντας στο link "contractors" (ή πατώντας απευθείας http://icasualties.org/oif/Civ.aspx) θα διαβάσετε για τις ανθρώπινες απώλειες των Ιδιωτικών Εταιριών Ασφαλείας και Παροχής Πολεμικών Υπηρεσιών, καθώς και τις πηγές όπου δημοσιεύτηκε η είδηση του θανάτου τους.

Ιδιωτικές Εταιρίες Ασφαλείας που έχουν συμβόλαιο για το Ιράκ

* Ο παρακάτω κατάλογος είναι συνοπτικός και χρήσιμος μόνο για να πάρει κανείς μια πρώτη σοβαρή εικόνα για τον κύκλο εργασιών και τα οικονομικά μεγέθη της βιομηχανίας του πολέμου. Παρουσιάζει μια σειρά εταιρειών παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών και υπηρεσιών ασφαλείας που σήμερα δραστηριοποιούνται στο Ιράκ. Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλές εταιρίες του είδους που δεν έχουν συνάψει συμβόλαιο για το Ιράκ, αλλά για άλλα μέρη της γης. Τα συμβόλαια για το Ιράκ, επισήμως συνάπτονται μεταξύ των εταιρειών και του Department Of Defence, του Department Of State ή τη USAID.
Στο link Συμβόλαια των Εταιριών Tα Ποσά υπάρχουν τα ονόματα και άλλων εταιρειών που βρίσκονται σήμερα στο Ιράκ και έχουν συμβόλαιο με το Department of Defance ή με τη USAID. Στην πραγματικότητα κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αφενός μεν τα "μυστικά συμβόλαια" της αμερικανικής κυβέρνησης, αφετέρου δε τα συμβόλαια των υπεργολάβων των εταιρειών αυτών.
Και μόνο μια γρήγορα ματιά όμως στους δύο καταλόγους μπορεί να κάνει τον κάθε ένα να καταλάβει για τι μεγέθη μιλάμε.

AD Consultancy

Έδρα: Σάτον, Αγγλία
Website: www.adconsultancy.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρεία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και προσφέρει υπηρεσίες στο Ιρακ σχετικά με την αξιολόγηση κινδύνων, παροχή στενών ομάδες προστασίας / σωματοφυλακές, συνοδεία προϊόντων, ασφάλεια συνοδειών, ασφάλεια εγκαταστάσεων, εναέρια ασφάλεια, θαλάσσια ασφάλεια, ασφάλεια βιομηχανίας πετρελαίου και αερίου, και γενικότερα επιτήρηση.

AEGIS DEFENCE SERVICES LIMITED

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: www.aegisdef.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Ιδρύθηκε μόλις το 2002. Υπέγραψε συμβόλαιο $293.000.000 τον Ιούνιο του 2004 με το Πεντάγωνο με σκοπό να επιβλέπει όλες τις ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας και να παρέχει και η ίδια της υπηρεσίες της στον ίδιο τομέα.
Ο ιδρυτής της εταιρίας, Tim Spicer, είναι "γνωστός" στον χώρο, αφού ήταν διευθυντής μιας μισθοφορικής εταιρίας, που δεν υπάρχει πια, της Sandline International η οποία εμπλέκεται στην κρίση το 1997 στην Παπούα Νέα Γουινέα. Τότε, είχε αναλάβει από την τοπική κυβέρνηση να καταστείλει την εξέγερση στα ορυχεία της. Η Sandline International συνεργαζόταν και με την ίσως μεγαλύτερη μισθοφορική εταιρία, Executive Outcomes.
Επίσης, το 1998 παραβίασε εμπάργκο του ΟΗΕ προκειμένου να περάσει όπλα στη Σιέρα Λεόνε. Όσο δε ο Tim Spicer ήταν αξιωματικός του Βρετανικού στρατού βρέθηκε εμπλεγμένος στη Β. Ιρλανδία. σε περιστατικό δολοφονίας καθολικού.
Η επιλογή ενός τέτοιου ανθρώπου για την ανάθεση του συντονισμού των εταιριών στο Ιράκ εξέπληξε ακόμα και το Κονγκρέσο όπου πέντε μέλη του, οι Charles Schumer, Hillary Clinton, Edward Kennedy, Chris Dodd, John Kerry αντέδρασαν έντονα.

AKE Limited

Έδρα: Χέρφορντ, Αγγλία
Website: www.akegroup.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και παρέχει στους "πελάτες" της εκπαίδευση σε εχθρικές περιοχές, ενημερώσεις ασφάλειας στο Ιράκ δύο φορές την εβδομάδα, ιδιωτικές εκθέσεις ασφάλειας, λογιστικοί έλεγχοι ασφάλειας, προσωπικές αναθεωρήσεις ασφάλειας, εξοπλισμός, βοήθεια και ενημέρωση για εκκένωση περιοχών, πληροφορίες κινδύνου

ArmorGroup

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: www.armorgroup.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η Armor Group έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και λειτουργεί σε 40 χώρες παγκοσμίως ενώ παρουσιάζεται ως μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες διαχείρισης κινδύνου, παροχής ασφάλειας, οργάνωσης ορυχείων, και προμηθευτής πληροφοριών. Στο Ιράκ έχουνε αυτήν την περίοδο γραφεία στη Μοσούλη, τη Βαγδάτη, και τη Βασόρα, ενώ ενεργοποιείται σε όλη τη χώρα. Παρέχουνε σε σημαντικούς εταιρικούς και κυβερνητικούς πελάτες στο Ιράκ αξιολόγηση κινδύνων και διαχείριση, στενή προστασία, επανδρωμένη φύλαξη, τεχνικά συστήματα ασφάλειας, και υπηρεσίες εκμετάλλευσης ορυχείων. Πάντως, ένας από τους υπαλλήλους της, ο Derek Adgey απολύθηκε από την εταιρεία και έφυγε απ' το Ιράκ τον χειμώνα του 2004 όταν κατηγορήθηκε από την εφημερίδα Belfast Telegraph ότι συμμετείχε σε παραστρατιωτική οργάνωση στην Βόρεια Ιρλανδία και μάλιστα είχε φυλακιστεί εκεί.

BLACKWATER

Έδρα:Βόρεια Καρολίνα, ΗΠΑ
Website: www.blackwaterusa.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών. Στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της, στο Μογιόκ της Β. Καρολίνας, λειτουργεί ένα από τα μεγαλύτερα σε έκταση και εξοπλισμό στρατόπεδα εκπαίδευσης, όπου έχει φιλοξενήσει μέχρι και τους επίσημους αγώνες της αστυνομίας (SWAT) των ΗΠΑ. Το 2002 μάλιστα σύναψε πενταετές συμβόλαιο με την Αμερικανική κυβέρνηση ύψους 35,7 εκατομμυρίων δολλαρίων για την εκπαίδευση των Αμερικανών πεζοναυτών σ' αυτές τις εγκαταστάσεις.
Η εταιρία στρατολογεί υπαλλήλους για αποστολή στο Ιράκ από τις ΗΠΑ, αλλά και από χώρες της Λατινικής Αμερικής με δικτατορικό παρελθόν, όπως τη Χιλή, το Περού, την Αργεντινή, την Κολομβία και την Γουατεμάλα. Στη Χιλή συνεργάζεται στενά με την εταιρία στρατολόγησης του Χιλιανού Jose Miguel Pizzaro από τον Οκτώβριο του 2003 για να της προμηθεύει "μισθοφόρους" τους οποίους τους μετεκπαιδεύει και τους στέλνει στο Ιράκ.
Στο Ιράκ η BlackWater έχει συμβόλαιο με το Department of Defence για παροχή στρατιωτικών υπηρεσιών. Το όνομά της έγινε γνωστό στις 31 Μαρτίου 2004 με αφορμή τους τέσσερις υπαλλήλους της στη Φαλούτζα που σκοτώθηκαν σε ενέδρα και το πλήθος τους έκαψε και κρέμασε τα σώματά τους από μια γέφυρα.

CACI International

Έδρα: Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Website: www.caci.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η CACI International έχει συμβόλαιο με την Αμερικανική κυβέρνηση για να παράσχει στο Ιράκ επαγγελματίες μεταφραστές ή, σύμφωνα με τις καταγγελίες, ανακριτές. Ένας μάλιστα από αυτούς, ο Steven Stefanowicz, κατηγορήθηκε επίσημα και του ασκήθηκε μήνυση ότι συμμετείχε στα βασανιστήρια στις φυλακές του Abu Ghraib. Η εταιρία αριθμεί γύρω στους 9500 υπαλλήλους σε 100 γραφεία παγκοσμίως.

Control Risks Group

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: www.crg.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η Control Risks Group έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και παρουσιάζεται ως μια εταιρία γνωμοδότησης επιχειρησιακού κινδύνου με 28 χρόνια εμπειρίας και περισσότερους από 5.300 πελάτες σε πάνω από 130 χώρες. Διατηρούν αυτήν την περίοδο γραφείο στη Βαγδάτη που παρέχει σε κυβερνητικούς και εταιρικούς πελάτες μια σειρά υπηρεσιών, όπως διαχείριση της ασφάλειας, οπλισμένη προστασία, και υποστήριξη πληροφοριών.

Custer Battles

Έδρα: Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Website: www.custerbattles.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και παρέχει προσωπική φύλαξη, προστασία σε εγκαταστάσεις και κατασκευές, μεταφορές, περίπολους και μεταξύ αυτών είχε αναλάβει και την προστασία του αεροδρομίου της Βαγδάτης.
Το Department of State έλυσε όμως το συμβόλαιο και ξεκίνησε έρευνες αφού προέκυψαν σ' αυτή οικονομικές ατασθαλίες. Μεταξύ άλλων, η εταιρία είχε κλέψει υλικό από το αεροδρόμιο της Βαγδάτης (πρώην αεροδρόμιο "Σαντάμ Χουσεΐν") το οποίο ήλεγχε, το έβαψε και το παρουσίασε στα τιμολόγιά της ως νέο υλικό. Επίσης, ένας πρώην υπάλληλός της, ο William Baldwin και ένας υπεργολάβος της, ο Robert Isakson έχουν ασκήσει προσωπικές μηνύσεις στην εταιρία. Μάλιστα ο τελευταίος καθώς και ο ανήλικος γιος του απειλήθηκαν από ένοπλους υπαλλήλους της εταιρίας στο Ιράκ και μιλούν για "cowboys", ενώ έχουν προβεί σε αποκαλύψεις περιγράφοντας μια απίστευτη ιστορία οικονομικής απάτης.

Dehdari General Trading & Contracting Est. - KUWAIT - IRAQ.

Έδρα: Πόλη του Κουβέιτ, Κουβέιτ
Website: www.dehglobal.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και προσφέρει ένοπλη προστασία υψηλών προσώπων, έρευνες, προστασία επιχειρήσεων και ένοπλη συνοδεία εφοδιοπομπών.

DYNCORP International

Έδρα: Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Website: www.dyn-intl.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η DynCorp έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και αναλαμβάνει ειδικές καταστάσεις ασφάλειας και αναλύσεις κινδύνων, προσωπική ασφάλεια, ένοπλη ασφάλεια περιοχών και εγκαταστάσεων, συνοδείες εφοδιοπομπών. Πέρα απ' αυτό έχει αναλάβει και την εκπαίδευση της Ιρακινής Αστυνομίας.
Η DynCorp είναι από τις μεγαλύτερες εταιρίες στο είδος της και παρέχει αυτήν την περίοδο πολλές υπηρεσίες ασφάλειας σε "ευαίσθητες" περιοχές σε όλο τον κόσμο. Έχει εκπαιδεύσει τις αστυνομικές δυνάμεις της Βοσνίας στα Βαλκάνια κατά την περίοδο του εμφυλίου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όπου είχε συμβόλαιο με την International Protection Task Force του OHE και την SFOR, (την NΑΤΟική Αστυνομία). Εκεί, υπάλληλοι της DynCorp βρέθηκαν μπλεγμένοι σε κυκλώματα σωματεμπορίας γυναικών το 2000.
Η εταιρία δρα και στην Κολομβία ως μέρος του Plan Colombia (καταστροφή και ψεκασμοί φυτειών κόκας) ενώ κατηγορήθηκε από 10.000 αγρότες του Εκουαδόρ μέσω της International Labor Rights Fund ότι κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων της εταιρίας εκεί, τους δηλητηρίασε με τοξικά αέρια. Στο Περού έχει αναλάβει τη συντήρηση στόλου ελικοπτέρων κατά των ναρκωτικών. Εκεί, ένας υπάλληλός της ο Robert Hitchman, πρώην υπάλληλος και της CIA στο Λάος, σκοτώθηκε το 1992 σε διάρκεια επιχείρησης με ελικόπτερο.
Στη Λιβερία, όπου δρούσε το 1996, υπέγραψε με την μικρότερη εταιρεία ασφαλείας International Charter Inc. του σημερινού εκλεγμένου μέλους της κυβέρνησης των ρεπουμπλικανών, Brian Boquist, όπου και την "πούλησε" όταν έγιναν επεισόδια με αντάρτες στην Μονροβία.
Στο Ισραήλ έχει αναλάβει την προστασία Αμερικανών διπλωματών, ενώ στις 15 Οκτωβρίου 2003 σκοτώθηκαν εκεί οι υπάλληλοί της J. Branchizio, M. Parson και J.M. Linde jr από συμπλοκές με Παλαιστίνιους στρατιώτες.
Επίσης, στο Αφγανιστάν έχει αναλάβει την προσωπική ασφάλεια του σημερινού Προέδρου Χαμίντ Καρζάι ενώ στην Αϊτή εκπαιδεύει την αστυνομία της χώρας από το 2004.

Erinys International

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: www.erinys international.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ ύψους $80.000.000 και οι υπηρεσίες που προσφέρει αφορούν διοικούμενες ένοπλες δυνάμεις φρουράς κυρίως των πετρελαιοπηγών, προσωπικές υπηρεσίες προστασίας, προστασία εφοδιοπομπών, και τήρηση ασφάλειας σε περιοχές. Η επιχείρηση είναι δομημένη σε 3 περιοχές και 12 τομείς.
Κατά βάση έχει στρατολογημένους Κούρδους και 6.500 Ιρακινούς ενώ στους μόνιμους υπαλλήλους της περιλαμβάνονται και πολλοί Νοτιο-Αφρικανοί, μέλη του καθεστώτος του Απαρτχάιντ. Μάλιστα, στις 28 Ιανουαρίου 2004, ένας υπάλληλός της σκοτώθηκε και ένας τραυματίστηκε όταν βομβαρδίστηκε το ξενοδοχείο Shaheen στη Βαγδάτη, ενώ φυλούσαν τον Ιρακινό Υπουργό Εργασίας Sami Azara al Majun. Ο πρώτος, ο Francois Strydom ήταν Νοτιο-Αφρικανός πρώην μισθοφόρος της Koevet - Crowbar, οργάνωσης κυνηγών κεφαλών, και δρούσε στη Ναμίμπια, ενώ ο δεύτερος, ο Deon Gouws, είναι Νοτιο-Αφρικανός, πρώην μέλος της Vlakplaas Death Squad και είχε αμνηστευθεί παρά τους 15 φόνους και τους 40-60 εμπρησμούς στους οποίους είχε μεπλακεί κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Απαρτχάιντ.

Genric

Έδρα: Χέρφορντ, Αγγλία
Website: www.genric.co.uk

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η Genric έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και παρέχει υπηρεσίες αξιολογήσεων κινδύνων, σχέδια και πολιτικές για διαχείριση κρίσεων και γενικές οδηγίες ασφάλειας, φυσική παροχή οπλισμένων ομάδων συνοδειών για το προσωπικό και τις συνοδείες, διευθυντές ασφάλειας. Επίσης τεχνικά αντίθετα μέτρα επιτήρησης (TSCM), αμυντική οδήγηση, προστασία ιδιοκτησίας. Έχει γραφεία στην Αγγλία, τη Σλοβακία, τη Σερβία και τις Φιλιππίνες. Μία από τις βάσης της βρίσκεται έξω από τη Βασόρα.

Global Risk Strategies

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: www.globalrsl.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Σε συνεργασία με το Department of State των ΗΠΑ, τα Ηνωμένα Έθνη, και βασικούς ιδιώτες πελάτες της παρέχει ασφάλεια, υπηρεσίες διοικητικών μεριμνών στο μεταπολεμικό Ιράκ. Έχει δραστηριοποιηθεί στον τομέα της αεροπορίας, του πετρελαίου, καθώς και σε τομείς των τραπεζικών εργασιών και υποδομής. Επίσης, έχει αναλάβει την προστασία των Υπουργείων της προσωρινής Κυβέρνησης Συνασπισμού του Ιράκ.

Group 4 Falck A/S

Έδρα: Παντσουάτι, Ινδία
Website: www.group4falck.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και παρέχει στους "πελάτες" της ένοπλη φύλαξη, περίπολοι, στενή προστασία, φύλαξη χρηματαποστολών, υπηρεσίες ελέγχου συστημάτων ασφάλειας και δεσμοφύλακες.

HART GROUP

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: www.hartsecurity.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Στο Ιράκ έχει αναλάβει την ένοπλη φύλαξη των εγκαταστάσεων ενέργειας. Στους υπαλλήλους της περιλαμβάνονται πρώην μισθοφόροι από τη Νότιο Αφρική. Ένας από αυτούς, ο Gray Branfield σκοτώθηκε στο Ιράκ την άνοιξη του 2004. Ήταν από τους αρχηγούς των εισβολών σε Ζιμπάμπουε, Μποτσβάνα και Ζάμπια, όταν του ανατέθηκε από το πρώην καθεστώς του Απαρτχάιντ να βρει και να δολοφονήσει 50 άτομα του Νοτιο-αφρικανικού κονγκρέσου. Το 1981, αυτός και η ομάδα του δολοφονήσανε και τον αρχηγό του Αφρικανικού Κονγκρέσου, Joe Gqabi στη Ζιμπάμπουε.

Henderson Risk Limited

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: hendersonrisk.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία στο Ιράκ υποστηρίζεται από συνεργάτες της στο Αμμάν και στο Κουβέιτ. Έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ ενώ στους πελάτες της περιλαμβάνονται ακόμα πολυεθνικές επιχειρήσεις αλλά και διεθνείς ανθρωπιστικοί οργανισμοί. Σ' αυτούς παρέχει υπηρεσίες όπως: σχεδιασμό ασφαλείας, διαχείριση κινδύνων, υπηρεσίες στενής προστασίας, επανδρωμένη φύλαξη, εκπαίδευση προσωπικού ασφάλειας, ανεφοδιασμός και εγκατάσταση τεχνολογίας ασφάλειας, "διαχείριση" απαγωγών και εκκένωσης χώρων.

Hill and Associates, Ltd

Έδρα: Γουαντσάι, Χονγκ Κονγκ
Website: www.hill-assoc.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και όπως ισχυρίζονται οι διευθυντές της έχει 10 χρόνια εμπειρία σε επιχειρήσεις στην Ασία και τη Μέση Ανατολή. Αυτήν την περίοδο διατηρεί γραφεία στην πόλη του Κουβέιτ, στο Ντουμπάι και τη Βαγδάτη έτσι ώστε να παρέχουν στο Ιράκ μια σειρά υπηρεσιών όπως: ένοπλη προστασία, έλεγχους ασφαλείας και διαχείριση πληροφοριών.

ICP Group

Έδρα: Λονδίνο, Αγγλία
Website: www.icpgroup.ltd.uk

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η ICP έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ για να παρέχει υποστήριξη, υπηρεσίες και εξοπλισμό ασφαλείας σε ιδιωτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις, αντιπροσωπείες ΜΚΟ και κυβερνήσεις. Οι υπηρεσίες της περιλαμβάνουν στενή προστασία/σωματοφυλακές, θωρακισμένα οχήματα, προσωπικούς εξοπλισμούς προστασίας, αξιολόγηση κινδύνου, κάλυψη ειδικής ασφάλειας, διαχείριση κρίσης και εκκένωσης. Όπως διατείνεται η εταιρία, οι υπάλληλοί της προέρχονται μόνο από πρώην βετεράνους/ελίτ είτε του Αμερικανικού είτε του Βρετανικού στρατού.

ISI

Έδρα: Βαγδάτη, Ιράκ
Website: www.isiiraq.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: H ISI Iraq είναι θυγατρική εταιρεία της ISI που έχει γραφεία τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Μ. Βρετανία. Έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και στο Ιράκ διαθέτει ένοπλους φρουρούς εκπαιδευμένους από τον Αμερικανικό στρατό προκειμένου να φυλάνε κατοικίες, γραφεία και εγκαταστάσεις. Η ετερεία υποστηρίζει πως περιλαμβάνει στις τάξεις της πρώην πεπειραμένους στρατιωτικούς ειδικών δυνάμεων συνήθως από τις ΗΠΑ και από την Μ. Βρετανία. Οι υπηρεσίες ασφάλειας περιλαμβάνουν: επανδρωμένη φύλαξη, στενή προστασία, έρευνες περιοχών, παροχή μεταφραστών και οδηγών.

ΚΒR-Hulliburton

Έδρα: ΗΠΑ
Website: www.halliburton.com/kbr

Περιγραφή των υπηρεσιών: H Hulliburton είναι η πρώτη εταιρία που άρχισε να δραστηριοποιείται και να συνάπτει ιδιωτικά συμβόλαια με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για παροχή υπηρεσιών σε εμπόλεμες ζώνες. Αυτό έγινε στις αρχές της δεκαετίας του '90 όταν ο πρώτος Πρόεδρος Μπους με την ενθάρυνση του τότε Υπουργού Αμύνης Ντικ Τσένι παραχώρησε συμβόλαιο στην Χαλιμπάρτον για την υποστήριξη του στρατού στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Αργότερα ο Τσένι έγινε πρόεδρος στη Hullibarton…
Η KBR, μεγαλύτερη θυγατρική της Hulliburton με 60.000 υπαλλήλους σε 43 γραφεία ανά τον κόσμο, σήμερα προσφέρει στο Ιράκ υποστήριξη και υπηρεσίες σε όλους τους τομείς της ανοικοδόμησης, έχοντας συνάψει συμβόλαιο με το Department of Defence ύψους $10.832.000.000. Η εταιρεία, μέσω του υπεργολάβου της GCC, εμπλέκεται στο σκάνδαλο της απαγωγής Ινδών πολιτών που χρησιμοποιήθηκαν ως σκλάβοι των Αμερικανών στρατιωτών στην εμπόλεμη ζώνη του Ιράκ.

Meteoric Tactical Solutions

Έδρα: Πρετόρια, Ν. Αφρική

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η Νοτιο-Αφρικανική Meteoric Tactical Solutions έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και παρέχει εξειδικευμένα προγράμματα εκπαίδευσης προσωπικού ασφαλείας, προστασία υψηλών προσώπων, προστασία εγκαταστάσεων και περιουσιών. Από το καλοκαίρι του 2003 έχουν συμβόλαιο ύψους $492,764 με την Βρετανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης, για παροχή σωματοφυλάκων και οδηγών οχημάτων σε υψηλά υστάμενους αξιωματικούς στο Ιράκ. Επίσης έχει συμβόλαιο με το Αμερικανικό Πεντάγωνο, για να εκπαιδεύουν τμήματα της Ιρακινής αστυνομίας, όπως και συμβόλαιο ύψους $1.300.000 με την Ελβετική κυβέρνηση για να προστατεύει τις αποστολές της στο Ιράκ στις αρχές του 2004. Το καλοκαίρι του 2004 οι ιδιοκτήτες της εταιρίας, Hermanus Carlse και Lourens Horn, συνελλήφθησαν στη Ζιμπάμπουε για τη συμμετοχή τους στην προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος της Ισημερινής Γουινέας. Για συμμετοχή σ' αυτήν την προσπάθεια κατηγορήθηκε και ο γιός της πρώην Πρωθυπουργού της Αγγλίας, Μάρκ Θάτσερ.

Meyer & Associates

Έδρα: Τέξας, ΗΠΑ
Website: www.meyerglobalforce.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η εταιρία έχει συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ και παρέχει συμβουλές σε θέματα ασφαλείας, σωματοφύλακες και ένοπλους φρουρούς, αναλαμβάνει μεταφορές υλικού και διαθέτει οδηγούς καθώς και οπλισμένα οχήματα περιπολιών. Επίσης αναλαμβάνει έρευνες και αποστολές ενώ όπως καυχιέται το προσωπικό της αποτελείται από πρώην στρατιωτικούς με μεγάλη πείρα.

ΜPRI

Έδρα: Βιρτζίνια, ΗΠΑ
Website: www.mpri.com

Περιγραφή των υπηρεσιών: Η MPRI είναι μια εταιρία παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών που δρα ανά τον κόσμο με πάνω από 12.500 υπαλλήλους, κυρίως πρώην στρατιωτικούς. Σήμερα εκπαιδεύει τον στρατό του Ιράκ σύμφωνα με το συμβόλαιό της με το Department of Defence των ΗΠΑ.
Σήμερα, έχει πάνω από 150 συμβόλαια για την παροχή των υπηρεσιών της μέσα και έξω από την Αμερική. Στην Αφρική έχει συνεργασία με την Αίγυπτο και τα Υπουργεία Αμύνης της Νιγηρίας και της Νοτίου Αφρικής ενώ το 2000 εξεσφάλισε συμβόλαιο που της έδινε την άδεια για επέμβαση στην Γουινέα του Ισημερινού. Στην Ασία, εκτός από το Ιράκ τη συναντάμε σε Ταιβάν, Ινδονησία και Νότιο Κορέα, ενώ δρά και στο Αφγανιστάν.
Στα Βαλκάνια η MPRI έχει εκπαιδεύσει το στρατό της Κροατίας λίγο πριν τη σφαγή στην Κράινα στη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία.

Πελάτης ο ΟΗΕ

Σήμερα, ο ΟΗΕ διατηρεί πάνω από 15 αποστολές κυανόκρανων σε ισάριθμα μέρη του πλανήτη. Σε αυτές τις αποστολές συμμετέχουν πάνω από 67.000 στρατιώτες

Την τελευταία δεκαετία όλο και πιο έντονη είναι η εμπλοκή των εταιρειών παροχής πολεμικών υπηρεσιών με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Με αφορμή (ή δικαιολογία) την έλλειψη ικανού αριθμού κυανόκρανων ώστε οι δυνάμεις του οργανισμού να μπορέσουν να καλύψουν όλες τις "προβληματικές" περιοχές του πλανήτη, ο ΟΗΕ επισυνάπτει συμβόλαια με εταιρείες του είδους, οι οποίες του παρέχουν ετοιμοπόλεμο προσωπικό…

Σε αυτό το πλαίσιο, η εταιρεία DynCorp για παράδειγμα, υπέγραψε μέσω του State Department συμβόλαιο για να επανδρώσει την διεθνή αστυνομική δύναμη International Police Task Force (IPTF) στη Βοσνία. Και οι Αμερικανοί που συμμετείχαν στην δύναμη αυτή, που σκοπό της είχε την επίβλεψη της τοπικής αστυνομίας, ήταν υπάλληλοι της DynCorp. Πολλοί από αυτούς τους υπαλλήλους λοιπόν, όπως αποδείχθηκε, συμμετείχαν σε κύκλωμα εκπόρνευσης και διακίνησης ανήλικων κοριτσιών!

Στη νέα, και για τον ΟΗΕ, εποχή, οι ανά τον πλανήτη εμπόλεμες ζώνες αποτελούν για τις εταιρείες παροχής πολεμικών υπηρεσιών ένα ζηλευτό πεδίο εργασιών. Το τελευταίο διάστημα το ταραγμένο βορειοανατολικό τμήμα της ΛΔ του Κονγκό αποτελεί μήλο της έριδος για τις εταιρείες αυτές, που με κάθε μέσο πιέζουν τον ΟΗΕ "να τους δώσει τη δουλειά". Να αναλάβουν δηλαδή οι ίδιες να στελεχώσουν τις δυνάμεις των κυανόκρανων στην περιοχή.

Τα βασανιστήρια του Αμπού Γκράιμπ

Ήδη από το 1998 ο τότε βοηθός του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, ο Βρετανός Μπρίντ Ούρκουοτ, μιλώντας στην Καναδική εφημερίδα "Οτάβα Σίτιζεν" δήλωνε ότι "Σε ένα κόσμο τέλειο κανείς δε θα χρειάζονταν τους επαγγελματίες… Αλλά, ο κόσμος δεν είναι τέλειος. Η ιδιωτικοποίηση των ειρηνευτικών δυνάμεων προσφέρει υποσχέσεις, έχει και κινδύνους. Ήρθε λοιπόν η ώρα για τη διεθνή κοινότητα να κάνει κάποιες επιλογές, πολύ δύσκολες…"
Άλλωστε όπως κυνικά δηλώνει και ο εκπρόσωπος της IPOA, του "σωματείου" των εταιρειών πολέμου, Doug Brooks "οι ιδιωτικές εταιρείες είναι πρόθυμες να κάνουν τη δουλειά. Και ναι, βγάζουν κέρδος! Είναι μια δίκαιη συναλλαγή. Αλλά το γεγονός ότι βγάζουν κέρδος, σημαίνει ότι μπορούν να κάνουν αυτές τις δουλειές γρήγορα και αποτελεσματικά κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα με το ότι υπάρχουν κέρδη, μπορούν να δημιουργήσουν έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, γι' αυτές τις δουλειές… Εμείς όμως είμαστε κερδοφόροι"…

Στη συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας του ανθρώπου, οι μόνοι που δείχνουν ιδιαιτέρως προβληματισμένοι με το ενδεχόμενο ένας διεθνής οργανισμός ταγμένος στην υπεράσπιση της ειρήνης να προσλαμβάνει ιδιωτικές μισθοφορικές εταιρείες για την επίτευξη των σκοπών του, είναι οι απανταχού ακτιβιστές της ειρήνης…

Ήταν 28 Απριλίου του 2004 όταν η εκπομπή "60 Minutes" του Αμερικανικού Δικτύου CBS μετέδωσε για πρώτη φορά φωτογραφίες από τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι Ιρακινοί κρατούμενοι, στις φυλακές του Abu Ghraib στο Ιράκ. Άνθρωποι γυμνοί, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, με εμφανή σημάδια βασανισμού σ' όλο τους το σώμα, ταπεινώνονταν και εξευτελίζονταν από γελαστούς Αμερικανούς στρατιώτες και εκφοβίζονταν από εξαγριωμένα σκυλιά. Οι φωτογραφίες όπου αντανακλάται η θηριωδία των "πολιτισμένων" κατακτητών, έμελε να κάνουν το γύρω του κόσμου σοκάροντας την κοινή γνώμη. Και πνίγοντας τον ισχυρισμό των Αμερικανών ότι βρίσκονται στο Ιράκ για να διδάξουν την έννοια της ελευθερίας.

Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2003 οι βασανιστές φωτογραφίζονταν παρέα με τους βασανισμένους τους και το γλένταγαν! Ποιος ο λόγος για να αποθανατίσουν τη στιγμή; Πάντως φαίνονταν σίγουροι ότι, ακόμα και με τέτοια ατράνταχτα στοιχεία σε βάρος τους, ο θείος Σαμ θα τους κάλυπτε. Ήδη από τα τέλη Δεκέμβρη, η διοικητής των φυλακών B.G. Kaprinski δήλωνε ότι ορισμένα βασανιστήρια αποτελούσαν αναγκαιότητα. Η αρχή για την περαιτέρω διερεύνηση του θέματος έγινε από την αναφορά ενός Αμερικανού στρατιώτη που κατήγγειλε βασανισμό κρατουμένου από συνάδερφο. Έπειτα από ανακρίσεις και έρευνες που έγιναν από εντεταλμένες ομάδες στρατιωτικών σχετικά με τις κατηγορίες, συντάχθηκαν δύο αναφορές (Taguba report και Fay-Jones report) που οδήγησαν στο Στρατοδικείο 17 Αμερικανούς στρατιώτες.

Η Εμπλοκή των Εταιριών

Παροχή βασανιστών και ανακριτών


Αυτό όμως στο οποίο τα Μέσα δεν έδωσαν ιδιαίτερο βάρος είναι ότι οι έρευνες υπέδειξαν ως άμεσα εμπλεκόμενους και έξι Αμερικανούς πολίτες, υπάλληλους δύο "εταιριών παροχής υπηρεσιών". Πρόκειται για τις εταιρίες CACI International με έδρα το Άρλινγκτον της Βιρτζίνια και ΤΙΤΑΝ με έδρα το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Η πρώτη είχε συμβόλαιο με το Πεντάγωνο για παροχή ανακριτών, ενώ η δεύτερη είχε συμβόλαιο για την παροχή μεταφραστών. Παρείχαν ταυτόχρονα την τεχνογνωσία για πιο επαγγελματικές και "αποδοτικές" ανακρίσεις. Συγκεκριμένα, "οι ανακριτές της CACI χρησιμοποιούσαν σκυλιά για τον εκφοβισμό των φυλακισμένων, τοποθετούσαν κρατούμενους σε ανορθόδοξες στάσεις επί ώρες και εμψύχωναν τους στρατιώτες να τους βασανίζουν… Οι υπάλληλοι της ΤΙΤΑΝ χτυπούσαν τους κρατούμενους, ενώ παρακολουθούσαν και κατά τη διάρκεια που τους βασανίζανε άλλοι" (Fay-Jones report των Major General George R. Fay και Lt. Gen. Anthony R.Jones, 25/8/2004).

Στο μεταξύ, δεκατρείς Ιρακινοί πρώην κρατούμενοι της Abu Ghraib και οι οικογένειές τους, μήνυσαν τις δύο εταιρείες κατονομάζοντας συγκεκριμένα πρόσωπα που συμμετείχαν στους βασανισμούς. Δηλαδή τους: Stephen Stephanowicz, ανακριτή της CACI, Adel Nahkla μεταφραστή της ΤΙΤΑΝ και John Israel, μεταφραστή για την εταιρεία SOS Interpreting Ltd, υπεργολάβο της ΤΙΤΑΝ. Την πρώτη μήνυση υπέβαλε η οργάνωση προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Νέας Υόρκης "Center for Constitutional Rights"(CCR) σε συνεργασία με την Philadelphia law firm of Montgomery, McCracken, Walker and Rhoads, σε δικαστήριο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, στις 9 Ιουνίου 2004. Την δεύτερη, η οργάνωση "Iraqi Torture Victims Group", σε δικαστήριο της Νότιας Καρολίνα, στις 27 Ιουλίου 2004.

Σύμφωνα με τον Νομικό Διευθυντή του CCR, "οι εταιρίες CACI και ΤΙΤΑΝ διέπραξαν βάναυσες καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκειμένου να αποσπάσουν πληροφορίες. Μια πρακτική που εκτός από κτηνώδης, οδηγεί και σε ψεύτικες ομολογίες. Ο σύγχρονος τρόπος για να περιγράψεις αυτό είναι βασανιστήρια για άντληση πληροφοριών ? σε περασμένες εποχές αυτούς τους ανθρώπους θα τους αποκαλούσαμε μισθοφόρους".

Παρά όμως την ανάμειξή των δύο εταιρειών στο σκάνδαλο του Abu Ghraib, η αμερικανική κυβέρνηση ανανέωσε τα υπέρογκα συμβόλαια τους…

Ο ρόλος της SAIC

Αναμόρφωση του συστήματος σωφρονισμού… κατά τα Δυτικά πρότυπα


Αυτό που είναι ακόμα πιο άγνωστο στη κοινή γνώμη, είναι ότι ολόκληρη η εργολαβία για την ανασυγκρότηση του συστήματος των φυλακών στο Ιράκ, (οπότε και του Abu Ghraib) έχει ανατεθεί στην εταιρεία SAIC. Το συμβόλαιο της εταιρείας αγγίζει τα $159.304.219. Αμέσως μετά την ανάθεση του έργου στην ιδιωτική εταιρία, ο Γενικός Εισαγγελέας John Ashcroft πρότεινε τέσσερις Αμερικανούς πολίτες να ηγηθούν για την περάτωσή του. Όλοι τους με "ένοχο" παρελθόν σ' αυτόν τον τομέα… Πρόκειται για τους:

Gary DeLand: Κατηγορούμενος για βασανιστήρια στη φυλακή της Utah, ως Διευθυντής του Σωφρονιστικού Συστήματος εκεί κατά την δεκαετία του 80. Κατά τη διάρκεια της θητείας του κατηγορήθηκε για συστηματικούς και διαρκείς ξυλοδαρμούς και κακοποιήσεις των κρατουμένων. Ένα από τα παραδείγματα της έννοιας του σωφρονισμού όπως τον αντιλαμβάνεται ο κύριος DeLand αποκαλύφθηκε και το 1981 όταν ψυχικά άρρωστος κρατούμενος (που είχε κατηγορηθεί απλά για ταραχώδη, μη βίαιη συμπεριφορά) κατέθεσε αγωγή για κακοποίηση κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές του Salt Lake City. Είχε κρατηθεί επί 56 μέρες σε "λευκό κελί", χωρίς, φως, παράθυρο και τουαλέτα. Ο DeLand σήμερα είναι και Ανώτατος Διευθυντής του Σωματείου των σερίφηδων της Utah.

Lane McCotter: Πήγε στο Ιράκ τον Μάιο του 2003. Πρώην Ανώτατος Σωφρονιστικός Διευθυντής στη Utah, παραιτήθηκε το 1997, δύο μήνες μετά την αποκάλυψη βασανιστηρίων στις φυλακές της Utah. Μετά δούλεψε σε μια Private Prison Company, την Management & Training Corp.

John Armstrong: Ηγήθηκε του συστήματος φυλακών στο Connecticut (1995 - 2003). Κατά τη διάρκεια της θητείας του εκεί, μέχρι και η Διεθνής Αμνηστία (2001) ανέφερε τις φυλακές του Connecticut ως παράδειγμα προς αποφυγή, αναφέροντας βιασμούς και κακοποιήσεις γυναικών κρατουμένων από τους φρουρούς. Το 1999 επίσης, ένας 21χρονος κρατούμενος και διανοητικά καθυστερημένος, ο Timothy Perry, δολοφονήθηκε στο κελί του.

Terry Stewart: Ήταν Διευθυντής στο State Department of Corrections από το 1995 έως το 2002. Τώρα έχει την εταιρεία Advanced Correctional Management στο Phoenix που ασχολείται με prison consulting (παροχή συμβουλών για διοίκηση φυλακών)…

Ο Αμερικανός Δημοκρατικός Γερουσιαστής Charles E. Schummer, δημιούργησε θέμα για την επιλογή των τεσσάρων, χαρακτηρίζοντάς τους ως ανθρώπους που έχουν να επιδείξουν άσχημο παρελθόν. Έχει υποστηριχθεί από τον ίδιο τον Γερουσιαστή και από άλλους, ότι τόσο στην εταιρία όσο και στους τέσσερις που επιλέχθηκαν για τον έλεγχο της ανοικοδόμησης του σωφρονιστικού συστήματος του Ιράκ μέσω αυτής, αναλογεί έμμεσα μερίδιο από τα βασανιστήρια στο Abu Ghraib.

Για την ιστορία, το όνομα SAIC δεν είναι άγνωστο στην Ελλάδα… Πρόκειται για την ίδια εταιρεία που είχε αναλάβει μέρος της ασφάλεια των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Τιμήθηκε μάλιστα από την επιτροπή για τις υπηρεσίες της...

Το συμβόλαιο για την Ελλάδα. υπεγράφη με το Υπουργείο Δημόσια Τάξης, η αξία του ήταν €255.000.000, ενώ στην κοινοπραξία συμμετείχαν και άλλες εταιρείες όπως οι Αθανασούλης-Altec, Πουλιάδης, Διεκάτ, Siemens και E -Team.

H, θυγατρική της SAIC, Telcordia έχει υπογράψει 5ετές συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με την ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών & Ταχυδρομείων). Παρέχει το λογισμικό (software) για τα 6 εκ. σταθερά και τα 10 εκ. κινητά τηλέφωνα της χώρας. Η ειδίκευσή της είναι στο λογισμικό που επιτρέπει να αλλάζεις δίκτυο παροχής κινητής τηλεφωνίας κρατώντας το ίδιο νούμερο τηλεφώνου.

Μια ιστορία απάτης στη άγρια δύση του Ιράκ
ή πώς φτιάχνεται μια ιδιωτική εταιρία πολέμου...


Ο καλός επιχειρηματίας τις δουλειές τις μυρίζεται από μακριά… Από αυτόν τον κανόνα δεν μπορεί να εξαιρείται η επιχειρησιακή δραστηριότητα των μεγάλων ιδιωτικών εταιριών παροχής πολεμικών υπηρεσιών. Ο κύριος Robert Isakson, πρώην επιτηρητής του FBI, από το 1989 που αποστρατεύτηκε σχημάτισε μια μικρή εταιρία, την DRC και ειδικεύεται στο "στήσιμο" τέτοιων δουλειών. Μέχρι τώρα έχει βρεθεί σε 101 χώρες! Όπως αναφέρει, αρκεί να έχεις λίγα λεφτά για να στήσεις ένα γραφείο με έναν υπολογιστή και να βρεις κάποιους ανθρώπους μέσω αγγελιών, να τους δώσεις ένα όπλο, και να τους δηλώσεις "αξιωματικούς ασφαλείας"…

Αμέσως μετά την δεύτερη εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ, μια από τις μεγάλες εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών, η Custer Battles, ανέλαβε με συμβόλαιο από την Αμερικανική κυβέρνηση την ασφάλεια του αεροδρομίου της Βαγδάτης. Η εταιρία του κυρίου Isakson κινήθηκε έτσι ώστε να συμμετάσχει με συμβόλαιο υπεργολαβίας σ' αυτό το πρόγραμμα. Έστειλε τον αδερφό του στο Νεπάλ προκειμένου να επιστρατεύσει μισθοφόρους πολεμιστές Γκούρκας και στη συνέχεια έστησε τον στρατιωτικό του καταυλισμό.

Η κομπίνα…

Όλα πήγαιναν μια χαρά, ώσπου κάποιοι από την εταιρία Custer Battles πρότειναν στον Isakson να προχωρήσουν σε μια πιο επικερδή δουλειά. Η ιδέα ήταν απλή: Ανοίγοντας μια εικονική ιδιωτική εταιρία στα Νησιά Κέυμαν ή στη Λιβύη θα μπορούσαν να υπερτιμολογήσουν τις προμήθειές τους για το Ιράκ, οπότε θα κέρδιζαν περισσότερα από το συμβόλαιο που έχουν συνάψει με την Αμερικανική κυβέρνηση.

Ο κύριος Isakson αρνήθηκε "πατριωτικά". Αυτό σε συνδυασμό ότι είχαν πλέον κατά κάποιο τρόπο εκτεθεί, είχε ως αποτέλεσμα υπάλληλοι της Custer Battles να απειλήσουν με όπλα τον Isakson, το γιο του και τον αδερφό του και να τους εκδιώξουν βίαια από το στρατόπεδο. Ο ίδιος αφηγείται: "Ήμουν σοκαρισμένος. Όταν έχεις μπροστά σου αλλόφρονες άντρες με όπλα, δεν μπορείς να ξέρεις τι θα κάνουν. Και ένιωθαν προφανώς ότι ήταν απρόσβλητοι από το νόμο των ΗΠΑ, από οποιοδήποτε νόμο. Ήταν καουμπόηδες. Ήμασταν τρομοκρατημένοι. Φοβόμουν περισσότερο για το γιό μου, που τον είχα σε μια τέτοια κατάσταση. Είναι κάτι απίστευτο. Στη μέση μιας εμπόλεμης ζώνης, όπου οι φαντάροι μας και οι πράκτορές μας σκοτώνονταν, μία άλλη εταιρία απειλούσε με όπλα Αμερικανούς προσπαθώντας να κλέψει λεφτά. Είναι απίστευτο και απογοητευτικό".

Μετά από πολλές περιπέτειες, οι τρεις τους γύρισαν στις ΗΠΑ και υπέβαλαν μήνυση στην Custer Battles. Ο πρωταρχικός λόγος όμως που υπέβαλαν μήνυση δεν ήταν οι απειλές που δέχτηκαν αυτός και ο ανήλικος γιος του από την εταιρία, αλλά πρωτίστως οι οικονομικές ατασθαλίες της! Υπάρχει ένας νόμος στις ΗΠΑ που λέει ότι αν αποδείξεις ότι κάποιος εξαπατά το Αμερικανικό δημόσιο, τότε δικαιούσαι μέχρι και το 30% των χρημάτων της οικονομικής απάτης. Ο καλός επιχειρηματίας τις δουλειές τις μυρίζεται από μακριά… Και ο κύριος Isakson φαίνεται να είναι πολύ καλός…

H Custer Battles και οι μεγάλες απάτες

Η Custer Battles είναι άλλη μια εταιρία παροχής πολεμικών υπηρεσιών στο Ιράκ, σαφώς πολύ μεγαλύτερη και πιο γνωστή στους κυβερνητικούς κύκλους από την DRC του κυρίου Isakson. Την προσέλαβε η Αμερικανική κυβέρνηση, αμέσως μετά την κατοχή στο Ιράκ, προκειμένου να φρουρεί και να επαναθέσει σε λειτουργία το Διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Επίσης, ανέλαβε την επίβλεψη και υποστήριξη του Προγράμματος Αλλαγής των χρημάτων στο κατεχόμενο Ιράκ.

Όμως και στη μια και στην άλλη περίπτωση, η Custer Battles προσπάθησε να κερδίσει περισσότερα από τα όσα εκατομμύρια δολάρια είχε συμφωνήσει στα συμβόλαιά της. Όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος του Isakson, κος Alan Grayson, "Στο αεροδρόμιο μεταξύ άλλων βρήκαν μηχανήματα και υλικό που ανήκαν στις Ιρακινές Αερογραμμές πριν την κατοχή. Το προσωπικό της Custer Battles τα έβαψε ώστε να μην καταλάβει κανείς ότι ανήκανε στους Ιρακινούς και εν συνεχεία τα χρέωσαν στην Αμερικανική κυβέρνηση".

"Πρόγραμμα ανταλλαγής χρημάτων"… κυριολεκτικά και μεταφορικά!

Στη περίπτωση της αλλαγής των χρημάτων, η Custer Battles είχε αναλάβει να προμηθεύσει τα φορτηγά με τα οποία θα γινόταν η μεταφορά των νέων χαρτονομισμάτων. Όμως τα φορτηγά που διέθεσε η Custer Battles δεν λειτουργούσαν… Όταν ο στρατηγός Τοντ, που ήταν επικεφαλής αυτού του προγράμματος, παραπονέθηκε για το γεγονός, οργισμένοι οι εκπρόσωποι της εταιρίας του ζήτησαν να ζητήσει συγνώμη, αφού το συμβόλαιο έλεγε για διάθεση φορτηγών και δεν περιέγραφε την κατάσταση που αυτά θα έπρεπε να βρίσκονται! Το αποτέλεσμα ήταν να παρέμβει ο γενικός επιθεωρητής της Αμερικανικής Διοίκησης στο Ιράκ στέλνοντας έκθεση στο Κογκρέσο και τον Μπους, ισχυριζόμενος ότι τα 2/3 των χρημάτων που δαπανήθηκαν από την Custer Battles δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν. Το ποσό στο οποίο αναφέρεται υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία έλαβε η Custer Battles μέσα σε δεκατρείς μήνες…

Ποιοι όμως κρύβονται πίσω από μια τέτοια εταιρία που δεν διστάζουν να εξαπατούν κατά συρροή την Αμερικανική κυβέρνηση και να απειλούν υπαλλήλους τους με όπλα χωρίς τον παραμικρό φόβο; Πέρα από το γενικευμένο καθεστώς ατιμωρησίας που κυριαρχεί γι' αυτές τις εταιρίες, οι ιδιοκτήτες της Custer Battles είναι "πατριώτες" και έχουν γερά στηρίγματα μέσα στην κυβέρνηση. Όπως αναφέρει ο δικηγόρος του Robert Isakson, Alan Grayson, "Ο Μάικ Μπατλς επικοινωνεί κάθε μέρα με τον Λευκό Οίκο. Το 2000 ήταν υποψήφιος γερουσιαστής με τους Ρεπουμπλικάνους. Υποστηρίχθηκε από πολλούς ανθρώπους προσκείμενους στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα συμπεριλαμβανομένου του κυβερνήτη του Μισσισιπή ο οποίος ήταν πρόεδρος της Ρεπουμπλικανικής Εθνικής Επιτροπής και τελικά απέκτησε μερικούς πολύ ισχυρούς φίλους. Ο κύριος Κάστερ, όπως και ο κύριος Μπατλς, έχουν παρελθόν στον Αμερικανικό στρατό. Έχουμε πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο κύριος Κάστερ προσπάθησε να ξεκινήσει παρόμοιες επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Αφγανιστάν, αλλά απέτυχε παταγωδώς".

Η περίπτωση της Custer Battles είναι κατά ένα μεγάλο μέρος ενδεικτική για το πώς δρουν οι ιδιωτικές εταιρίες παροχής ασφαλείας ή πολεμικών υπηρεσιών στο Ιράκ και γενικότερα. Οι διασυνδέσεις των εταιριών με κλιμάκια της κυβέρνησης αποτελούν εγγύηση αφ' ενός για την επίτευξη του συμβολαίου, αφ' εταίρου για μια ευνοϊκή μεταχείριση σε περίπτωση που… ανακαλυφθούν τυχόν λάθη.

Άλλωστε, ακόμη και μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων στα οποία εμπλέκονταν η εταιρεία, τις καταγγελίες των συνταγματαρχών, αλλά και τις μηνύσεις που κατατέθηκαν εναντίον της, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτή συνέχιζε να συνάπτει συμβόλαια εκατομμυρίων δολαρίων με την Αμερικανική κυβέρνηση.

Ο Ρόμπερτ Ίσακσον

-Κ. Isakson πείτε μας λίγα λόγια για το παρελθόν σας, πριν ξεκινήσετε την εταιρία.
Είμαι πρώην αστυνομικός και επιτηρητής του FBI στη Νέα Ορλεάνη και στην Ουάσιγκτον, σε υποθέσεις πολιτικής διαφθοράς. Στην συνέχεια μπήκα στον κλάδο των κτηματομεσιτικών και των αναπτυξιακών επιχειρήσεων. Το 1989 σχηματίσαμε την DRC για να μπούμε στον κλάδο των επιχειρήσεων "φυσικών καταστροφών", του κλάδου της άμεσης επέμβασης, ώσπου το 1990 συνειδητοποιήσαμε ότι θα γίνει πόλεμος στη Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ.Έτσι μπήκαμε σε ένα αεροπλάνο και πήγαμε στο Κουβέιτ και τη Σαουδική Αραβία. Και φτάσαμε ακριβώς μετά τους Αμερικανούς. Και αναλάβαμε μία τεράστια δουλειά. Δουλεύαμε από άκρη σε άκρη του Κουβέιτ καθαρίζοντας ναρκοπέδια αφαιρώντας τους εκρηκτικούς μηχανισμούς. Στήσαμε δεκατέσσερις καταυλισμούς. Μερικοί από εμάς, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, πιαστήκαμε όμηροι από τους Ιρακινούς. Κάναμε κάθε είδους κατασκευές. Από τότε έχω εργαστεί σε όλη την υφήλιο, σε 101 χώρες. Εκείνη τη χρονιά κλείσαμε έναν αριθμό 37 συμβολαίων. Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε στο Ιράκ και σε όλο τον κόσμο.

-Πότε είναι η πρώτη φορά που προσπαθήσατε να δουλέψετε στο Ιράκ;

Με αιχμαλώτισαν Ιρακινοί το 1991. Η πρώτη φορά που πήγαμε να δουλέψουμε εκεί ήταν αμέσως μετά την εισβολή των Αμερικάνων, με την Custer Battles. Θα κάναμε μία κοινή επιχείρηση εκεί.

-Πως ακριβώς ήταν το συμβόλαιο;

Η Custer Battles θα έπαιζε το ρόλο του μεσάζοντά μας και θα μας βοηθούσε να βρούμε δουλειά στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Ένας συνεταίρος μας από την κοινή επιχείρηση ήταν στην παραγωγή ενέργειας και σκεφτόμασταν να στείλουμε έναν αντιπρόσωπο, αλλά μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν ότι είχαν ελπίδες να αναλάβουν την ασφάλεια του Διεθνές Αεροδρομίου της Βαγδάτης, το πρώην Διεθνές Αεροδρόμιο Σαντάμ Χουσεΐν. Έτσι ενωθήκαμε μαζί τους για να αναλάβουμε αυτό το πρόγραμμα. Μετά από 3-4 μέρες κερδίσαμε το συμβόλαιο και κινητοποιηθήκαμε άμεσα, μέσα σε 15 μέρες. Όλοι είχαμε διάφορες υποχρεώσεις. Καταρχάς, το συμβόλαιο απαιτούσε να επιστρατεύσουμε πρώην στρατιωτικούς Γκούρκας. Έστειλα τον αδελφό μου στο Νεπάλ για αυτό το λόγο. Σε περίπου 10 μέρες, είχαμε επιστρατεύσει και προσλάβει 54 Γκούρκας με συμβόλαιο. Ναυλώσαμε ένα αεροπλάνο για τη Μέση Ανατολή και τους φέραμε στο Ιράκ. Στήσαμε έναν πρόχειρο καταυλισμό για περίπου 130 άτομα μέσα σε 5-6 μέρες, μέχρι να χτίσουμε τον μόνιμο. Στήσαμε το επιχειρησιακό μας κέντρο, τους κοιτώνες, όλα με κλιματισμό. Είχαμε δορυφορική τηλεόραση και διάφορες ανέσεις για τους στρατιώτες. Στη συνέχεια στήσαμε μέσα σε 25-30 μέρες το μόνιμο στρατόπεδο και αρχίσαμε τα τις κατασκευές για την αεροπορική βάση.

-Ποια ήταν η συνεργασία σας με την Custer Battles σε εκείνο το στάδιο;

Διαπραγματευόμασταν το θέμα της κοινής μας επιχείρησης. Έλαβαν από την αμερικάνικη κυβέρνηση μία προκαταβολή των 2 εκατομμυρίων δολαρίων πριν ξεκινήσουν οι εργασίες και πλέον δεν με χρειάζονταν ως χρηματοδότη. Έτσι μας είπαν ότι δεν μας θέλουν σε μία κοινή επιχείρηση ως συνεταίρους αλλά ως υπεργολάβους. Και συμφωνήσαμε να γίνουμε υπεργολάβοι τους για να ολοκληρώσουμε τη δουλειά. Συνεργαστήκαμε μαζί τους πολλές φορές. Ένας από αυτούς, ήρθε ένα βράδυ στα μέσα του Ιουλίου και μου πρότεινε να συνεργαστούμε σε μια παράνομη ενέργεια εξαπάτησης της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

-Τι ακριβώς συνέβη;

Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν ότι μου πρότειναν να ανοίξουμε μια εικονική εταιρεία στα νησιά Κέυμαν ή στη Λιβύη και μέσω αυτής να υπερτιμολογούμε τα όσα πουλούσαμε στην Αμερικανική κυβέρνηση και το στρατό. Αν ας πούμε ένα φορτηγό στοίχιζε 1.000 δολάρια εμείς θα το "περνάγαμε" εικονικά από τα βιβλία της εταιρείας που θα είχαμε στήσει στη Λιβύη, έπειτα θα το αγοράζαμε δήθεν από αυτή την εταιρεία 10.000 δολάρια και θα το πουλούσαμε στο στρατό 10.000 δολάρια που υποτίθεται ότι θα το είχαμε αγοράσει συν το νόμιμο κέρδος μας. Αυτό μου πρότειναν. Η απάντησή μου ήταν "αυτό αποκλείεται να το κάνω. Αποκλείεται να πάρω μέρος σε μια τέτοιου είδους απάτη ενάντια στην πατρίδα μου". Και μετά από αυτό, ήμουν πια "ιστορία". Μετά από 2-3-4 μέρες, τη μέρα που είχα ολοκληρώσει το μόνιμο στρατόπεδο, διότι περίμεναν να το τελειώσω πρώτα, ήρθαν με όπλα, μας πήραν ως αιχμάλωτους, μας πήγαν σε ένα αεροπλάνο και μας είπαν ότι είχαμε ξοφλήσει. Μας σημάδευαν με τα όπλα τους - τον 14χρονο γιό μου, τον αδελφό μου και εμένα. Όμως δεν χωρούσαμε στο αεροπλάνο και μας οδήγησαν στην πύλη. Χωρίς τις διαπιστεύσεις μας, χωρίς τα όπλα μας, χωρίς τίποτα. Και καταφέραμε να φτάσουμε ζωντανοί στο ξενοδοχείο Sheraton με ένα ταξί αφού είχα 1000 δολάρια από τα λεφτά που μας είχαν δώσει. Δεν είχαμε άλλα μετρητά, τα είχα ξοδέψει για το χτίσιμο των καταυλισμών. Φύγαμε από το ξενοδοχείο επειδή δεν είχε άλλα δωμάτια και νοικιάσαμε ένα άλλο αυτοκίνητο με προορισμό την Ιορδανία, μέσω της Φαλούτζα. Ήταν ένα πολύ επικίνδυνο ταξίδι.

-Μπορείτε να μας περιγράψετε τις στιγμές που σας σημάδευαν με όπλα; Πως νιώσατε;

Ήμουν σοκαρισμένος. Όταν έχεις μπροστά σου αλλόφρονες άντρες με όπλα, δεν μπορείς να ξέρεις τι θα κάνουν. Και ένιωθαν προφανώς ότι ήταν απρόσβλητοι από το νόμο των ΗΠΑ, από οποιοδήποτε νόμο. Ήταν καουμπόηδες. Ήμασταν τρομοκρατημένοι. Φοβόμουν περισσότερο για το γιό μου, που τον είχα σε μια τέτοια κατάσταση.

-Γιατί χρησιμοποιείτε τη λέξη καουμπόι;

Αν ήθελαν να χωρίσουν οι δρόμοι μας, υπήρχαν τρόποι να γίνει αυτό νόμιμα και τίμια. Αυτό δεν ήταν τρόπος. Αυτός ήταν ο τρόπος που λειτουργούν οι καουμπόι σε μία εμπόλεμη ζώνη. Αν είχα όπλο πάνω μου, θα το είχα τραβήξει; Δεν είμαι τέτοιου είδους άνθρωπος, παρόλο που έχω οικειότητα με τα όπλα. Δεν είμαι ο τύπος του ανθρώπου που θα ανταλλάξει πυροβολισμούς με αιτία τα χρήματα. Δεν είναι ο τρόπος μας. Θα μπορούσε να έχει συμβεί; Βέβαια. Θα συμβεί αυτό στο Ιράκ; Δεν μπορώ να φανταστώ, αλλά είναι πιθανό.

-Πως νιώσατε που Αμερικανοί σημάδευαν με όπλα Αμερικανούς στο Ιράκ;

Ξέρετε, δεν το σκέφτηκα ποτέ από αυτή τη σκοπιά. Είναι κάτι απίστευτο. Στη μέση μιας εμπόλεμης ζώνης, όπου οι φαντάροι μας και οι πράκτορές μας σκοτώνονταν, μία άλλη εταιρία απειλούσε με όπλα Αμερικανούς προσπαθώντας να κλέψει λεφτά. Είναι απίστευτο και απογοητευτικό.

-Τελικά καταφέρατε να ξεφύγετε από το Ιράκ. Πείτε μας μερικά λόγια ακόμα για το πώς καταφέρατε να το κάνετε αυτό.

Νομίζω ότι ο Θεός ήταν μαζί μας, συνοδοιπόρος στο ταξίδι μας. Δεν είχαμε όπλα, δεν είχαμε καμία ασφάλεια. Την διαδρομή μας οι Αμερικάνοί την έχουν χαρακτηρίσει ως την πιο επικίνδυνη του κόσμου, έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες άνθρωποι σε αυτή. Μάλιστα, ένας συνέταιρός μας σκοτώθηκε σε αυτόν ακριβώς το δρόμο, πριν 6 ή 8 μήνες. Και όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο Sheraton, πήραμε ένα δεύτερο αυτοκίνητο, σε περίπτωση που ξεμέναμε. Πήραν όλα μας τα πράγματα. Η μόνη μας επιλογή ήταν να φύγουμε, αφού είχε ακόμη φως και πήγαμε κατευθείαν στην Ιορδανία. Πήραμε τον κεντρικό δρόμο, μέσω της Φαλούτζα και ο θεός μας βοήθησε να βγούμε ζωντανοί. Φτάσαμε στην Ιορδανία στις 3 τα ξημερώματα και τα καταφέραμε χάρη του θεού.

-Πως πιάνει δουλειά μια εταιρία σαν τη δικιά σας σε μια εμπόλεμη ζώνη;

Αν βρεθείς σε μία εμπόλεμη ζώνη όταν υπάρχει η ζήτηση, τότε μπαίνεις γρήγορα στο παιχνίδι, ειδικά αν πας εγκαίρως, μετά τις διάφορες δραστηριότητες. Αν όντως καταφέρεις να πας εκεί και έχεις ένα όχημα, έχεις ανθρώπους γύρω σου, αν ετοιμάζεις κάποιες δραστηριότητες σχετικές με την ασφάλεια.. Αν έχεις κάποια λεφτά στη χώρα, ένα μέρος να μείνεις, γραφεία, υπολογιστές, τότε η κυβέρνηση δεν θα σου δώσει προκαταβολή αμέσως, αλλά θα καταλάβει ότι έχεις βρει τον τρόπο να τα κάνεις όλα αυτά και ότι έχεις τα προσόντα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εταιρίες που κλείνουν συμβόλαια πέρα από τις δυνάμεις τους και αδυνατούν να παράσχουν υπηρεσίες του επιπέδου που ζητά η κυβέρνηση. Κάποιοι προσλαμβάνουν από το ίντερνετ άτομα με ένα βιογραφικό που λέει ότι ήταν στον αμερικανικό ή τον ελληνικό, τον βρετανικό, τον αυστραλιανό στρατό. Και τους προσλαμβάνουν έτσι, γουρούνι στο σακί. Αυτοί, κάποια στιγμή εμφανίζονται. Τους δίνουν ένα όπλο χωρίς να ελέγχουν πάντα αν ξέρουν να το χρησιμοποιούν. Και όταν βγουν από την πόρτα είναι πια αξιωματικοί ασφαλείας. Δεν είναι απαραίτητα αυτό που περιμένεις ή που ζητάς, είναι αυτό που συμβαίνει. Οι καλές εταιρίες ελέγχουν τους υπαλλήλους τους. Κάποιες άλλες όχι. Αυτό είναι που συμβαίνει στις εμπόλεμες ζώνες.

-Μπορείτε να μου περιγράψετε τις προσωπικότητες των ιδιοκτητών της Custer Battles;

Ξέρω μόνο όσα μου είπαν οι ίδιοι, ότι o κύριος Morris και ο κύριος Battles είναι απόφοιτοι της Στρατιωτικής Σχολής του West Point. Ο κύριος Battles μαζί με έναν άλλον κύριο, ήταν στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Καυχιούνταν για αυτό συνεχώς, καθώς και για το γεγονός ότι οι κύριοι Muhammad και Locahanie είχαν δουλέψει για αυτούς όταν ήταν στις μυστικές υπηρεσίες. Κατάλαβα ότι ένας από τους δύο είχε πιθανότατα δουλέψει για την Enron, την χρεοκοπημένη εταιρία ενέργειας στο Χιούστον. Αυτά ξέραμε για αυτούς.

-Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το μέλλον του Ιράκ;

Νομίζω ότι οι αντάρτες θα μειωθούν και θα φύγουν. Νομίζω ότι η πολιτική των ΗΠΑ θα λειτουργήσει με επιτυχία και το Ιράκ θα γίνει μια δημοκρατική και ελεύθερη χώρα. Είναι ελεύθερη τώρα, είναι δημοκρατική, χρειάζεται μόνο να γίνει και ειρηνική και θα γίνει.


Οι τέσσερις νεκροί της Φαλούτζα

"Σκοτώθηκαν εκεί και 4 Bορειοαμερικανοί της Blackwater, που ήταν εκπαιδευτές μας στις ΗΠΑ. Περνούσαν τη γέφυρα στον ποταμό Ευφράτη, στη Φαλούτζα, και τους έστησε ενέδρα μια ομάδα Σιϊτών. Ένα παιδάκι 12 χρονών τους έριξε μια χειροβομβίδα μέσα στο αυτοκίνητο, έγινε έκρηξη και το αυτοκίνητο πήρε φωτιά. Τους έβγαλαν μετά καμένους με κάτι ξύλα, τους σύρανε και τους κρεμάσανε από τη γέφυρα, αλλά ήταν ήδη καμένοι. Ήταν γνωστοί μας, εκπαιδευτές μας. Μας συντάραξε όταν το είδαμε στο Ίντερνετ και το CNN..."
Jorge Ramirez, Χιλιανός μισθοφόρος της Blackwater, μιλώντας στον Εξάντα.

Στις 31 Μαρτίου 2004 ένα γεγονός απίστευτης φρικαλεότητας βοήθησε να αναδυθεί στο προσκήνιο ένα άλλο, που οι διαστάσεις του φαίνεται να είναι μεγαλύτερες. Και ίσως πιο φρικαλέες. Το πρώτο γεγονός, του οποίου οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου, ήταν η δολοφονία των 4 Αμερικανών που σκοτώθηκαν στη Φαλούτζα όταν το στρατιωτικό τζιπ στο οποίο επέβαιναν ανατινάχτηκε από βόμβα Ιρακινών ανταρτών. Στη συνέχεια, Ιρακινοί έσυραν τα καμένα σώματά τους έξω από το τζιπ και άρχισαν να τα χτυπούν με ότι έβρισκαν μπροστά τους, για να καταλήξουν τελικά να τα κρεμάσουν από τη γέφυρα της Φαλούτζα.

Το δεύτερο όμως γεγονός είναι ότι αυτοί οι τέσσερις ένστολοι Αμερικανοί, δεν ήταν απλά "υπάλληλοι ιδιωτικών εταιρειών", όπως τις πρώτες ώρες ανακοινώνονταν από τα διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα, αλλά μισθοφόροι-υπάλληλοι μια μεγάλης ιδιωτικής εταιρίας παροχής πολεμικών υπηρεσιών. Έτσι εξηγούνταν και το μένος των Ιρακινών, που την ύπαρξη τέτοιων ανθρώπων στη χώρα τους την γνώριζαν καλά.

Οι νεκροί είναι οι Scott Helvenston, Jerry Zovko, Mike Teague και Wesley Batalona. Και οι τέσσερις στρατολογημένοι από την εταιρία Blackwater η οποία, ανάμεσα σε άλλα, είχε αναλάβει στο Ιράκ και την προστασία του προσωρινού Διοικητή, Paul Bremer. Οι συγκεκριμένοι "υπάλληλοι" υπήρξαν μάλιστα εκπαιδευτές μισθοφόρων. Η εκπαίδευση γίνονταν στην έδρα της εταιρείας στη Βόρειο Καρολίνα των ΗΠΑ και οι μετεκπαιδευμένοι μισθοφόροι μεταφέρονταν έπειτα στην εμπόλεμη ζώνη του Ιρακ για να ασκήσουν τις "δεξιοτεχνίες" τους.
Ο βίαιος θάνατός τους έδωσε δημοσιότητα σε ένα θέμα το οποίο μέχρι τότε παρέμενε στη σκιά. Όπως αναφέρει ο Αμερικανός δημοσιογράφος Barry Yeoman στη συνέντευξή του στον Εξάντα, "όταν οι υπάλληλοι της Blackwater σκοτώθηκαν, και κάηκαν και κρεμάστηκαν στην γέφυρα της Φαλούτζα, φαντάζομαι πόσο είχαν "φρικάρει" οι άνθρωποι του Πενταγώνου από την δημοσιότητα. Γιατί η ιδέα ήταν όλο αυτό να μείνει στα παρασκήνια και ξαφνικά όλες οι εφημερίδες της χώρας το έβγαζαν ως είδηση στις πρώτες τους σελίδες. Κι αυτό που ήταν μια "ήσυχη" και μυστική αποστολή, πήρε μεγάλη δημοσιότητα. Ακόμα όμως και σε αυτήν την περίπτωση ο στόχος του στρατού επετεύχθη. Γιατί ακόμα κι αν τα νέα αυτού του είδους έγιναν γνωστά, στο τέλος η κατακραυγή της κοινής γνώμης δεν ήταν και τόσο μεγάλη, όπως θα ήταν αν τα θύματα ήταν τέσσερις Αμερικανοί στρατιώτες".

Οι τέσσερις μισθοφόροι της Φαλούτζα αποτελούν ένα μικρό μόνο τμήμα των θυμάτων των ιδιωτικών εταιριών που έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα στο Ιράκ. Επίσημα ο αριθμός τους ξεπερνά τους 250. Όμως αυτές οι απώλειες δεν καταμετρώνται μαζί με αυτές των στρατιωτών της συμμαχίας. Ούτε έχουν το ίδιο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, από τη στιγμή που αυτοί οι υπάλληλοι θεωρείται ότι πολεμάνε πρωτίστως για το κέρδος ενώ τα "ιδανικά της πατρίδας" τα τοποθετούν σε δεύτερη μοίρα. Και σίγουρα οι τιμές μετά θάνατον αποδίδονται συχνότερα από την εταιρία και όχι από το κράτος. Η εταιρεία μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις δεν νοιώθει ούτε καν την ανάγκη να εξηγήσει στις οικογένειές των θυμάτων τα αίτια του θανάτου τους όπως αναφέρει στη συνέντευξή της η μητέρα του Jerry Zovko.

Η μητέρα του Τζέρι Ζόφκο


Είμαι ένα άτομο που προέρχεται από μία κομμουνιστική χώρα. Ξέρω πως είναι να είναι να ζεις κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς και για αυτό το λόγο η Αμερική είναι η πατρίδα μου πλέον".

Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τον τρόπο που έφτασαν σε εσάς τα άσχημα νέα;

Έφτασαν περίπου 10 ώρες αφότου είχαν συμβεί αυτό στο Ιράκ. Δεν το μάθαμε από την τηλεόραση, το μάθαμε από ένα προσωπικό φίλο του γιου μου, που τηλεφώνησε στου γονείς του και τους είπε ότι ο Τζέρυ είχε σκοτωθεί μαζί με τον Μάικλ, τον Σκόττυ και τον Λες. Και ήθελε να στείλει τον πατέρα του να μας πει τα νέα, πριν έρθει κάποιος επίσημα να μας το πει. Γιατί ήξερε πόσο σκληρό είναι να σου πουν ότι έχεις χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο… Ο Τζέρυ είχε σκοτωθεί. Από τότε η ζωή μου δεν είναι ίδια. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, ήθελα ο γιος μου να βρισκόταν κάπου αλλού, είχα άλλα σχέδια. Δεν έπρεπε να ήταν στη Φαλούτζα. Αλλά ήταν.

Πως βρέθηκε ο Τζέρυ να δουλεύει για τη Blackwater στο Ιράκ;

Ο Τζέρυ έφυγε για το Ιράκ τον Αύγουστο του 2003. Πήγε με μία εταιρία που λέγεται MPRI. Δουλειά του ήταν να εκπαιδεύει Ιρακινούς στρατιώτες. Αυτή ήταν η αποστολή του. Προς τα τέλη του Νοεμβρίου-αρχές Δεκεμβρίου, τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά και ο Τζέρυ έπρεπε να ψάξει για δουλειά ή να γυρίσει σπίτι. Όταν βρίσκεσαι σε ένα μέρος σαν και αυτό, φαντάζομαι είναι πολύ εύκολο να αποκτήσεις διασυνδέσεις και να γνωρίσεις διαφόρους… Και ο Τζέρυ έπιασε δουλειά στην Blackwater, για να κάνει αυτό που έκανε, όταν σκοτώθηκε

Τι σας είπε όταν μάθατε ότι θα φύγει για το Ιράκ;

Τον παρακάλεσα να μην πάει, ως μάνα. Του είπα: "Μην πας. Προσέφερες αυτό που σου αναλογούσε. Δεν υπάρχει λόγος να πας". Αλλά με κοίταζε και μου έλεγε, "Μάνα, οι νέοι μας στρατιώτες θα πάνε εκεί και εγώ έχω όλη αυτή την εμπειρία. Μπορώ να κάνω τη διαφορά. Μπορώ να βοηθήσω, να συνεισφέρω. Πρέπει να πάω και να βοηθήσω τους Ιρακινούς και να βοηθήσω τον στρατό μας. Να βοηθήσω την χώρα μας".

Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για το χαρακτήρα του;

Ο Τζέρυ... Ο Τζέρυ ήταν ένας άνθρωπος με αρχές, ιδέες, ιδανικά. Ένας άνθρωπος που πίστευε και αγαπούσε την δημοκρατία. Πίστευε ότι όλοι θα έπρεπε να έχουν τις ίσες ευκαιρίες που προσφέρει μια δημοκρατία, τις ευκαιρίες στην εργασία, στην καλή ζωή. Αγαπούσε τις προκλήσεις και την περιπέτεια και ήθελε να επισκέπτεται ξένες χώρες και να μαθαίνει για διαφορετικούς πολιτισμούς.
Ο Τζέρυ κατατάχτηκε στον αμερικάνικο στρατό, λόγω του πολέμου της "Καταιγίδας της Ερήμου". Η ιδέα τον έσπρωξε να αφήσει το πανεπιστήμιο και τους φίλους του και να γίνει ένας στρατιώτης. Αυτός ήταν και αυτό ήθελε να κάνει, να κάνει τη διαφορά, να προσφέρει. Μου έλεγε "στο διαβατήριό μου θέλω να έχω την σφραγίδα από όλες τις χώρες του κόσμου". Ήταν τόσο περιπετειώδης. Εργατικός, ναι. Πατριώτης, φυσικά. Γενναίος, πιο γενναίος και από τους γενναίους. Δυνατός, πολύ δυνατός.

Η Blackwater σας έστειλε κάποιο γράμμα για το γιο σας;

Ναι, αλλά δεν είναι σαν το γράμμα που μας έστειλε η MPRI ή ο Paul Bremer, όπου μας εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους. Ήταν μια μικρή κάρτα με το λογότυπό τους, όπου μας αποκαλούσαν "οικογένειά" τους και μας εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους. Έχουμε μία επιταγή 3000 δολαρίων για τα έξοδα της κηδείας, από την εταιρία που αναγνώρισε ότι ο Τζέρυ ήταν υπάλληλός της. Η Blackwater όμως, επισήμως ως εταιρία, δεν μας έστειλε ένα γράμμα που να μας γράφει ότι ο γιος μας είναι νεκρός. Παρόλο που ήρθαν στο σπίτι μας και πιο συγκεκριμένα ήρθε ο ιδιοκτήτης, ο Eric Prince. Και ήρθαν και στην κηδεία.

Γιατί κάνατε μήνυση στην εταιρία;

Κάναμε μήνυση γιατί θέλαμε απαντήσεις. Υπήρχαν τόσες ιστορίες σχετικά με το πώς συνέβη και ακόμα και οι εταιρίες μίλαγαν αντιφατικά. Νομίζαμε ότι θα μας μιλούσαν. Ότι από αυτές τις χίλιες και μία ερωτήσεις, θα απαντούσαν τουλάχιστον σε μια-δύο. Αλλά όχι, δεν απάντησαν στις ερωτήσεις μας. Στην πραγματικότητα μας προσέφεραν ένα υπέροχο γεύμα, έβγαλαν ένα μικρό λόγο. Μας αποκάλεσαν "οικογένεια της Μπλακγουότερ". Μετά το φαγητό, μας πήγαν σε ένα δωμάτιο, όπου υπήρχαν και άλλες οικογένειες. Εκεί ήταν και τέσσερις υπάλληλοι της Μπλακγουότερ - μια κυρία, η Άνν και τρεις κύριοι. Ένας απ' αυτούς είχε μόλις γυρίσει από το Ιράκ και τον αποκαλούσαν το "γρηγορότερο πιστόλι στο Ιράκ" και έτσι ξέχασα το όνομά του, αλλά βρισκόταν εκεί, τον φώναζαν "το γρηγορότερο πιστόλι του Ιράκ". Εκεί βρίσκονταν και 2 ακόμη κύριοι οι οποίοι απλά κάθονταν και οι οποίοι μας ενημέρωσαν ότι κατέγραφαν την συνομιλία μας, τις ερωτήσεις που κάναμε και τα όσα μας έλεγαν. Όμως, αφού ο άντρας μου ρώτησε ξανά και ξανά για το πώς πέθανε ο γιος μας, η Ανν είπε, ότι όλα ήταν εμπιστευτικά και ότι αν θέλαμε οποιαδήποτε απάντηση, θα έπρεπε να τους κάνουμε μήνυση. Και ότι δεν πρόκειται να μας πουν τίποτα.

Κρατάτε επαφή με τις άλλες οικογένειες;

Ναι, μιλάμε στο τηλέφωνο ή ανταλλάζουμε επισκέψεις. Δεν θέλω να πω το κλισέ ότι είμαστε μία οικογένεια, αλλά κάτι μας έφερε κοντά σαν μια μεγάλη οικογένεια. Είναι η 31η Μαρτίου που μας έφερε κοντά. Μοιραζόμαστε πράγματα, μιλάμε, δακρύζουμε, κουβεντιάζουμε. Δεν γελάμε σχεδόν ποτέ. Απλά προσπαθούμε να είμαστε δυνατοί, ο ένας για τον άλλον.

Ποια είναι η προσωπική σας άποψη για τον πόλεμο στο Ιράκ;

Ειλικρινά, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τα πράγματα έχουν αλλάξει και ένιωθα ότι κάτι έπρεπε να γίνει, αλλά όχι ένας πόλεμος. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους, αλλά ξέρω ότι εγώ δεν ήθελα πόλεμο. Η αλήθεια είναι ότι όταν το ανακοίνωσαν, δεν προβληματίστηκα και δεν το κατέκρινα, γιατί εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που έχουν εκλεγεί.
Φυσικά πιστεύω ότι το Ιράκ έπρεπε να ελευθερωθεί από τον Σαντάμ. Είμαι ένα άτομο που προέρχεται από μία κομμουνιστική χώρα. Ξέρω πως είναι να είναι να ζεις κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς και για αυτό το λόγο η Αμερική είναι η πατρίδα μου πλέον. Όταν ο Τζέρυ αποφάσισε να πάει στο Ιράκ, μου έλεγε "μητέρα, πρέπει να σώσουμε αυτό που έχουμε. Πρέπει να περάσεις τα χρόνια σου με ασφάλεια στην Αμερική".

Η εμπλοκή στα βαλκάνια

Η MPRI είναι από τις μεγαλύτερες Αμερικανικές εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών, με επιχειρήσεις εν εξελίξει σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Τον Ιανουάριο του 1995 και ενώ υπήρχε εμπάργκο στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας στις αντιμαχόμενες πλευρές, η εταιρία MPRI ανέλαβε την εκπαίδευση του Κροατικού στρατού. Η αποτελεσματικότητα αυτής της εκπαίδευσης φάνηκε τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς με την "Επιχείρηση Καταιγίδα" του Κροατικού στρατού εις βάρος των Σέρβων, στην Κράινα. Η επιχείρηση αυτή άφησε πίσω της χιλιάδες Σέρβους νεκρούς, μεταξύ των οποίων και άμαχους, ενώ περίπου άλλοι 200.000 Σέρβοι εκτοπίστηκαν από την περιοχή. Οι επιχειρήσεις του Κροατικού στρατού είχαν πλέον εκσυγχρονιστεί… Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) της Χάγης απήγγειλε πρόσφατα κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε βάρος τριών Κροατών στρατηγών που ηγήθηκαν της επιχείρησης: Του Mirko Norac, του Ante Gotovina και του Ivan Germak. Όμως το ΔΠΔ δεν ανέφερε καν την MPRI, παρά το γεγονός ότι επισήμως τότε εκπαίδευε τον κροατικό στρατό και, επίσης, παρά τις μαρτυρίες δύο υψηλόβαθμων Καναδών αξιωματικών, των Major General Alain Forand και Maj-General Andrew Leslie που συμμετείχαν τότε στην ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην πόλη Κνίν και δήλωσαν στο καναδικό κανάλι CBC ότι "βλέπουν ξένο δάκτυλο" πίσω από τη δράση του κροατικού στρατού.

Ενδεικτικό των πιέσεων που πρέπει να είχαν ασκηθεί τότε από τις ΗΠΑ στο ΔΠΔ για να μην προχωρήσει στη διερεύνηση των σφαγών στην Κράινα, είναι ότι όταν οι "New York Times" αποκάλυψαν το Μάρτιο του 1999 πως το Διεθνές Δικαστήριο εξέταζε το ενδεχόμενο απαγγελίας κατηγοριών σε Κροάτες αξιωματικούς για την "Επιχείρηση Καταιγίδα", η τότε εισαγγελέας Louise Arbour, έσπευσε να το αρνηθεί. Επίσης, όπως αναφέρει εκείνο το δημοσίευμα των New York Times, ένας υπάλληλος του ΔΠΔ, ο William Fenrich, είχε μιλήσει τότε για έναν "Αμερικανό απόστρατο" που βρισκόταν πίσω από τον σχεδιασμό των επιχειρήσεων, κάτι που διέψευσε πάλι η εισαγγελέας Arbour, λέγοντας απλά ότι ο εν λόγω υπάλληλος αστειευόταν… Πάντως ο επικεφαλής του προγράμματος της MRPI στην Κροατία, Richard Griffith, παρασημοφορήθηκε από τον πρόεδρο Τούτσμαν τον Οκτώβριο του 1998 για τις υπηρεσίες του στον κροατικό στρατό. Παράλληλα, το 1996 η MRPI ανέλαβε την εκπαίδευση και του Βοσνιακού στρατού, ενώ αργότερα υπέγραψε συμβόλαιο και με το Υπουργείο Άμυνας της Βουλγαρίας.

Richard Griffith, ΠΓΔΜ και MRPI

Ο Richard Griffith, υπεύθυνος της MRPI στα Βαλκάνια, έφυγε από την Κροατία το 1999 και ανέλαβε πρόγραμμα "εκσυγχρονισμού" του στρατού της ΠΓΔΜ. Τον Απρίλιο του 2001 η τηλεόραση Α1 ΤV των Σκοπίων αποκάλυψε ένα πρωτοφανές σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον Griffith και τον τότε επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της ΠΓΔΜ, Στρατηγό Γιοβαν Αντρέεφσκι. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Αντρέεφσκι διοχέτευε εμπιστευτικές πληροφορίες του στρατού της ΠΓΔΜ στον UCK μέσω του Griffith, ο οποίος όχι μόνο εκπαίδευε τον στρατό της ΠΓΔΜ αλλά είχε και στενές σχέσεις με τους Αλβανούς αντάρτες, μεταξύ αυτών και με τον εκπαιδευμένο από την MRPI, Gzim Osreni. Ο Αντρέεφσκι παραιτήθηκε λίγο αφού ξέσπασε το σκάνδαλο και η τύχη του αγνοείται. O Richard Griffith πάντως είναι σήμερα Αντιπρόεδρος της MRPI, μία θέση δηλαδή πιο κάτω από τον πανίσχυρο πρόεδρό της, Carl Vuono. Το καλοκαίρι του 2001 έγινε ένα ακόμη περιστατικό που φαίνεται πως συνδέει την MRPI με τον UCK. Όπως υποστήριξε η γερμανική εφημερίδα Hamburger Abendblatt, στη διάρκεια των επιχειρήσεων του σκοπιανού στρατού με το ΝΑΤΟ στην περιοχή του Αρατσίνοβο, Αμερικανοί κομάντος φέρονται να απομάκρυναν Αλβανούς αντάρτες και να τους μετέφεραν σε γειτονικό χωριό προκειμένου να μην αποκαλυφθεί ότι στις τάξεις των Αλβανών ανταρτών βρίσκονταν και Αμερικανοί εκπαιδευτές.

Agim Ceku

Ενώ όμως οι Κροάτες στρατηγοί αντιμετωπίζουν κατηγορίες στο ΔΠΔ, ένας άλλος πρωταγωνιστής της "Επιχείρησης Καταιγίδα" έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο σε υπηρεσία του ΟΗΕ στο Κόσσοβο. Ο Agim Ceku κατετάγη στον κροατικό στρατό το 1991 και στα πλαίσια αυτά εκπαιδεύτηκε από την ΜPRI. Το 1993 έγινε διοικητής της 9ης Ταξιαρχίας του κροατικού στρατού με έδρα το Gospic και ηγήθηκε της πολύνεκρης επιχείρησης εναντίον των Σέρβων στο Medak στην Κράινα. Επίσης στην "Επιχείρηση Καταιγίδα" το 1995 ο Ceku ήταν υπεύθυνος για την πρώτη επίθεση. Προβιβάστηκε σε ταξίαρχο και συνταξιοδοτήθηκε από τον Κροατικό στρατό τον Ιανουάριο του 1999, οπότε έγινε διοικητής των εξτρεμιστών του Εθνικο-απελευθερωτικού Στρατού του Κόσσοβου (KLA). Την ίδια χρονιά διορίστηκε από τον ΟΗΕ επικεφαλής του Σώματος Προστασίας Κοσσυφοπεδίου (KPC), παρά το γεγονός ότι η Κάρλ ντελ Πόντε είχε ανακοινώσει έρευνα για τη συμμετοχή του και στις δύο επιχειρήσεις του κροατικού στρατού, ότι υπήρξαν πληροφορίες πως το ΔΠΔ ετοιμάζει φάκελο σε βάρος του και τέλος, πληροφορίες του Τύπου ότι το διεθνές δικαστήριο εξέδωσε "σφραγισμένη δίωξη" (sealed indictment) σε βάρος του.

Επίσης έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του από την κυβέρνηση της Σερβίας, και με βάση αυτό έχει συλληφθεί δύο φορές στο παρελθόν, τον Οκτώβριο του 2003 στη Σλοβενία και τον Μάρτιο του 2004 στη Βουδαπέστη, ενώ και τις δύο φορές αφέθηκε ελεύθερος μετά από λίγες ώρες. Υπάρχουν πληροφορίες ότι η εταιρεία MRPI εκπαίδευσε και τον KLA στην Ιταλία, την Τουρκία, το Κόσσοβο και τη Γερμανία, μέσω δύο βρετανικών εταιρειών Ο ίδιος ο Ceku πάντως σε συνέντευξή του στο κροατικό περιοδικό Globus το 2000 αναφέρει ότι επέλεξε το πρότυπο της Αμερικανικής εθνοφρουράς για το KPC, όπως και στην Κροατία. Σήμερα και το KPC κατηγορείται από τον ΟΗΕ για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Σέρβων του Κοσσόβου.

Gzim Osreni

O Gzim Osreni υπήρξε αξιωματικός του κροατικού στρατού και συμμετείχε στην "Επιχείρηση Καταιγίδα" στην Κράινα το 1995. Όχι μόνο εκπαιδεύτηκε τότε από την MRPI, αλλά πήγε στις ΗΠΑ για μετεκπαίδευση από την εταιρεία. O Osreni διετέλεσε στο Σώμα Προστασίας Κοσσυφοπεδίου του ΟΗΕ (KPC) αλλά το εγκατέλειψε για να καταταγεί στον UCK, ενώ μάλιστα στην αρχή εξακολουθούσε να πληρώνεται από τον ΟΗΕ. Σήμερα είναι βουλευτής του κόμματος DUI (Democratic Union for Integration) του πρώην επικεφαλής των ανταρτών του UCK Αλι Αχμέτι, στο κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ...

Η Συνέντευξη του Νταγκ Μπρούκς (εκπροσώπου της IPOA)

"Ο όρος "μισθοφόρος", χρησιμοποιείται από μία πολιτική σκοπιά. Για να επιτεθούν στον τομέα, για να επιτεθούν στους ανθρώπους που σχετίζονται με τις ιδιωτικές εταιρίες. Και αυτό είναι ντροπή. Γιατί για έναν πραγματικό μισθοφόρο υπονοείται ότι δεν υπάρχει ηθική, ότι θα δουλέψουν για αυτόν που θα προσφέρει τις μεγαλύτερες απολαβές ή θα αλλάξουν στρατόπεδο με το παραμικρό. Υπονοεί κάποιο μοχθηρό άτομο…"

Οι υπεύθυνοι των εταιρειών αυτών αρνούνται σθεναρά να εμφανιστούν στα Μέσα Ενημέρωσης. Δημιούργησαν όμως μια ένωση, ένα οργανισμό. Λέγεται ΙΡΟΑ "Οργανισμός Διεθνών Επιχειρήσεων Διατήρησης της Ειρήνης" (Ιnternational Peacekeeping Operation Association) και εκπροσωπεί 17 αμερικανικές εταιρείες που αναλαμβάνουν εργολαβίες πολέμου. Ανάμεσά τους μερικές από τις μεγαλύτερες όπως η MPRI , η Blackwater, η Hart Group και άλλες).
Ο ευγενικός κύριος Μπρούκς επελέγη ως ο άνθρωπος που, μέσω του ΙΡΟΑ, θα εκπροσωπεί τις εταιρείες πολέμου στα media. Ο κύριος Μπρούκς, λοιπόν, πληρεί τις προυποθέσεις που μια από τις πιο κερδοφόρες και πιο μεγάλες σύγχρονες βιομηχανίες απαιτεί: Τίποτε στο πρόσωπο και την ομιλία του δεν δημιουργεί ανησυχία στον συνομιλητή του. Δεν έχει καν υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό, υπήρξε μέλος Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, άφησε την ακαδημαϊκή του καριέρα για τη θέση στην ΙΡΟΑ και μπροστά στην κάμερα αποφεύγει να πάρει θέση ακόμη και για την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ.

Αναφέρεται στις εταιρείες-εργοδότες του ωσάν αυτές να είναι ένα αναγκαίο κακό της σύγχρονης εποχής και φροντίζει να επαναφέρει διαρκώς τη συζήτηση στις λιγότερο δυσάρεστες από τις δραστηριότητες τους.
Τα πάντα επάνω του τον κάνουν ιδιαίτερα συμπαθή, ακόμη και το επιμελημένα ατημέλητο σημάδι στο λαιμό του…

-Κύριε Brooks, πείτε μας λίγα λόγια για την IPOA.

Η IPOA είναι μια μη-κερδοσκοπική, μη-κυβερνητική ένωση εταιρειών παροχής υπηρεσιών, αφοσιωμένη στις επιχειρήσεις σταθερότητας σε όλο τον κόσμο, στη διατήρηση της ειρήνης και την ενδυνάμωση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Στην ουσία είμαστε μία ένωση των καλύτερων εταιριών που υποστηρίζουν τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις με τα υψηλότερα κριτήρια και τους καλύτερους κανονισμούς.

-Ως ιδρυτής της IPOA, μπορείτε να μας πείτε πότε και γιατί αποφασίσατε να την ιδρύσετε;

Η IPOA ιδρύθηκε πριν 4 χρόνια. Προηγουμένως ήμουν ακαδημαϊκό μέλος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων στη Νότιο Αφρική και έτσι επισκέφτηκα διάφορες ειρηνευτικές αποστολές στην Αφρική για να δω τι λειτουργεί σωστά και τι όχι. Ήταν ξεκάθαρο ότι η Δύση αποποιείται τις ευθύνες της σχετικά με τις διεθνείς ειρηνευτικές αποστολές στις περιοχές για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται, όπως για παράδειγμα στο Κονγκό και τη Λιβερία όπου τα στρατεύματα των δυτικών είναι ελάχιστα. Όμως την ίδια στιγμή υπάρχουν πολλές οργανωμένες και ικανές εταιρίες για την υποστήριξη αυτών των ειρηνευτικών αποστολών.
Ήταν λοιπόν φανερό ότι χρειαζόμασταν δικηγόρους για να αυξηθεί η χρήση και η αποδοτικότητα αυτών των εταιριών, και από την άλλη πλευρά, ήταν απαραίτητο να θεσπίσουμε κάποιους κανόνες. Τώρα έχουμε θεσπίσει έναν "Κώδικα Διεξαγωγής Επιχειρήσεων", τον οποίο έχουν αποδεχτεί όλες οι εταιρίες. Ο Κώδικας συντάχτηκε από μη-κυβερνητικές ανθρωπιστικές οργανώσεις και ο κλάδος τον αποδέχτηκε αμέσως, αφού είναι λογικός.

-Τι ακριβώς κάνουν οι εταιρίες αυτές; Πρώτα για τις εταιρίες που δεν εμπλέκονται σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Υποστηρίζουν στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως μια στρατιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ ή μία ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ ή της Αφρικανικής Ένωσης, προσφέροντας υπηρεσίες όπως αποναρκοθέτηση, οδήγηση φορτηγών, λειτουργία καφετεριών, αεροδρομίων κλπ. Είναι εξουσιοδοτημένες υπηρεσίες σε εμπόλεμες ζώνες ή μεταπολεμικές περιοχές που είναι επικίνδυνες.

-Τι συμβαίνει με τη δεύτερη κατηγορία, τις ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας;

Πρόκειται για οπλισμένες γενικά εταιρίες που εστιάζουν στο επίπεδο της στρατιωτικής ασφάλειας. Είναι επιχειρήσεις με αμυντικό χαρακτήρα, προστατεύουν κτίρια και διάφορους χώρους, ακολουθίες αυτοκινήτων ή σημαντικά πολιτικά πρόσωπα. Για παράδειγμα στο Ιράκ υπάρχουν κανόνες που περιορίζουν τις δραστηριότητές τους σε τρεις τομείς: την προστασία όσων ορίζει το συμβόλαιό τους, την προστασία των εαυτών τους, καθώς και των Ιρακινών πολιτών.

-Συμμετέχουν στις εχθροπραξίες/ μάχες;

Δέχονται συχνά πυροβολισμούς και επιτρέπεται να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους. Θα παρατηρήσετε ότι στο Ιράκ, όπου η βία είναι εκτεταμένη, οι εταιρίες ασφάλειας χρησιμοποιούν ανθρώπους που είναι εξαιρετικά ικανοί, είναι πρώην στρατιωτικοί, που προέρχονται από τις Ειδικές Δυνάμεις πολλών διαφορετικών χωρών. Είναι όλοι τους απόστρατοι αλλά και πολύ ικανοί σε αυτό που κάνουν.

-Και τι συμβαίνει με τις ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρίες; Την τρίτη κατηγορία δηλαδή;

Οι ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρίες καλούνται για να αλλάξουν την στρατηγική κατάσταση μιας περιοχής. Οι πιο γνωστές είναι βέβαια η MPRI , που βοήθησε στην εκπαίδευση των στρατευμάτων στα Βαλκάνια. Εμπλέκονται επίσης στην εκπαίδευση του στρατού στο Ιράκ, αλλά διευθετούν και πολιτικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα στη Νιγηρία. Όταν τελείωσε η δικτατορία στην Νιγηρία, η MPRI ήρθε ως μέρος του αμερικάνικου "πακέτου" για την εκπαίδευση της δημοκρατικής κυβέρνησης, ώστε να συνεργαστεί καλύτερα με το στρατό, σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον.

-Πόσοι υπάλληλοι τέτοιων εταιριών υπάρχουν σήμερα στο Ιράκ;…

Στο Ιράκ, οι μη-Ιρακινοί που δουλεύουν στον τομέα (διότι οι περισσότερες εταιρίες χρησιμοποιούν Ιρακινούς στις επιχειρήσεις τους) είναι χοντρικά, νομίζω, 40 χιλιάδες, Και αυτός ο αριθμός συμπεριλαμβάνει τους οδηγούς και διάφορους άλλους υπαλλήλους, καθώς και την πλευρά της ασφάλειας, που μάλλον είναι κάπως λιγότεροι, μάλλον κοντά στους 6 με 8 χιλιάδες μέχρι τώρα.

-Τι έχετε να πείτε για τα κριτήρια επιλογής, τι είδους άτομα ψάχνουν να προσλάβουν;

Οι εταιρίες ασφάλειας αναζητούν γενικά πρώην στρατιωτικούς, πιθανά αστυνομικούς ή άτομα ανάλογα με τι δουλειά που κάνουν. Πάλι, αναζητούν άτομα με στρατιωτικό παρελθόν, ίσως και με εμπειρία από μάχες, γνώση των επιχειρήσεων σε εμπόλεμο περιβάλλον ή μεταπολεμικό. Ψάχνουν για άτομα που θα είναι ψύχραιμα και ώριμα στο περιβάλλον αυτό. Το μέσο όρο ηλικίας φτάνει στα 40 χρόνια, ακόμα και για τους υπαλλήλους ασφαλείας στο Ιράκ. Και αυτό είναι φυσιολογικό. Εννοώ ότι είναι πολύ πιο έμπειροι σε πολλά επίπεδα και είναι σημαντικό για τις εταιρίες που θα κλείσουν αυτά τα συμβόλαια να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους καλά, χωρίς να προκαλούν πρόσθετα προβλήματα.

-Σχετικά με τα συμβόλαια, μπορείτε να μας δώσετε μια ιδέα για τα ποσά για τα οποία μιλάμε εδώ;

Το 90% των συμβολαίων πάνε προς τις "ειρηνικές" εταιρίες παροχής υπηρεσιών, την πρώτη κατηγορία δηλαδή. Η KBR , για παράδειγμα, νομίζω ότι έχει συμβόλαια αξίας σχεδόν 40 δισεκατομμυρίων μόνο στο Ιράκ. Το υψηλότερο συμβόλαιο που έχει κάποια εταιρεία ασφάλειας είναι περίπου 293 εκατομμύρια δολάρια, που είναι μηδαμινό σε σύγκριση με την πρώτη κατηγορία, εκεί όπου πραγματικά είναι τα "λεφτά". Νομίζω ότι οι ιδιωτικές εταιρείες στρατού είναι ίδιες με τις εταιρίες ασφάλειας, ίσως λίγο μικρότερες αυτή τη στιγμή.

-Ας μιλήσουμε λίγο για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζουν αυτές οι εταιρίες, βασανιστήρια στο Abu Ghraib κτλ. Μπορείτε να κάνετε κάποιο σχόλιο;

Δεν μπορώ να σχολιάσω τις συγκεκριμένες περιπτώσεις γιατί δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη. O στρατός έχει κάτι που το ονομάζει Διάταγμα για την Στρατιωτική Εξωτερική Δικαιοδοσία (MEJA - Military Extra-territorial Jurisdiction Act). Το ΔΣΕΔ έχει σχεδιαστεί ώστε να απευθύνεται στους υπαλλήλους που συνεργάζονται με το στρατό σε περιοχές όπως το Ιράκ, με το σκεπτικό ότι οι πολίτες αυτοί να μπορούν να καταγγέλλονται ακόμα και για κακουργήματα κάτω από το ομοσπονδιακό δίκαιο των ΗΠΑ. Υποστηρίζουμε πολύ το ΔΣΕΔ και σχετικά με τα όσα προέκυψαν στο Αbu Ghraib νομίζω ότι οι πολίτες που εργαζόντουσαν εκεί δεν καλύπτονταν από τον ΔΣΕΔ, εξαιτίας διάφορων νομικών κενών. Μάλιστα υποστηρίζουμε τη νομοθεσία στο Κογκρέσο, που θα κλείσει αυτά τα παραθυράκια.

-Τους αποκαλούν μισθοφόρους;

Η λέξη "μισθοφόρος" είναι, τουλάχιστον στα αγγλικά, ένας υποτιμητικός όρος και είναι ντροπή που μερικές εταιρίες αποκαλούνται μισθοφορικές. Στην διεθνή νομοθεσία υπάρχει ένας αυστηρός ορισμός για το τι είναι και τι δεν είναι ένας μισθοφόρος και καμία εταιρία δεν προσδιορίζεται ως μισθοφορική. Και θα υπάρχουν πάντα μεμονωμένα άτομα που αλλάζουν τα στοιχεία τους και πάνε και δουλεύουν στην εταιρία με τις μεγαλύτερες απολαβές.
Όταν προκύπτει ο όρος "μισθοφόρος", χρησιμοποιείται από μία πολιτική σκοπιά. Για να επιτεθούν στον τομέα, για να επιτεθούν στους ανθρώπους που σχετίζονται με τις ιδιωτικές εταιρίες. Και αυτό είναι ντροπή.
Για έναν πραγματικό μισθοφόρο υπονοείται ότι δεν υπάρχει ηθική, ότι θα δουλέψουν για αυτόν που θα προσφέρει τις μεγαλύτερες απολαβές ή θα αλλάξουν στρατόπεδο με το παραμικρό. Υπονοεί κάποιο μοχθηρό άτομο… Ίσως δεν ήταν τόσο αρνητικό πριν 200 ή 300 χρόνια, αλλά σήμερα έχει ένα αρνητικό συσχετισμό, επομένως σίγουρα δεν θα χαρακτηρίζαμε αυτές τις εταιρίες ως μισθοφορικές.

-Ποιος είναι λοιπόν ο όρος που θα προτιμούσατε να χρησιμοποιήσετε;

Όλες τις εταιρίες που δουλεύουν σε εμπόλεμες ή μεταπολεμικές ζώνες, τις αναφέρουμε ως Τομέα Ειρήνης και Σταθερότητας, με το σκεπτικό ότι εμπλέκονται στην διατήρηση της ειρήνης και στις επιχειρήσεις σταθερότητας, όπως στο Ιράκ.

-Θα μπορούσατε να πείτε ότι ο κόσμος έχει μία σαφή εικόνα για τον τομέα αυτό;

Όχι, δεν νομίζω ότι οποιοσδήποτε, έξω από τον τομέα, έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται.

-Θέλω να σας ρωτήσω για την περίπτωση του Abu Ghraib, όπου εμπλέκονται τα ονόματα των εταιριών TITAN και CACI . Τι λέει ο τομέας για αυτά;

Δεν μπορώ να κάνω συγκεκριμένα σχόλια, αλλά μπορώ να πω ότι ο στρατός στρέφεται στον ιδιωτικό τομέα για να βρει οδηγούς φορτηγών ή ανακριτές, επειδή δεν έχει αρκετό προσωπικό για αυτές τις δουλειές. Προφανώς ο αμερικανικός στρατός δεν θα μπορούσε να έχει προβλέψει πριν 10 χρόνια ότι θα χρειαζόταν ανακριτές αραβικών και είναι χρονοβόρα η εκπαίδευση ενός στρατιώτη ή αξιωματικού ώστε να γίνει ειδικός για τέτοιου είδους ανακρίσεις. Για το συγκεκριμένο συμβόλαιο, αναζητούσαν άτομα τουλάχιστον με εμπειρία από ανακρίσεις, την οποία νομίζω ότι τα εμπλεκόμενα άτομα την είχαν. Αυτό είναι σημαντικόŸ οι εταιρίες πρέπει να ανταποκρίνονται στο στρατό. Το γεγονός ότι κάνουν ανακρίσεις δεν είναι πρόβλημα. Αν εμπλακούν σε οποιαδήποτε παράνομη δραστηριότητα, τότε αυτό είναι πρόβλημα και τότε θα πρέπει να καθίστανται υπόλογοι στη δικαιοσύνη. Αλλά δεν τίθεται ζήτημα για την ανάκριση καθαυτή. Όσον αφορά τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν οι εταιρίες, δεν είναι απόφαση του τομέα αλλά είναι μια απόφαση που οι νομοθέτες πρέπει να πάρουν και στη συνέχεια να ανταποκριθούν σε αυτή την ανάγκη οι εταιρίες.

-Τι είναι ο Κώδικας Διεξαγωγής Επιχειρήσεων;

Όταν παρατηρούσα ως εμπειρογνώμονας την ειρηνευτική αποστολή στην Σιέρα Λεόνε, τον Μάιο του 2000 όπου ο ΟΗΕ είχε κατατροπωθεί και οι αντάρτες ήταν οι πιο αδίστακτοι μπάσταρδοι που έχετε δει ποτέ και σκότωσαν πολλούς ντόπιους, οι Βρετανοί σταθεροποίησαν την κατάσταση, με στρατό 900 ατόμων. Όταν ήμουν εκεί όμως, οι άνθρωποι της Σιέρα Λεόνα φοβούνταν ότι οι Βρετανοί θα αποχωρούσαν και δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στο στρατό των Ηνωμένων Εθνών. Ήθελαν οι ιδιωτικές εταιρίες να έρθουν και να προσφέρουν αυτού του είδους την ασφάλεια. Έτσι κάθισα με διεθνείς και τοπικές ΜΚΟ και ανθρωπιστικές οργανώσεις και είπαμε: "εντάξει, ας υποθέσουμε το χειρότερο. Ας υποθέσουμε ότι θα προσλάβετε κάποιον για να παράσχει ασφάλεια στη χώρα σας, τότε τι περιορισμούς θα τους βάζατε"; Και κάτσαμε και γράψαμε όλα αυτά τα σημεία που μοιάζουν λίγο και με τη Συνθήκη της Γενεύης, ώστε να εξασφαλίσουμε την τήρηση των κανόνων της μάχης, της διαφάνειας και της νομικής υπευθυνότητας. Το σκεπτικό μου λοιπόν ήταν να το πάω σ' αυτόν τον τομέα και να τους ρωτήσω αν μπορούμε να φτάσουμε σε έναν συμβιβασμό. Αλλά όταν τους το πήγα και είδαν τα αιτήματα των ΜΚΟ, είπαν "εντάξει, μην το αλλάξετε, είναι τέλειο". Και αυτός ήταν ουσιαστικά ο πυρήνας του ΚΔΕ, που έχουμε τροποποιήσει και βελτιώσει από τότε.

-Ποια είναι η προσωπική τοποθέτησή σας για τον πόλεμο του Ιράκ;

Δεν μπορώ να το σχολιάσω αυτό.. Εντάξει, μπορώ να σας δώσω μερικά στοιχεία από τα αρχεία, μπορώ να σας πω λίγα πράματα για τη Κολομβία, όπου υπάρχουν πολλές ιδιωτικές εταιρίες που υποστηρίζουν την πολιτική των ΗΠΑ σε επιχειρήσεις κατά των ναρκωτικών. Πολλοί διαφωνούν με την αμερικανική πολιτική που ασκείται εκεί, η οποία είναι ίδια εδώ και 20 χρόνια και κατηγορούν τις ιδιωτικές εταιρίες που την υποστηρίζουν. Ό,τι και να πιστεύετε για την πολιτική αυτή, αυτό που κάνουν οι ιδιωτικές εταιρίες είναι καθαρά νόμιμο. Αν λοιπόν έχετε κάποια αντίθεση με όσα γίνονται εκεί, δεν θα πρέπει να στοχεύετε τις εταιρίες αλλά τον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο, επειδή υποστηρίζουν αυτές τις πολιτικές.

-Η Blackwater είχε ως αποστολή της την ασφάλεια του Paul Bremer. Θα νιώθατε πιο άνετα αν σας προστάτευε ένας ιδιωτικός στρατός αντί του τακτικού στρατού των ΗΠΑ;

Έχει πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ιδιωτικές εταιρίες προστατεύουν τον Καρζάι στο Αφγανιστάν, τον Bremer στο Ιράκ, καθώς και άλλα πολιτικά πρόσωπα. Στην ουσία, όταν ζητάς από μία ιδιωτική εταιρία μία τέτοια δουλειά, είναι σα να παίρνεις ένα στρατιωτικό από τις Ειδικές Δυνάμεις, αλλά ίσως με λίγη περισσότερη πείρα και εκπαίδευση. Νομίζω μάλιστα ότι σημαντικοί άνθρωποι που μπορεί να είναι στόχοι νιώθουν καλύτερα με τις ιδιωτικές εταιρίες, παρά με το στρατό. Δεν εννοώ ότι ο στρατός δεν μπορεί να το κάνει, αφού ειδικά ο στρατός των ΗΠΑ είναι από τους πιο ικανούς του κόσμου, όμως είναι γεγονός ότι δεν θέλουν να παίρνουν ένα στρατιώτη τους και να τον εκπαιδεύουν ειδικά για αυτές τις αποστολές. Είναι αρκετά ευχαριστημένοι που πρώην στρατιωτικοί το κάνουν αυτό. Και εδώ προκύπτει μια καλή ερώτηση για τους δημοσιογράφους: Ποιος θα προτιμούσατε να σας προστατεύει, ένα παιδί 22 χρονών ή ένας 40χρονος με 20 χρόνια στρατιωτική πείρα και ειδική εκπαίδευση για τέτοιου είδους προστασία; Εξαρτάται από εσάς. Τι αξία δίνεται στη ζωή σας;…

ΕΥΡΩΠΗ - ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Η Ευρώπη και ιδιαίτερα οι μεγάλες αποικιοκρατικές χώρες όπως η Αγγλία και η Γαλλία χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν μισθοφορικές ομάδες για την υπόγεια επιβολή των σκοπών τους. Στην Ευρώπη, σήμερα, λειτουργούν πάνω από 50 ιδιωτικές εταιρίες πολέμου και ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας. Οι περισσότερες και μεγαλύτερες από αυτές (όπως η Erinys International, η Aegis Defence Services, η Hart Group, η Control Risk Group και η Armor Group) βρίσκονται στην Αγγλία. Επίσης, στην Ολλανδία έχει την έδρα της από το 1997 η Satellite Protection Services που δραστηριοποιείται και στις Φιλιππίνες, ενώ η Γαλλική Secopex (που δρα από το 2003 με έδρα στο Carcassonne) διατηρεί γραφεία σε πάνω από 40 χώρες στον κόσμο.

Οι υπάλληλοί τους προέρχονται συνήθως από απόστρατους των ειδικών δυνάμεων του στρατού, της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών. Αλλά και από πρώην μισθοφόρους που είχαν "διακριθεί για τη δράση τους" σε αποικίες με πρώτη απ' όλες τη Νότια Αφρική.

Σήμερα στο κατεχόμενο Ιράκ δρουν πολλές Ευρωπαϊκές εταιρίες πολέμου που έχουν συνάψει συμβόλαιο με την Αμερικανική κυβέρνηση, ενώ ευρωπαϊκή είναι και η εταιρεία του Tim Spicer που έχει αναλάβει το συντονισμό της δράσης όλων των εταιρειών παροχής πολεμικών υπηρεσιών εκεί, η Βρετανική Aegis Defence Services.

Στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι Αμερικανικές ιδιωτικές εταιρίες πολέμου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Στις "δουλειές" των εταιρειών πολέμου στα Βαλκάνια, περιλαμβάνονταν και η εκπαίδευση που παρείχε η εταιρεία MPRI τόσο στον στρατό της Κροατίας και της Βοσνίας, όσο και της ΠΓΔΜ! Σήμερα η MPRI έχει συμβόλαιο με το Υπουργείο Αμύνης της Βουλγαρίας για τον εκσυγχρονισμό και την εκπαίδευση του στρατού της χώρας. Μια άλλη Αμερικανική εταιρία, η DynCorp, βρέθηκε στη Βοσνία από την αρχή του εμφυλίου, έχοντας υπογράψει συμβόλαια τόσο με την Νατοϊκή αστυνομία SFOR, όσο και με τον ΟΗΕ. Υπάλληλοί της όπως αποδείχτηκε συμμετείχαν σε κύκλωμα εκπόρνευσης και διακίνησης ανήλικων κοριτσιών. Επίσης η μεγάλη Αμερικανική εταιρία παροχής ασφαλείας SAIC (η οποία έχει αναλάβει την ανοικοδόμηση και τη λειτουργία των φυλακών του Ιράκ), είχε επίσης αναλάβει και ένα μεγάλο μέρος της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004, στην Ελλάδα.

ΑΦΡΙΚΗ

Εγκλήματα επι απαρτχάιντ και σύγχρονες προσπάθειες για εγκαθίδρυση δικτατοριών.

Από τη δεκαετία του '50 μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, η Αφρική υπήρξε πεδίο δράσης πολλών μισθοφορικών εταιριών, με κυριότερη την Executive Outcomes η οποία πρόσφατα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Οι εταιρίες αυτές είχαν διαφόρων ειδών αποστολές: Από προστασία εγκαταστάσεων, πλουτοπαραγωγικών πηγών, αλλά και δικτατορικών καθεστώτων, εκπαίδευση στρατών, καταστολές εξεγέρσεων, ανατροπή καθεστώτων και μαζικές πολιτικές δολοφονίες. Οι κυριότερες χώρες- πεδίο δράσης τέτοιων αποστολών ήταν η Αγκόλα, η Δημοκρατία του Κονγκό, η Σιέρα Λεόνε, η Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε), η Ζάμπια, η Νιγηρία, η Νότιος Αφρική, η Αλγερία, η Μποτσβάνα, το Καμερούν, η Λιβερία, το Μαλάουι, η Μοζαμβίκη, η Ναμίμπια, η Ουγκάντα, η Ρουάντα και το Τόνγκο.
Οι ενέργειες αυτών των εταιριών ήταν έτσι προσανατολισμένες ώστε να εξασφαλίζουν ότι η Αφρική θα εξυπηρετεί τον Δυτικό κόσμο ακόμα και μετά την περίοδο της αποικιοκρατίας. Φυσικά για τα όποια εγκλήματά τους δεν κατηγορούνταν ποτέ, τουλάχιστον άμεσα, οι χώρες που τις χρηματοδοτούσαν.

Σήμερα οι μισθοφορικές εταιρίες "παλιού τύπου" έχουν μετεξελιχθεί είτε σε Ιδιωτικές Εταιρίες Πολέμου (Private Military Companies), είτε σε Ιδιωτικές Εταιρίες Ασφαλείας (Private Security Companies). H οργάνωσή τους και ο τρόπος που λειτουργούν - τουλάχιστον σε μέρη όπου δεν υπάρχει άμεση πολεμική εμπλοκή - είναι αρκετά πιο "εξευγενισμένος" σε σχέση με το παρελθόν..
Για παράδειγμα, η Αμερικανική εταιρία MPRI σε συνεργασία με το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ, στηρίζει το πρόγραμμα Africa Center for Strategic Studies (ACSS) στο οποίο συμμετέχουν πάνω από 50 Αφρικανικές χώρες. Επίσης συμμετέχει στην εκπαίδευση του στρατού της Μπενίν, της Αιθιοπίας, της Γκάνα, της Κένυα, του Μαλί, του Μαλάουι και της Σενεγάλης, έχει συμβόλαιο με την Ισημερινή Γουινέα για δημιουργία "ομάδας ειδικών αποστολών", ενώ έχει και συνεργασία με το Υπουργείο Αμύνης της Νοτίου Αφρικής.

Άλλη περίπτωση αποτελεί η εταιρία Meteoric Tactical Solutions με έδρα την Πραιτόρια στη Νότιο Αφρική. Ενεπλάκη σε σκάνδαλο όταν το καλοκαίρι του 2004 οι ιδιοκτήτες της Hermanus Carlse και Lourens Horn, συνελλήφθησαν στη Ζιμπάμπουε όπου ετοίμαζαν την ανατροπή του καθεστώτος της γειτονικής Ισημερινής Γουινέας. Για συμμετοχή σ' αυτήν την προσπάθεια κατηγορήθηκε και ο γιος της πρώην Πρωθυπουργού της Αγγλίας, Μάρκ Θάτσερ.

Η Νότιος Αφρική, λόγω του δικτατορικού της παρελθόντος, χρησιμοποιείται ευρέως για στρατολόγηση από εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών. Αναφορικά, η Αγγλική εταιρία Erinys's International (η οποία έχει ως δεύτερη έδρα της την Νότιο Αφρική), και οι Αγγλικές Hart Group και Armor Group έχουν στρατολογήσει ως υπαλλήλους τους για το Ιράκ πολλές εκατοντάδες Νοτιο-Αφρικανών, πρώην μισθοφόρων.
Επίσης, μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών διατηρούν γραφεία σε πολλές Αφρικανικές χώρες.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ - ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

Στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής συγκεντρώνονται από κάθε μεριά της γης και δρουν σχεδόν όλες οι ιδιωτικές εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών. Οι πόλεμοι του Ιράκ και του Αφγανιστάν δημιούργησαν για αυτές μια νέα ανθοφορούσα αγορά. Μόνο στο Ιράκ υπολογίζεται ότι δουλεύουν 20.000 υπάλληλοι τέτοιων εταιριών.

Συγκεκριμένα, στο Ιράκ οι ιδιωτικές εταιρίες έχουν αναλάβει από την επαναλειτουργία των φυλακών (SAIC, Titan, CACI), την εκπαίδευση του Ιρακινού στρατού (MPRI, Vinnell) και την εκπαίδευση της Ιρακινής αστυνομίας (DynCorp), έως την φύλαξη υψηλών προσώπων και την προστασία εγκαταστάσεων ενέργειας (Blackwater, Erinys, Armor Group κ.ά.). Η δράση τους είναι πρακτικά ανεξέλεγκτη, ενώ τα εγκλήματα κάθε είδους από υπαλλήλους-μισθοφόρους των εταιριών βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Η ίδια κατάσταση επικρατούσε και την περίοδο του πολέμου στο Αφγανιστάν, με τις ιδιωτικές εταιρίες να λαμβάνουν ένα μεγάλο μερίδιο από τα "οφέλη" του πολέμου. Ακόμα και σήμερα, η DynCorp διατηρεί τη δράση της εκεί, παρέχοντας ανάμεσα σε άλλα και προστασία στον Πρόεδρο Χαμίντ Καρζάι.

Η ίδια εταιρία δρα και στο Ισραήλ προστατεύοντας Αμερικανούς διπλωμάτες. Εκεί άλλωστε, τον Οκτώβριο του 2003, σκοτώθηκαν τρεις υπάλληλοί της σε συμπλοκές με Παλαιστίνιους. Επίσης, η εταιρία Vinnell έχει αναλάβει από το 1975 συμβόλαιο για την εκπαίδευση της εθνοφρουράς της Σαουδικής Αραβίας.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ & ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

Η Λατινική Αμερική αποτελούσε ανέκαθεν πεδίο δράσης των μυστικών και παρακρατικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Σήμερα, ιδιωτικές εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών δείχνουν να συνεργάζονται στενά με αυτές.

Ένα από τα μεγαλύτερα μερίδια στην "αγορά ασφάλειας" της Λατινικής Αμερικής το έχει καρπωθεί η DynCorp. Για την Κολομβία έχει συμβόλαιο με την Αμερικανική κυβέρνηση για την διεξαγωγή του "Plan Colombia". Το σχέδιο έχει επισήμως ως στόχο του την καταστροφή των φυτειών της κόκας στην ευρύτερη περιοχή. Στην πραγματικότητα βέβαια αποτελεί μια από τις μεθόδους εξόντωσης του αντάρτικου που διεκδικεί την εξουσία της χώρας. Η ίδια εταιρία έχει κατηγορηθεί και από 10.000 ιθαγενείς του Εκουαδόρ ότι κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων καταστροφής της κόκας, τους "ψεκάζει" με θανατηφόρα χημικά. Ακόμη έχει αναλάβει στο γειτονικό Περού τη συντήρηση ενός στόλου ελικοπτέρων, ενώ το 2004 ανέλαβε ως υπεργολάβος της KBR να συμμετάσχει κι αυτή στην… "ανοικοδόμηση" της Αϊτής εκπαιδεύοντας την αστυνομία της.

Εκτός από την DynCorp πολλές ακόμη εταιρίες, κυρίως Αμερικανικές, έχουν δράση σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Για παράδειγμα, η Meyer Global Security Inc έχει υποκαταστήματα σε Μεξικό, Παναμά, Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Ονδούρα, Κόστα Ρίκα, Κολομβία, Βενεζουέλα, Περού, Αργεντινή, Χιλή, Δομινικανή Δημοκρατία, Αϊτή, Τζαμάικα και Πουέρτο Ρίκο. Ενώ η Control Risk Group έχει γραφεία στο Μεξικό, τη Κολομβία και τη Βραζιλία.

Το πλούσιο σε παραγωγή αμερικανοκίνητων δικτατορικών καθεστώτων παρελθόν της Λατινικής Αμερικής και η αναγκαία για τη λειτουργία τους παραγωγή δολοφόνων και βασανιστών, την έχει καταστήσει και ζηλευτή πηγή στρατολόγησης μισθοφόρων για τις Αμερικανικές εταιρίες. Παράδειγμα αποτελεί η δράση ενός πρώην υπολοχαγού του Χιλιανού στρατού και μετέπειτα αναλυτή του CNN στην Ατλάντα, του Hose Miguel Pizzaro. Σήμερα είναι διευθυντής της μισθοφορικής εταιρίας Red Tactica (Servicios Integrales) που έχει την επίσημη έδρα της στην Ουρουγουάη. Πρόκειται για εταιρία που στρατολογεί μισθοφόρους από τη Χιλή, τους μεταφέρει για μετεκπαίδευση στην Αμερική στην έδρα της Αμερικανικής εταιρείας Blackwater και από εκεί τους προσφέρει, ετοιμοπόλεμους πλέον, στο Ιράκ.

ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

Στις ΗΠΑ έχουν έδρα οι περισσότερες Αμερικανικές εταιρίες παροχής πολεμικών υπηρεσιών και υπηρεσιών ασφαλείας. Επίσης διατηρούν "υποκαταστήματα" και οι περισσότερες εταιρίες άλλων χωρών. Η ραγδαία ανάπτυξη τέτοιων εταιριών στις ΗΠΑ είναι και αυτή ένα από τα αποτελέσματα της πολιτικής του ακραίου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού. Από τις αρχές του 1990, εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από τον πρώτο πρόεδρο Μπους και με αφορμή τον πόλεμο στο Ιράκ, ο Αμερικανικός στρατός έγινε, επισήμως, πελάτης των εταιρειών πολέμου.

Όμως τα συμβόλαια που συνάπτει η Αμερικανική κυβέρνηση με τις εταιρίες πολεμικών υπηρεσιών δεν αφορούν μόνο δράση στο εξωτερικό. Με δεδομένο το εξειδικευμένο προσωπικό τους (που αποτελείται συχνά από πρώην υψηλόβαθμους στρατιωτικούς και αστυνομικούς), τον πακτωλό των χρημάτων που διαθέτουν για την κατοχή νέων ακριβών οπλικών συστημάτων, αλλά και την εμφανή διαπλοκή τους με την πολιτική εξουσία της χώρας, οι εταιρίες πολέμου έχουν καταφέρει να συνάπτουν συμβόλαια για να παρέχουν τις υπηρεσίες τους και στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Η εταιρία Blackwater για παράδειγμα έχει συμβόλαιο 36 εκατομμυρίων δολαρίων για να εκπαιδεύει στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της μέλη του Ναυτικού των ΗΠΑ. Μια άλλη εταιρία, η DynCorp, έχει συμβόλαια με όλα τα σώματα του στρατού καθώς και με τα Υπουργεία Αμύνης, Ενέργειας, Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Μεταφορών.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΣΙΑ - ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Δύο τουλάχιστον ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας που έχουν την έδρα τους στην Ανατολική Ασία και μία από την Αυστραλία έχουν σήμερα αποδεδειγμένη δράση στο κατεχόμενο Ιράκ, αφού υπάλληλοί τους παρέχουν εκεί ένοπλη προστασία σε πρόσωπα και εγκαταστάσεις. Συμβόλαιο με το Department of State των ΗΠΑ έχουν υπογράψει για αυτό το σκοπό η Hill and Associates (που έχει την έδρα της στο Χονγκ Κόνγκ), η NKTS Co (με έδρα την Σεούλ) και η Optimal Solution Services (με έδρα το Φέρφιλντ της Αυστραλίας). Ακόμα περισσότερες εταιρίες όμως λειτουργούν στην Ανατολική Ασία προσφέροντας υπηρεσίες… ανάλογες με τις ανάγκες της περιοχής, όπως η καταπολέμηση της πειρατείας στον Ινδικό Ωκεανό.

Εκτός όμως από τις παρεχόμενες πολεμικές υπηρεσίες, πολλοί κάτοικοι φτωχών χωρών (Ινδία, Πακιστάν, Φιλιππίνες), βρίσκονται σήμερα στο Ιράκ ως "υπάλληλοι εταιρειών" εργαζόμενοι σε κάθε είδους βοηθητική του στρατού υπηρεσία (μαγειρεία στρατοπέδων, οδηγοί φορτηγών, καθαριστές κλπ).

Επίσης, οι φημισμένοι για την σκληρότητά τους πολεμιστές της φυλής Γκούργκας από το Νεπάλ (γνωστοί και από την δράση τους ως μισθοφόροι του Βρετανικού στρατού στα Φόκλαντ το 1982), είναι σήμερα στρατολογημένοι από Αμερικανικές και Βρετανικές εταιρίες και "εργάζονται" ως ακριβοπληρωμένοι μισθοφόροι-δολοφόνοι στο Ιράκ.

1 comment:

Anonymous said...

Συγχαρητήρια για το γεγονός ότι ένα από τα πιο εξελιγμένα blogs που έχω συνάντησα τυχαία σε κάποιο χρονικό διάστημα! Απλά απίστευτο του πόσο μπορείτε να πάρετε μακριά από κάτι μόνο και μόνο επειδή του το πώς οπτικά όμορφο είναι. Youve βάλει μαζί ένα μεγάλο blog χώρος μεγάλη γραφικά, τα βίντεο, τη διάταξη. Αυτό είναι σίγουρα ένα must-βλέπε το blog!