Στο λαιμό της Ελλάδας, κρεμάσαμε…Πετρούλα

Πάντα έλεγα ότι αυτή η χώρα μπορεί να γελοιοποιεί οτιδήποτε σοβαρό τις συμβαίνει. Πριν από λίγο, χαζεύοντας τηλεόραση στο τηλεοπτικό κανάλι STAR, είδα ένα ακόμη ρεπορτάζ-μνημείο της γνωστής Πετρούλας, η οποία το τελευταίο διάστημα έχει πάρει τους δρόμους και κρατώντας ένα μικρόφωνο στο χέρι (πολύ θα ήθελε να είναι κάτι άλλο) διακωμωδεί απλά…την χειρότερη στιγμή που περνά η Ελλάδα στη σύγχρονη ιστορία της.
Και ναι, το ομολογώ, την πρώτη φορά που την είδα να ξεφωνίζει «ήρθε η Τρόικα» και να φωνάζει “mr blue-eyes” (σε σχετικό σατιρικό βιντεάκι του Ράδιο-Αρβύλα) γέλασα και εγώ. Στη συνέχεια όμως έπαψε να είναι αστείο. Για να μην πω ότι κατάντησε αηδία.
Δεν μπορεί η Ελλάδα να βγαίνει σιγά-σιγά στους δρόμους προκειμένου να επανακτήσει τα δικαιώματα που κερδίθηκαν με αίμα και μια Πετρούλα να περνά την γελοιότητα που μας διακρίνει. Εκτός κι αν μας βολεύει να αφήσουμε έντεχνος να διαρρεύσει ότι εμείς εδώ είμαστε καλά και αντιμετωπίζουμε τα πιο σοβαρότατα θέματα με τον μανδύα του ασόβαρου. Εκτός κι αν αυτό που μας ενδιαφέρει ακόμη και τώρα, είναι να χαζεύουμε βυζιά ακόμα και αν το περιεχόμενο του εγκεφάλου αυτής που τα κουβαλάει απλά…δεν υπάρχει. Εκτός κι αν η δημοσιογραφία του 2010 έχει πάρει την κάτω βόλτα μια και καλή. Εκτός κι αν η εικόνα της Ελλάδας πια είναι η Πετρούλα! Δηλαδή, ένα μπουρδέλο και μισό…
Ντρέπομαι μα την αλήθεια, που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, όχι που δεν φωνάζουν, αλλά που δεν ουρλιάζουν. Μα περισσότερο θα περίμενα τόσο από συναδέλφους που κρατούν επίσης τα μικρόφωνά τους δίπλα στην Πετρούλα, όσο και από την Ένωση, να σταματήσουν άμεσα αυτή την φαρσοκωμωδία. Θα περίμενα από το ίδιο το κανάλι να αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης καθώς επίσης και ότι δεν είναι δεν είναι όλα, σόου μπιζ, πρασινοκόκκινα μαλλιά και χυδαιότητα. Σταματήστε να διακωμωδείται την εργασία σας. Την εργασία μας.

Αλλιώς, να δέσουμε όλοι μας μια…πετρούλα στο λαιμό και να πέσουμε στη θάλασσα!